ถนนสายลูกผู้ชาย : หน้า 52/92

ถนนสายลูกผู้ชาย พระวิรัชดำเนินชีวิตในโครงการไปตามปกติ จนกระทั่งใน ช่วงท้ายของการอบรม ท่านและพระภิกษุในโครงการ ออกเดิน ธุดงค์ตามกําหนดการ ซึ่งกำหนดให้พระธรรมทายาททุกรูปมี โอกาสได้เดินธุดงค์ เพื่อพัฒนาวัดร้างให้เป็นวัดรุ่ง และเพื่อให้ ประชาชนทั้งประเทศตื่นตัวมาช่วยกันทะนุบำรุงพระพุทธศาสนา “เมื่อวันจันทร์ที่ ๒๒ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๓ อาตมา กางเต็นท์เพื่อค้างคืนที่วัดกล้าชอุ่ม จ.ปทุมธานี หลังจากสวดมนต์ ทำวัตรเย็น นั่งสมาธิรอบค่ำแล้ว ธรรมทายาทก็แยกย้ายกันไป จำวัดในเต็นท์ เต็นท์ของอาตมาหันหน้าเข้าหาเมรุของวัดกล้าชอุ่ม ที่เลือกมุมนี้ เพราะอากาศเย็นสบายดี ตอนนั้น เวลา ๒๑.๓๐ น. อาตมากำลังจะล้มตัวจำวัด สายตาเหลือบไปเห็นบริเวณหัวของ ปล่องเมรุมีวงกลม า ๆ ใหญ่ประมาณฝาบาตร อาตมานึกว่า ตาพร่ามัว พักผ่อนน้อย ก็เลยไม่ได้สนใจ หลับตาจำวัดตามปกติ “ผ่านไปสัก ๑๐ นาที รู้สึกหิวน้ำ เลยลุกขึ้นมาจิบน้ำ ก็เห็น วงกลมดำ ๆ นั้นชัดขึ้นกว่าเดิม สีก็ดำขึ้น ขนาดก็ใหญ่ขึ้นประมาณ ๓ เท่าของฝาบาตร ตอนนั้นก็ยังไม่คิดอะไรอีก ล้มตัวจำวัดต่อ ๆ “ผ่านไปอีก ๓ นาที โดนยุงกัด ยุงเยอะมาก ก็ลุกขึ้นมา ทายากันยุง คราวนี้วงกลมสีดำใหญ่ขึ้นเท่าตัวเมรุ ตอนนั้น อาตมา คิดว่าคงเป็นเงาเมฆ ไม่ได้กลัวอะไร ก็ล้มตัวจำวัดต่อ ๕๒ “อีก ๒๐ นาทีต่อมา อาตมาลุกขึ้นมาหาผ้าห่ม คราวนี้