ข้อความต้นฉบับในหน้า
๑๐๐ ปี คุณยายอาจารย์ฯ
២៨
ประวัติ ปฏิปทา อานุภาพ
ปัดระเบิด
เมื่อคุณยายทำวิชชาได้ ๒ ปี สงครามโลกครั้งที่ ๒ ก็เกิดขึ้น
หลวงพ่อวัดปากน้ำ (หลวงปู่วัดปากน้ำ) ท่านใช้ให้บรรดาลูกศิษย์
ของท่านที่เข้าถึงวิชชาธรรมกาย ให้ช่วยประเทศชาติ และช่วย
มวลมนุษยชาติทั้งหลาย โดยไม่จำกัดว่าจะเป็นฝ่ายใด ให้เลิกรบรา
ฆ่าฟันกัน และให้ประเทศไทยรอดพ้นจากภัยพิบัติที่เกิดขึ้นจากสงคราม
คุณยายเล่าถึงวิธีการที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ใช้วิชชาธรรมกาย
ช่วยชาวโลกว่า ท่านได้สั่งให้บรรดาลูกศิษย์ที่บรรลุวิชชาธรรมกาย
ช่วยแก้ไขทุกข์ดังกล่าวข้างต้น ด้วยการปัดลูกระเบิดบ้าง หรือดลจิต
ดลใจให้ข้าศึกมองเห็นจุดยุทธศาสตร์ที่สำคัญผิดเพี้ยนไป เช่น เห็นเมือง
เป็นป่าบ้าง เห็นทะเลเป็นเมืองบ้าง ทั้งนี้เพื่อไม่ให้ข้าศึกทิ้งระเบิด
ได้ตรงเป้าหมาย งานนี้ต้องประสานกําลังสมาธิกันอย่างเหนียวแน่น
เรียกว่าสู้กันตาไม่กระพริบทีเดียว ใครใช้งานไม่ได้ดังใจ ต้องให้
ครูบาอาจารย์คอยกระตุ้นอยู่เรื่อย ๆ ท่านจะไม่ค่อยเรียกใช้ และ
ตำหนิลูกศิษย์พวกนี้ว่า “ไอ้ขี้ไต้”
ที่มา : รอยเท้ายาย หน้า ๒๗
www.kalyanamitra.org