การฝึกฝนใจเพื่อความนิ่ง : หน้า 338/348

มาในใจกว่า ไม่อยากจะกวนนาต่อไป ถ้าเกิดอาการและความรู้สึกอย่างนี้ เราก็ไม่ต้องกวนนา “สัมมาอะระหัง” อีกแต่ว่าเมื่อใดใจของเราพึงไปคิดเรื่องอื่น เราจึงย้อนกลับมากวนนา “สัมมาอะระหัง” ใหม่ ทีนี้ก็ถึงดวงใส หยุดอยู่ในกลางดวงใสๆ อย่างสบายๆ ด้วยใจที่ชื่นบาน ทำอย่างนี้เรื่อยไป จนกว่าใจจะหยุดนิ่ง อย่าไปสนใจอากาศ มันจะร้อนอบอ้าวแค่ไหน ก็แล้วแต่ เราต้องฝึกให้ได้ในทุกสภาวะอากาศ ไม่ว่าจะดูร้อน ดูหนาว ดูฝน ดูหนาว ก็ฝึกกันเรื่อยไป ให้ใจหยุดนิ่งภายใน ถ้าเราไม่สนใจสิ่งภายนอก มันมีอยู่ก็เหมือนไม่มี หรือหนักก็เป็นเบา เบาก็คลายได้ อย่างสบายๆ เพราะว่าเรามีที่พิงภายใน สิ่งที่เรากำลังฝึกฝนอยู่นี้ เพื่อ ตัวของเราเอง เป็นการแสวงหาที่พึ่งที่ละลึก