การเปลี่ยนแปลงในชีวิตผ่านการเข้าวัด : หน้า 13/26

22 อะไรที่ทำให้ต้องเปลี่ยนใจ79 6 ปี กับการพิสูจน์ความจริง (23 สังคมตามมาอีกมากมาย...” พอเราฟังท่าน...ก็รู้สึกจริงของ ท่านอีก แต่ยังไงก็ยังยืนกรานที่จะแอนตี้วัดนี้อยู่ดี แม้เรา มาวัดบ่อยๆ จนเห็นและประจักษ์ด้วยตัวเองว่า ที่เขาลง ข่าวด่าวัดกันโครมๆ ไม่เห็นจริงสักเรื่อง แต่ยังไงโดย ส่วนตัวก็ยังไม่ศรัทธาหลวงพ่อ ยังไม่ศรัทธาวัดอยู่ดี ทั้งๆ ที่ได้เห็นกับตาตัวเองว่า พระที่นี่งามสง่า สงบ สำรวม เรียบร้อย เคร่งครัดในธรรมะปฏิบัติ มีความรู้ มีการศึกษา กันทั้งนั้น ยิ่งไปกว่านั้น พระบางรูปจบดอกเตอร์ก็มา บวชอุทิศชีวิตกัน หรือแม้แต่เด็กวัยรุ่นที่อาสาสมัครมา ช่วยงานต่างๆ ของวัด ทำให้เราแปลกใจ ตั้งคำถามใน ใจขึ้นว่า.. ที่นี่สอนเด็กวัยนี้กันอย่างไร ทำไมพวกเขาไม่ ไปเที่ยวดิสโก้เทค ไม่ไปเที่ยวห้าง ไม่ไปมีแฟน แต่กลับ มีจิตใจสูงส่ง เสียสละตัวเอง มาช่วยงานพระพุทธศาสนา กันได้ขนาดนี้... แม้ความแอนตี้วัดยังมีในใจมากอยู่ก็จริงแต่ก็ยอมมาวัดนี้ไม่ขาด เลยหลายปีติดต่อกัน เพราะในช่วงนั้นเราได้เจอวิกฤติหนัก ในชีวิต เมื่อได้มาคุยกับพระเพื่อนของลูกรูปนี้ทีไร ก็รู้สึก สบายใจ ได้แนวทางในการจัดการกับปัญหากลับไปทุกที่ และที่สำคัญเราสัมผัสได้ถึงความปรารถนาดีอย่าง บริสุทธิ์ใจที่มีต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันของท่านมากๆ ยอมรับว่าช่วงนั้นทุกข์มากเพราะเราตกอยู่ในสภาวะล้มละลาย มีหนี้สินท่วมตัวหลายสิบล้าน มีคนมาตามทวงหนี้ไม่ เว้นวรรคเลย ซ้ำร้ายไปกว่านั้น ที่น่าจะเป็นที่พึ่ง ลูกๆ สุดท้ายให้เราได้ กลับเอาแต่ทะเลาะกัน ตีกัน จนบ้าน ร้อนเป็นไฟ และเอาแต่ใช้ของฟุ่มเฟือยราคาแพง หนีเที่ยว ไม่เรียน ทั้งๆ ที่แม่ก็ตกอยู่ในสภาพย่ำแย่ขนาดนี้ ช่วง นั้นเราได้แต่ร้องไห้น้ำตาตก เครียด ดื่มเหล้าหนักเกือบ ทุกวัน เพื่อให้ลืมทุกข์ พระเพื่อนของลูกได้แนะนำ ชวน เราไปนั่งสมาธิ แล้วให้พาลูกๆ มาบวชอบรมธรรมทายาท ให้หมดทุกคน ซึ่งลูกๆ ก็ไม่เต็มใจ จนต้องใช้วิธีบังคับ โดยยื่นคำขาดว่า ให้บวชให้แม่ ถ้าไม่บวชแม่จะไม่กลับ มาบ้านอีกเลย ผลสุดท้ายก็ยอมมาอบรมที่วัดกันหมด อบรมเป็นเดือนๆ หลังจากอบรมเสร็จ ลูกๆ ก็เปลี่ยนไป เป็นคนละคน คือ ดีขึ้นอย่างแตกต่าง ไม่ทะเลาะกัน ไม่ตีกัน เข้าใจ ให้อภัย มีน้ำใจต่อกันขึ้นมา....