การเตือนสติก่อนจากไป : หน้า 39/46

୩୯ ปรากฏว่าท่านกระพริบได้นิดหนึ่ง เพราะท่านได้ยิน ก็ ถามใหม่ว่า “เดี๋ยวถ้าได้ยินจริงๆ กระพริบ ๒ ที่ ท่านก็กระพริบ ๒ ที อย่างนี้ก็เป็นต่อแล้ว เราก็ทำอย่างนี้ทุกวันไป พอได้จังหวะ รู้สึกว่า ท่านนอนพักผ่อนพอสมควรแล้ว เดี๋ยวก็พูดอีกแล้ว “ปู่ทำบุญๆ ไว้ที่นั่นที่โน่น ปูได้ยินมั้ย ถ้าได้ยิน กระพริบตาด้วย ๒ ที่ ๓ ที” ก็ว่าไปเรื่อย ปรากฏ ว่าความที่เตือนให้ท่านนึกถึงบุญอยู่อย่างนี้ อยู่ต่อมา อีกเดือนสองเดือน เดี๋ยวท่านลืมตาขึ้นมาแล้ว บุญ มาต่อเนื่องกันไป ลืมตาขึ้นมาได้อยู่ต่อได้อีก ๕ ปี อย่างนี้ก็มี ปี บางคนไม่ไหวแล้ว แต่ท่านกระพริบตาได้ ก็เตือนให้ท่านนึกถึงบุญไป จนกระทั่งท่านละโลกไป หน้ายิ้มไม่มีทุรนทุรายเลย อย่างนี้ก็ยังใช้ได้ เพราะฉะนั้น ตรงนี้ขอฝากไว้ ปู่ย่าตาทวด ใคร พ่อแม่ใครใกล้จะละโลกแล้ว ถ้าดูว่าไม่ไหวแล้ว อย่าเอาท่านไปไว้ที่โรงพยาบาลให้ใจขุ่นมัว ไปนอน น้อยใจว่า “ทรัพย์สมบัติก็ทิ้งไว้ให้ลูกให้หลานตั้ง เยอะ ดูสิ เวลาใกล้ตายมันมาทิ้งเราอยู่โรงพยาบาลพะงาบๆ อยู่คนเดียว ไม่เห็นใจเราเลย” น้อยใจลูกหลาน จนกระทั่งขาดใจตาย น้อยใจก็คือใจอุ่น ย่อมมีนรกเป็น