ข้อความต้นฉบับในหน้า
๑๐๐ ปี คุณยายอาจารย์ฯ
๓๔
ประวัติ ปฏิปทา อานุภาพ
แล้วไปธุดงค์ที่ดอยขุนตาล จังหวัดลำปาง เพราะมีข่าวว่าโรคนี้ระบาด
แถบภาคเหนือในระยะนั้นพอดี
ร่างกายและสมองในระยะ ๔-๕ ปีแรก อ่อนเปลี้ยและล้ามาก
ไปวัดพบหน้าคุณยายท่านเตือนเสมอว่า “สมองตอนนี้ยังไม่ปกติ เส้น
ประสาทยังระบมอยู่ ห้ามทํางานหนัก ให้นอนพักมาก ๆ และห้ามใช้
สมอง” เวลามีงานวัด อาตมาออกไปลงสนามดูเขาทำงาน คุณยายสั่ง
อุบาสกรุ่นน้องมากําชับว่า “ห้ามทำงาน”
หลวงพ่อทัตตชีโวเคยบอกว่า “งานช่วยชีวิตคราวนี้ คุณยาย
นั่งให้เป็นเดือนทีเดียว ไม่รู้ใช้บุญหมดไปเท่าไร ช่วยให้รอดตายและ
ไม่พิกลพิการ ให้แข็งแรงเป็นปกติอีก” คำพูดแต่ละคำของครูบาอาจารย์
อาตมาจำได้เป็นอย่างดี แม้ว่าจะล่วงเลยมา ๒๐ กว่าปีแล้วก็ตาม
อาตมาระลึกอยู่เสมอว่า กายเนื้อที่ยังคงอยู่และห่มผ้ากาสาวพัสตร์
ครองเพศพรหมจรรย์ในขณะนี้เป็นเพียง “เศษซากที่หลงเหลืออยู่”
รอดพ้นจากความตาย อุบัติเหตุ ความพิการ และภัยพิบัติหลาย ๆ ครั้ง
สามารถสร้างบารมีตามหมู่คณะได้ทัน เพราะอานุภาพวิชชาธรรมกาย
ของพระพุทธเจ้า ซึ่งคุณยายอาจารย์ช่วยต่อชีวิตให้อาตมามีชีวิตอยู่
จนถึงทุกวันนี้
ที่มา : อานุภาพแห่งบุญ ฉบับที่ ๔ หน้า ๑๒-๑๓
www.kalyanamitra.org