ข้อความต้นฉบับในหน้า
ความสุขเพราะทุกสิ่งที่มีแต่รออยู่ยังของพี่ ๆ น้อง ๆ อีกทั้งอาสามสมัครทุกคนก็เป็นกันเอง มีแต่ความเป็นมิตรต่อกัน
สิ่งใดเป็นจุดที่ทำให้พี่ใกล้ชิดสนิทเข้ามาสร้างบารมี กับหมู่คณะ คือดังแต่บรรยากาศ ทายาทหญิง ก็กล่าวไว้ว่าสักวันหนึ่งเราจะเป็นอุบาสิกา ระหว่างเส้นทางมีอุปสรรคบ้าง แต่เพราะพี่เข้าไปรับบุญที่ดูดซับล้านนาเป็นประจำ เจอพระอาจารย์ท่านนมตาตกอย่างเต็ม หมายชีวิตของการเกิดมาเป็นมนุษย์บ่อย ๆ จึงทำให้มั่นใจ และคุ๊กคิดสนในโอกาสคาคือ มีอยู่หนึ่ง ตอนนั้นใกล้จะอบแล้ว ก็สิ่งทายาท คือเกิดเป็นห่วงครอบครัวขึ้นมา ว่าเราเข้าวัดครอบครัวจะเป็นยังไง จะอยู่ได้ไหม จึงไปขอปรึกษาพระอาจารย์จินทร รบวันโหน (ปัจจุบันคือ พระครูสมุห์จินทร รรนวันโหน รองผู้อำนวยการสำนักครูอาคม) ตอนนี้ท่านอยู่ที่ล้านนา ท่านพูดคำหนึ่งคือ "ตอนนี้ถ้าเราตาย พอกับแม่เราจะอยู่ได้ไหม" ประโยคนี้ทำให้พี่ดีใจดีคงไม่ล้มเลย แล้วก็เอาขึ้นมาว่าองค์สุดท้ายพอกกูยอมให้มาอยู่ เพราะความที่เรา มุ่งมั่นและตั้งใจอย่างเต็มที่ ส่วนเป้าหมายในการสร้างบารมีของพี่คือการสร้างบารมีตามคำชื่นชมจากอาจารย์ เมื่อจะถึงที่สุดแห่งธรรมค่ะ