ที่พึ่งที่แท้จริงของมนุษย์ : หน้า 37/84

ที่พึ่งที่มนุษย์ทั้งหลายแสวงหา กันอยู่ก็คือปัญญาของแต่ละคน บางก็ถือเอาภูเขาเป็นที่พึ่ง บางก็ถือเอาป่าเป็นที่พึ่ง บางก็ถือเอาะาราม ส่งhtiิัอสิทธิ์ทั้งหลายเป็นที่พึ่งแง่แหล่งนั้นล้วนไม่อาจเป็นที่พึ่งที่จะแท้จริงได้ พึงได้เพียงชั่วคราว ชั่วคราว สงครามที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าครัสว่า "มนุษย์เป็นจำนวนมาก เมื่อถูกภัยถูกคาม ต่างยึดเอาอาโยเขาเป็นที่พึ่งบ้าง ป่าไม้เป็นที่พึ่งบ้าง อารามและรูแผ่นเป็นที่พึ่งบ้าง นั่นมิใช่ที่พึ่งอันปลอดภัย มีที่พึ่งอันสูงสุด ผู้ใดก็ถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ว่าเป็นที่พึ่งนี้แหละนี่และเป็นที่พึ่งอันปลอดภัย เป็นที่พึ่งอันสูงสุด ผู้ใดก็ถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ว่าเป็นที่พึ่งนี้แล้วย่อมพ้นทุกข์ทั้งปวงได้" สรงอที่แท้จริงมีเพียง ๑ อย่าง คือ พุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังเวรนะ ซึ่งเป็นที่พึ่งที่ละเอียด มีอยู่ในกลางกายของเราทุกคน เป็นที่พึ่งที่มีแต่ความบริสุทธิ์ ความเจริญรุ่งเรือง และความสำเร็จของชีวิตในทุกๆ ด้าน เมื่อมีความทุกข์ก็ขับความทุกข์ทั้งหลายที่เกิดขึ้น และเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งนั้นให้เป็นความสุขที่ร่ำงา ไม่มีขอบเขต เมื่อเข้าถึงแล้ว จะรู้สึกว่าเราอายุวจริง ปลอดภัยจริง ปลอดจากทั้งในปัจจุบันและในสันทสร ว์เมื่อเข้าถึงแล้ว เราชาวซึ่งก็กล่าวว่า "สิ่งนี้ที่เสมอเหมือนหรือยิ่งไปกว่านั้นไม่มีจริงๆ" ลูกชายหญิงที่รักทั้งหลาย เราทุกคนกำเนิามาในบพชนนี้ ก็เพื่อฝึกฝนตนเองให้เข้าถึงสรรณะแท้จริงเท่านั้น ขอให้ลูกทุกคนมีความเพียร ตั้งใจปฏิบัติให้เข้าสู่สรรณะนี้ให้ได้ ด้วยการทำใจให้หยนุ่มนวลที่ศูนย์กลางกายซึ่ง ๓ อย่างสบายๆ ต่อเนื่อง สม่าเสมอ และพึงจะลือเสมอว่า "วิธีการที่ถูกต้องจะนำไปสู่ประสบการณ์ถ่ายในที่สมบูรณ์" เมื่อเราเข้าถึงแล้ว จะได้นำพวมมนุษย์ทั้งหลายให้เข้าสู่สรรณะแท้ตามเรานำไปด้วย แล้วชีวิตของเราจะแท้จริงที่มีแต่ความสุขใจ ความปลอดภัยใจ เป็นชีวิตที่อยู่ด้วยความสมหวังสมปรารถนา มีได้อยู่ด้วยการรอคอยหรือแสงหา และเราจะได้ชื่อว่าเป็นผู้ธรรมทานอันเป็นที่สุดของการให้ของแท้จริง ในวาระนี้ หลวงพ่อขออำนวยพรให้ลูกชายหญิงทุกคนได้เข้าถึงสรรณะแท้จริง และสมปรารถนาในการสร้างบารมีทุกประการเทอญ