ชมพูปทุมธรณี (ปลายโมโค) - หน้าที่ 120 : หน้า 121/121

ประโยค - ชมพูปทุมธรณี (ปลายโมโค) - หน้าที่ 120 วิย หิ อิมส์ วนฺฑุฐานสุข อภิโล มจฉานิ ชินภาไว วิย อิมส์ โภคานิ อภิโล ชินปฏาณิ โภญานิ อุปปติวา คนมนาไว วิย อิมส์ วินนาสะ หปลกปลปกหิวิทิโ โคต สงฺฐโชติ อสมฺวุตฺวา คุตฺฉมนะตอบิปฏิกา วิย เอกฺฉวา นิปฺชิตวา อาวชุมนุนดีดิสฺ จาปโต ชินนาวาติ จาปโต อติชนา จาปวิญฺญุตาติ อตฺโต โอติวา โหติ "ยกาจาปวิญฺญุตา สรา ยกานิ คนฺวา ปติฏา คเหตวา อุกฺปรฺนยา อสติ ตฺตวา. อุปปิจฺกาม ภคฺฉิต โหนดู; เอตฺวา อิมฺปิ จโย วา อติกฺกํนฺตา อนิยา อตฺตานิ อุตฺริตฺถู อสมฺวุตฺตาย มรณ อุปไมสสนฺนํ เตน วุตฺติ "เสนติ" จาปปตินนิวาติต. ปรวาณาติ อนุตฺกณฺณนา อติ อนุโลมนาเสนติ. เทสนาวาสนาน พหุ โสตาปฏิคฺผลทินี ปาปุสุติ มหารณเสฏฺฐิอิปฺปตฺตกุ. ชรา วคฺเขุณามา นิโกจิต. เอกาสโม วภิโต. ๑. สิ.ย. อตกุณดร. โสญฺญาติต อุตฺติ.