ข้อความต้นฉบับในหน้า
แก้วคลาดอุบัติเหตุ
กลั บวิณา ดำรงวงศ์ เป็นอุปถัมภ์ที่ดูแลพยาบาลคุณยายรอบดี เธอเล่าว่า... ปกติเข้าส้วมประมาณ ๕ ทุ่มกว่า ๆ ถึงวัดราว ๆ เที่ยงคืน ก่อนออกจากบ้านทุกครั้ง จะบอกคุณยายในใจว่า กำลังจะไปหาท่าน ขอให้เจอคนดี ๆ คนทำมหากิน แล้วก็เรียกแท็กซี่ ซึ่งก็เจอคนดี ๆ ทุกครั้ง
วันหนึ่ง พอเข้าไปในรถ ความรู้สึกข้างในบอกว่า วันนี้ระวังหน่อย อาจจะเกิดอุบัติเหตุ ก็ถ้าในใจว่าถ้าเจ็บตัวเดียวจะอุ้มคุณยายไม่ไหว จบอกท่านว่า ขอให้แคล้วคลาด แล้วก็หันหลังมาตลอดจนถึงบางขนง พอลงสะพานมา ก่อนถึงตลาดไท มีซอยเล็ก ๆ อยู่ซอยหนึ่ง ขณะนั้นมีรถสีดำคันหนึ่งวิ่งออกมาเร็วมาก พอมีตาเห็นรถลอยข้างหน้าแก็ตซีปล่อยอีกฝั่งหนึ่ง คนขับร้องว่า “มันมายังง มันมายงไง ผมขนลูกไปหมดเลยครับ ถ้ามาเร็วอันเดียว รถผมต้องโดนแน่ ๆ” ในใจนี้ก็ถึงคุณยาย โอ! คุณยายคุ้มครองถ้ามีท่านสงสัยคงไปนอนข้างทางแล้ว ก็คิดขอบพระคุณท่านมาตลอดทาง พอถึงวัดเข้าไปกราบท่าน ท่านมองหน้าก็ยังพักหน้า เข้ามาหาคุณยายทุกคืน ก็มีเหตุการณ์ครั้งนั้นครั้งเดียว ไม่เคยเจออะไรอีกเลย แม้กระทั่งหลังกลับมาในรถก็ถึงวัด เพราะคุณยายคอยดูแลปลป้องเราตลอด