อภิธานวาระสัมพันธ์ เล่ม ๒ หน้า 129
…่า ก็แล้ว, ถึงอย่างนั้น. อุ.-:
อ. ที่ ๑
โกนุ โข โก โคโตมเหตู โก ปุโมะ; ยนุติครูตา
นิพพานะ, คิฤติจิต นิพพานาคามิ, คิฤติจิต ภว โคโตม สมาเทปดา;
อ ต วน โคโต โคมนุสสาวกา โโตภา โคตนา เอว๎
บทความนี้พูดถึงความสัมพันธ์ระหว่างปัญญาและการวิจารณ์ในพระธรรม โดยอธิบายว่าเหตุใดพระเกจิจึงไม่ได้เลือกพระอานนท์ รวมถึงการใช้ศัพท์เฉพาะในบริบทที่สัมพันธ์กันเพื่อเข้าใจความหมายที่แท้จริง. ข้อความในเอกสาร