การทำบุญและชีวิตนักเรียนในอเมริกา : หน้า 11/34

18 กระดา: ภาค 1} เวลาไปวัดกับแม่ ใ แม่ก็จะให้สตางค์ 100 บาท เพื่อให้ไปทําบุญ ผมจึงได้แต่เก็บความ รู้สึกลึก ๆ ไว้ในใจว่า สักวัน..ผมต้องมีเงิน ทําบุญเป็นกอบเป็นกา ซึ่งผมก็อธิษฐานขอคุณยายอีกครับว่า ขอให้ผมได้งาน ดี ๆ งานเบา ๆ หัวหน้าใจดี และก็ได้ค่าจ้างสูง ๆ ซึ่งปรากฏว่า ผมเป็นคนเดียวในกลุ่มเพื่อนที่โชคดี ได้งานสบายที่สุด แถมได้เงินดีที่สุดอีกด้วย คือ เพื่อน ๆ แต่ละคนจะได้อัตราค่าจ้างกันที่ 7-8 เหรียญ ต่อ ชั่วโมง แต่ผมได้ถึง 10.25 เหรียญ ต่อชั่วโมง แถมได้ ท่างานในเวลาปกติ ส่วนเพื่อนต้องทำงานกะ 4 ทุ่ม ถึงที่ 4 ซึ่งเป็นช่วงที่เขานอนกัน แถมเพื่อนบางคนต้อง ยืน ต้องเหนื่อยทั้งวัน กว่าจะได้ค่าจ้าง ส่วนผมแค่นั่ง ในห้องแอร์เย็น ๆ เอาเอกสารใส่เครื่องย่อยกระดาษ เฉย ๆ แล้วก็แปะบาร์โค้ด ซึ่งพอเพื่อนมาเห็นต่างก็ ที่หามาได้ด้วยตัวเอง.. 35 แปลกใจถามผมว่า เขาให้ผมทำแค่นี้เองหรือ จนผมมี เวลาเหลือจึงไปถามหัวหน้าว่ามีงานอื่นอีกไหม เพราะ อุตส่าห์บินมาถึงอเมริกาทั้งที อยากทำงานให้ได้เงิน ซึ่งกลุ่มของผมมีกันประมาณ 10 คน จึงทำให้ผมใช้ เยอะกว่านี้ เขาก็อนุญาตให้ทำงานเพิ่มในวันหยุด แต่ ชีวิตการเรียนที่นี่อย่างมีความสุข เพื่อนผมทุกคนรู้ว่า ก็เป็นงานสบายอีก โดยให้ไปทํางานจัดสต็อกสินค้า ผมเรียนดี สมาธิดี จำแม่น และผมต้องไปวัดทุกอาทิตย์ ทำให้ผมมีเงินรายได้เพิ่มเข้ามาอีกก้อน รวมแล้วมาก ต้นเดือน เมื่อมีงานบุญใหญ่เพื่อน ๆ จะร่วมทำบุญกับ กว่าเพื่อนคนอื่น ๆ มาก จนกระทั่งผมมีเงินที่หามา ผมด้วย จนกระทั่งปี 3 ผมได้เข้าโครงการที่เรียกว่า ด้วยน้ำพักน้ำแรงก้อนแรกของชีวิต จึงรีบโอนเงินจาก WORK & TRAVEL คือ เป็นโครงการที่ให้นักศึกษาไป อเมริกามาทำบุญสร้างพระได้ถึง 20,000 บาท ในวัน เที่ยวและฝึกงานที่ต่างประเทศในช่วงปิดภาคเรียน คุ้มครองโลกที่วัดพระธรรมกาย ความรู้สึกในตอนนั้น ฤดูร้อน ซึ่งประเทศที่ผมได้ไปตอนนั้น คือ สหรัฐอเมริกา ของผม คือ ดีใจ เป็นปลื้มสุด ๆ เพราะตั้งแต่เด็ก พนักงาน น่า ร ทํางานกับ ยงค์ เวลาไปวัดกับแม่ทีไร แม่ก็จะให้สตางค์ 100 บาท เพื่อ ให้ไปทำบุญ ผมจึงได้แต่เก็บความรู้สึกลึก ๆ ไว้ในใจ ว่า สักวัน...ผมต้องมีเงินทำบุญเป็นกอบเป็นกำ ที่หา มาได้ด้วยตัวเอง.... จากนั้น พอผมบินกลับมาเมืองไทย มาเรียนปี 4 ต่อ ซึ่งเป็นปีสุดท้ายแล้ว ช่วงนั้นแม่มาคุยกับผมว่า ถ้าเรียน จบแล้วจะทํางานอะไร ลองขายของทางเน็ตดีไหม..? ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจในสิ่งที่แม่เสนอมาเลย แต่แม่พูดบ่อย จนผมต้องเปิดเว็บทิ้งไว้อย่างนั้น เป็น เว็บเปล่า โดยไม่มีของอะไรไปขายทั้งนั้น เพราะไม่รู้จะขายอะไรจริง ๆ เวลาผ่านไปเดือนสุดท้ายก่อนจบ แม่ก็พูดกับผมขึ้นมาประโยคหนึ่งว่า ลูกแบงค์ ตั้งแต่แม่เรียนจบมา แม่ไม่ เคยขอสตางค์ตากับยายเลยนะ พอฟัง อย่างนี้แล้ว ก็เข้าใจว่าแม่กำลังจะสอน ผมว่า นับจากนี้ ผมต้องยืนด้วย ล่าแข้งของตัวเองให้ได้ ต้องรับผิดชอบ า กรดกาค 1 19 ตัวเองแล้ว ความรู้สึกของนักศึกษา ว่า เฮ้ย...! มันขายได้...ขายได้จริง ๆ จากนั้นผมก็ลองไปเอาสมุนไพร ส่วนใหญ่ที่ใกล้เรียนจบจะเปรียบ ลดน้ำหนักของเพื่อนมาถ่ายรูปขึ้นเน็ตดู ถ่ายแบบไม่ได้สวย ไม่ได้น่า เสมือนตัวเองไปยืนอยู่บนปากเหวสูง ๆ เชื่อถืออะไรเลย แต่ปรากฏว่าหลังจากนั้นไม่นานเช่นกัน ในวันที่ผม และถูกบังคับให้ตัดสินใจว่า จะไปซ้าย สอบวันสุดท้ายก่อนเรียนจบ มีคนโทรมาหาผม ขอสั่งสมุนไพรลด หรือไปขวาดี โดยไม่รู้อนาคตว่าจะรุ่ง น้ำหนัก ชุดละ 190 บาท แล้วเขาก็โอนเงินพร้อมกับค่าส่งมาให้ จากนั้น หรือจะร่วง จะทำอะไรต่อไปดี ซึ่งก็มี ผมก็ไปเอาของและไปส่งให้เขาทางไปรษณีย์ ตอนนั้นผมได้กำไรชุดละ ทั้งพวกที่ไปเรียนต่อ ทั้งพวกที่พ่อแม่ 40 บาท นั่นคือลูกค้ารายแรกในชีวิต เป็นความประทับใจที่ผมจำได้ รวย....และยังแบมือขอสตางค์พ่อแม่ มาจนถึงทุกวันนี้ และผมก็ค้นพบว่า ตัวเองมีความสุขกับการพูดคุย ต่อไป และอีกประเภทหนึ่งที่มีมาก แนะนำสินค้ามาก ผมจึงมานั่งคำนวณเล่น ๆ ว่า หากเราขายได้ ที่สุด คือ ต้องเข้าสนามแข่งขันแย่งชิง วันละ 10 ชุด ก็จะได้กำไรวันละ 400 บาท เดือนหนึ่งมี 30 วัน ก็จะมี งานที่แสนจะหายาก และถึงแม้หางาน รายได้โดยที่ไม่ต้องลงทุนอะไรถึง 12,000 บาท รายได้เท่ากับเพื่อนที่ ได้อัตราเงินเดือนก็อยู่ที่ 12,000 ออกไปทำงานนอกบ้านเลย ผมจึงเริ่มเอาครีมและอาหารเสริมตัวอื่น 15,000 บาทเท่านั้น 1 มาลงขายในเน็ตอีก จนผมรู้สึกมั่นใจว่ามันขายได้จริง ๆ จึงตัดสินใจ และแล้ววันหนึ่ง ผมได้ไปซื้อ บอกแม่ไปว่า ผมไม่ไปเป็นลูกน้องใครดีกว่า จะทำอาชีพนี้แหละครับ กล้องถ่ายรูปมา แล้วเขาแถมพรินเตอร์ แม่ จนกระทั่งหลังรับปริญญา ผมจึงเปิดบริษัทของตัวเอง ซึ่งผมก็ถือ มาด้วย แต่ผมไม่อยากได้พรินเตอร์ จึง หลักวิชาที่หลวงพ่อสอนผมมาตลอด โดยตั้งเป้าหมายแล้วเอาบุญเป็น ถ่ายรูปพรินเตอร์ไปลองขายในเน็ต ที่ตั้ง คือ เมื่อผมเริ่มมีรายได้เป็นของตัวเองบ้างแล้ว แม้จะไม่มาก เล่น ๆ ดู คิดว่าหากขายไม่ได้ก็ไม่ซีเรียส ก็ตัดสินใจทำบุญอย่างเต็มกำลังทันที โดยรวมเงินรายได้ที่ได้จากธุรกิจ แต่อยู่ ๆ ก็มีคนโทรเข้ามาซื้อหลังจาก ก้อนแรก คือ 20,000 บาท ทุ่มท่าบุญทอดกฐินและบุญสร้างอาคาร นั้นไม่นาน จนผมเริ่มมีความคิดขึ้นมา 60 ปี จากนั้นผมก็ขายดีขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งมาถึงงานทอดกฐินปีต่อมา www.kalyanamitra.org. -