ธรรมปกติและการสนทนาในวรรณกรรมไทย : หน้า 20/121

ประโ bijk สำบุญ - ธรรมปกฏิ(ปัจจุบัน ภาโค) - หน้าที่ 19 กัม รัฐิสุติอ่ อว ว์กก ทุธิสุติ เอ้ว ปุญญ์ มาวเมญฺญ น อาชาเนยย.ย าทา ทิ นิรุตร อุททพินภูโนปราณ วิริฏิวา ฌปิฺภิ กุลลากาน ปุจฺญฺโต วิธีโร ปนติคุตฺรโล โกล โกมมิ ปุจฺญฺโต ปุญฺญสุต ปุรติฺติ. เทสนาวาสนา โส เสฏฐี โสฏฺฐติปุตฺตผล ปญฺญาปุญญ สมปฏปริสายปี สตกิฏฺฐา ธมฺมเทสนา อโหสิติ. พิทฺทลปกถสุวิชชํอุตถํ. ๗. มาหานาวนิจฺฉตฺฺ (๑๐๐) "วานิโวภ มิคุณติ อิมฺ ธมฺมเทสน สุตา เจวาน วิหารโร มาหานาวนิจฺฉา อรพฺพ กถิ. ค๎ส๎ส กม วาณิชสุข เคห ปญฺญสฺตา โจรา โอฑารํ ควสมานา [โอฑารํ] น สกฺยํ อปโรน สมเนย โส วาณิชโท ปุจฺญสกฺฏสถาน นิฏฐสฺษอฺ ปรตฺวา ภิกฺขุ อาโรจนปลํ "อยํ อสุญฺฐานนาม วณิชชยา คุณามวี เอา อยฯ ตํ จ าน คนฤกษมา, เถ นิกฺขมฺนุดู มคฺค ปญฺญา ฐายา น กิลิมฺสนฺตุ. ติ สุตวา ปุญฺญสตา ภิกฺญ เตน สทุธิ มคฺญํ ปฏิชฺญูส. เตบิ โสโร โส กิร วาณิชโท นิกฺขนฺโตํ คณาวา อภวิจํ อญฺญสฺส, วาณิชโสปิ คณาวา๑ ๑. ส.ยู. วณิชชาย.