ชีวิตนักบวชและการเข้าถึงธรรม : หน้า 122/130

ชีวิตนักบวชเป็นชีวิตที่ปลอดโปร่ง อารมณ์ที่ไม่เกิดประโยชน์นี้แม้มิอยู่ก็ไม่สนใจ ไม่ให้ความสำคัญ มันมา มันอยู่ แล้วมีกิ่นผ่านมาเกิดขึ้น ตั้งอยู่ประมาณเดียวกับเสื่อมสลาย เมื่อไม่ให้ความสำคัญ มันก็ไม่มีความหมายอะไร แค่ทำเฉยๆ นิ่งๆ รู้แล้วไม่ชี้ เอนๆ มันทจะผ่านไป ผ่านไปถึงอารมณ์ที่ประณิตมากกว่า คือ อารมณ์ที่จะเข้าถึงธรรม อารมณ์ที่จะเข้าถึงธรรม..เป็นอารมณ์ที่ปลอดกังวลจากทุกสิ่งทุกอย่าง คืออารมณ์ที่เป็นประโยชน์ต่อผู้ปรารถนา จะทำพระนิพพานให้แจ้ง เป็นอารมณ์ที่ทำให้ใจพรอกออกจากกาม ชีวิตนักบวชนั้นไม่ต้องไปสร้างบ้านสร้างเรือนเพื่อมีครอบครัว ไม่ต้องทำมาหากิน ไม่ต้องหาเลี้ยงครอบครัว สิ่งที่ต้องทำในชีวิตนั้นมีเพียงเรื่องเดียว คือ การมุ่งทำสิละสามี ปิฏิญาณ ที่ยังไม่เกิดให้เกิด เมื่อเกิดแล้วก็ทำให้เจริญขึ้น ซึ่งทำอย่างนี้แล้ว จิตก็จะขยายกว้างขวางใหญ่โตโอฬาร มีความสุข