ข้อความต้นฉบับในหน้า
ค ๓ ๖ ๓ ปี คุณยายอาจารย์ฯ
ประวัติ ปฏิปทา อานุภาพ
คุณยายมเตือน
ครั้งหนึ่ง หลวงพี่ได้รับหน้าที่ดูแลการอบรมธรรมทายาท วันหนึ่งนั่งสนทนากับเพื่อนทีมงาน คุยกันถึงโนปณิธานว่าใครรวบชมทำอะไร พระเพื่อนบอกว่า ท่านบวชเพื่อจะเผยแผ่ธรรมไปทั่วโลก จะไปต่างประเทศ เราก็ “ดี ๆ สาธุ อนุโมทนาบุญด้วย” ส่วนเราบวชมากตั้งใจจะนั่งสมาธิ จะปฏิบัติธรรม เอาอย่างคุณยาย เพื่อนก็อนุโมทนา
คุยกันไปคุยกันมา สักพักหนึ่งท่านก็ออกว่า จะไม่ทำงานแล้วนะ ได้บวชมาดูแลการอบรมธรรมทายาท ให้หลวงพี่รับหน้าที่อบรมไป เราก็ออก จะได้ยังไง เอาเปรียบกันน่ะ ก็ไม่ได้บวชมา ทำงานเหมือนกัน อยากจะบวชมธรรมะ ก็โยนกันไปโยนกันมา สงสัยจิตมันหยาบ
ต่อมาหลับไป รู้สึกว่าคุณยายเปิดประตูเข้ามาในภูติ ตาใจ พอเข้ามาท่านก็พูดพล่ามทำเพลง คว้ามัวกวาดกูใหญ่เลย ตั้งแต่หน้าภูติยืนหลังภูติ กวาดเสร็จท่านก็มายืนที่ปลายเตียง บอกว่า “นี่ไง ไม่เห็นยากเลย มัยยายทำไง ใจยายก็จรดศูนย์” พูดจบก็หายแว๊บไป เราก็ตื่นพอดี โอ้โฮ! ยกมือท่วมหัวเลย คุณยายมาเข้าฝัน มาสอดละเอียด คือ ท่านมาบอกเราว่าอย่าปฏิเสธบุญที่เกิดขึ้น เป็นโอกาสของเรา บุญอะไร ก็แล้วแต่ที่วิ่งมาหาเรา ให้ทำเต็มที่ อย่ามีข้ออ้าง บุญต้องเอาทั้งหยาบทั้งละเอียด บุญหยาบจะสนับสนุน