ข้อความต้นฉบับในหน้า
๑๐๐ ปี คุณยายอาจารย์ฯ
๔๗
ประวัติ ปฏิปทา อานุภาพ
แคล้วคลาดอุบัติเหตุ
กัลฯปวีณา ดำรงวงศ์ เป็นอุปัฏฐากที่ดูแลพยาบาลคุณยาย
รอบดึก เธอเล่าว่า... ปกติเข้าวัดประมาณ 4 ทุ่มกว่า ๆ ถึงวัดราว ๆ
เที่ยงคืน ก่อนออกจากบ้านทุกครั้ง จะบอกคุณยายในใจว่า กำลังจะ
ไปหาท่าน ขอให้เจอคนดี ๆ คนทํามาหากิน แล้วก็เรียกแท็กซี่ ซึ่งก็เจอ
คนดี ๆ ทุกครั้ง
ะ
วันหนึ่ง พอเข้าไปในนั่งรถ ความรู้สึกข้างในบอกว่า วันนี้ระวัง
หน่อย อาจจะเกิดอุบัติเหตุ ก็นึกในใจว่าถ้าเจ็บตัวเดี๋ยวจะอุ้มคุณยาย
ไม่ไหว จึงบอกท่านว่า ขอให้แคล้วคลาด แล้วก็นั่งหลับตามาตลอด
จนถึงบางขันธ์ พอลงสะพานมา ก่อนถึงตลาดไท มีซอยเล็ก ๆ อยู่
ซอยหนึ่ง ขณะนั้นมีรถสีดำคันหนึ่งวิ่งออกมาเร็วมาก พอลืมตาก็เห็น
รถลอยข้ามหน้าแท็กซี่ไปลงอีกฟากหนึ่ง คนขับร้องว่า “มันมายังไง มัน
มายังไง ผมขนลุกไปหมดเลยครับ ถ้าผมมาเร็วอีกนิดเดียว
รถผมต้องโดนแน่ ๆ” ในใจก็นึกถึงคุณยาย โอ! คุณยายคุ้มครอง
ถ้าไม่มีท่านสงสัยคงไปนอนข้างทางแล้ว ก็นึกขอบพระคุณท่านมา
ตลอดทาง พอถึงวัดก็เข้าไปกราบท่าน ท่านมองหน้า แล้วก็พยักหน้า
เข้ามาหาคุณยายทุกคืน ก็มีเหตุการณ์ครั้งนั้นครั้งเดียว ไม่เคย
เจออะไรอีกเลย แม้กระทั่งหลับมาในรถแท็กซี่ก็ถึงวัด เพราะคุณยาย
คอยดูแลปกป้องเราตลอด
www.kalyanamitra.org
ผู้เล่า : กัลฯปวีณา ดำรงวงศ์