แรงบันดาลใจจากพระใครปฐม ทองคำ กับเส้นทางการสร้างบารมี Dhamma Time เดือน กรกฎาคม พ.ศ.2555 หน้า 34
หน้าที่ 34 / 40

สรุปเนื้อหา

ในโลกมีประชากรประมาณ 7,000 ล้านคน มีเศรษฐีมากมาย แต่การเป็นเศรษฐีนั้นไม่ยากถ้ารู้วิธี การศึกษาเรื่องราวจากพระไตรปิฎกช่วยให้เราออกแบบชีวิตที่สมบูรณ์พร้อมด้วยทรัพย์ และใช้ทรัพย์ในการสร้างความดี โดยเฉพาะเรื่องราวของภูมิเศรษฐีที่เป็นประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่น สร้างความดีและเก็บบุญไว้ให้ยั่งยืนจนเข้าสู่พระนิพพาน เรื่องราวเกี่ยวกับลูกสาวเศรษฐีที่มีเหตุการณ์ไม่คาดคิดและการค้นพบความแท้จริงของทรัพย์สมบัติ, รวมถึงการตัดสินของพระราชาที่เกี่ยวข้องกับชีวิตของเธอ, ท้ายสุดนำไปสู่การเรียนรู้ความสำคัญของทรัพย์ในพุทธศาสนา.

หัวข้อประเด็น

-การสร้างบารมี
-ภูมิเศรษฐี
-พระไตรปิฎก
-การใช้ทรัพย์สร้างความดี
-ความสำคัญของการบำเพ็ญกุศล

ข้อความต้นฉบับในหน้า

แรงบันดาลใจจากพระใครปฐม ทองคำ กับเส้นทางการสร้างบารมี ภูมิเศรษฐี ในบรรดาประชากรโลกประมาณ 7,000 ล้านคน มีคนที่เป็นเศรษฐีมาก ยึ่งเศรษฐีระดับที่สมบัติditไม่พร่องด้วยแล้ว ยุคนี้ไม่เคยเห็น แม้ในพุทธกาลก็ไม่ได้มากกว่าที่เป็นเศรษฐีไม่ใช่สิ่งที่ยากเย็นแต่อย่างใด หากรู้วิธีการและทำถูกต้องตามวิธีการ การศึกษาเรื่องราวของเศรษฐีตัวจริงในพระไตรปิฎก เป็นอีกวิธีหนึ่งที่จะให้เราได้เรียนรู้วิธีการเป็นเศรษฐี เพื่อ่านำไปใช้ ออกแบบชีวิตให้สมบูรณ์พร้อมด้วยทรัพย์สมบัติ และเมื่อสมบูรณ์พร้อมด้วยทรัพย์แล้ว เราได้ใช้ทรัพย์นี้ในการสร้างความดีได้อย่างสะดวกสบาย เช่น เกื้อกูลผูยติและเพื่อนมนุษย์ รวมทั้งสร้างประโยชน์แก่ตนเองด้วยการบำเพ็ญกุศล แปรเปลี่ยนทรัพย์นั้นให้เป็นอริทรัพย์เก็บไว้เสบียงบุญเลี้ยงตนเองไปทุกภพทุกชาติ จนกว่าจะเข้าสู่พระนิพพาน เรื่องราวต่อไปนี้ เป็นเรื่องของภูมิเศรษฐี ซึ่งเป็น 1 ใน 5 ของเศรษฐีที่อยู่ในครั้งพุทธกาล ณ กรุงพาราณสี มีลูกสาวเศรษฐีคนหนึ่งเป็นหญิงที่สวยงามมาก บิดามากเน้นมากและไม่อยากให้ใครเห็น จึงให้แต่งนิ่งไปอาศัยอยู่บนปราสาทชั้นที่ 7 พร้อมกับคนรับใช้ 1 คน ต่อมานำได้อยู่ร่วมกันฉันสามีภรรยากับวิทยาธรที่เหาะผ่านมา และตั้งครรภ์นี้ เรื่องที่นางคบกับวิทยาธรและตั้งครรภ์ ไม่มีครู่เลย นอกจากคนรับใช้ เวลา ผ่านไป 10 เดือน นางดลลูกออกมา เป็นเด็กผู้ชาย ด้วยความกลัวว่าบิดามารดาจะรังควานิจจึงให้คนรับใช้ผูเด็กในนางชะนะ ปิดฝาแน่น เอาพวงดอกไม้จากไว้ช่างบน แล้วนำไปลอยที่แม่น้ำคงคา ระหว่างทาง เวลามีคนถามว่า มีอะไรอยู่ในชะนะ นั้น ครับใช้ตอบว่า "เป็นผลิกรรมของนายหญิงของฉัน" ครั้นเมื่อแรกเกิดน้องอยู่ในชะนะ ลอยไปตามกระแสน้ำโดยไม่รู้จะตกกรรม จนกระทั่งไปถึงท่านแห่งหนึ่ง วันนั้นมีหญิง 2 คน กำลังอาบน้ำอยู่ในแม่น้ำคงคา หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นว่า "ภาชนะนั้นเป็นของฉัน" ส่วนหญิงอีกคนหนึ่งกล่าวว่า "สิ่งที่อยู่ในภาชนะนั้นเป็นของฉัน" ครั้นช่วยกันเปิดภาชนะนั้นออก ก็เห็นทรัพย์เดิมตามนางทั้งคู่ อยากได้เด็กไปเลี้ยง แต่ไม่สามารถตกลงกันได้ จึงกราบทูลเรื่องราวให้พระราชาทรงตัดสิน พระราชาทรงวินิจฉัยให้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นอุปฐากของพระมหากัจจายะเป็นฝายได้เด็กไป นางตั้งชื่อให้
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More