ข้อความต้นฉบับในหน้า
ค
๔
แต่เมื่อทรงศึกษาผ่านการฝึกฝนทฤษฎีและ
ปฏิบัติจนสิ้นสุดความรู้จากอาจารย์ทั้งสองท่านแล้ว
พระองค์ก็ยังไม่ทรงพบคำตอบของปริศนาแห่งชีวิต
และอาจารย์ทั้งสองของพระองค์เองก็ยังถึงกับออกปาก
ประกาศคุณวุฒิของพระองค์ท่ามกลางหมู่ศิษยานุศิษย์
ว่า ความรู้ที่พระองค์ได้เรียนรู้จากท่านนั้นเทียบเท่า
กับตัวของท่านเอง พร้อมกับเอ่ยปากชักชวนให้
พระองค์ทรงอยู่ช่วยสั่งสอนหมู่ศิษย์ที่เหลือด้วยกันต่อไป
แต่พระองค์ก็ทรงตอบปฏิเสธ และเสด็จออกแสวงหา
หนทางไขปริศนาแห่งชีวิตต่อไป
เมื่อหมดอาจารย์จะให้ศึกษาที่ลึกซึ้งยิ่งกว่า
ต่อไปได้แล้ว พระองค์ก็ทรงหันมาพึ่งตนเองด้วย
ทรงหันมาทรมานพระวรกายตามคตินิยมในสมัยนั้น
เรียกว่า อัตตกิลมถานุโยค คือ การประกอบตนเอง
ให้ลำบากอย่างสาหัส เพราะถือกันว่าใครทรมาน
ร่างกายได้ถึงขีดสุดแล้ว จะเป็นเหตุให้พ้นจากการ
เวียนว่ายตายเกิดได้ พระองค์ทรงหันมาปฏิบัติหนทาง
นี้ เพราะความปรารถนาจะพ้นจากเหตุที่ทำให้เกิด
แก่ เจ็บ ตาย อย่างแรงกล้าเป็นสิ่งสำคัญ
โดยพระองค์ทรงลงมือบำเพ็ญทุกกรกิริยา
ที่แสนหนักหนาสาหัส เกินกว่าร่างกายมนุษย์จะทน