อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒
…ี้ เราไม่ได้รับ.”
ชื่อรู้จกิจกิจวีรย์แล้วและไม่ได้รับ เพราะเหตุนี้น ภิกษุใด ไม่ลำเอียง
ด้วยอำนาจแห่งฉันทาคติเป็นต้น รับตามลำดับผู้น่า ไม่ทำให้แปลกกัน
ในคนที่เป็นญาติ และมีใจดี คนสั่งมีและคนจน,[๒๙] เป็นผู้
ประ…
ในบทนี้กล่าวถึงการลำเอียงของภิกษุที่มีอิทธิพลจากความพอใจ, ความโกรธ หรือความกลัว และผลกระทบที่เกิดจากการตัดสินใจในเชิงลบต่อผู้อื่น สอดคล้องกับแนวทางของพระพุทธศาสนาในการไม่ลำเอียงและการรักษาสติ ความเข้า