เส้นทางสายไหมและพระพุทธศาสนา นิตยสาร V-Peace เดือนธันวาคม พ.ศ.2555 หน้า 47
หน้าที่ 47 / 60

สรุปเนื้อหา

เส้นทางสายไหมเป็นเส้นทางสำคัญที่เชื่อมระหว่างยุโรปและจีน สมัยที่อารยธรรมพระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรือง ที่มีพระภิกษุเดินทางไปเผยแพร่พระพุทธศาสนาทั่วภูมิภาค โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พระถังซัมจัง ซึ่งใช้เส้นทางนี้ศึกษาพระพุทธศาสนา คัมภีร์โบราณที่ถูกค้นพบ ณ ถ้ำในอัปกาณสถาน สะท้อนถึงความเจริญรุ่งเรืองทางด้านศาสนาและวัฒนธรรมในสมัยนั้น โดยคัมภีร์เหล่านี้มีคุณค่าในฐานะเอกสารสำคัญที่เก่าแก่ที่สุดของพระพุทธศาสนา เกี่ยวกับกลไกด้านการจดบันทึกไปจนถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในอดีต และบ่งชี้ถึงการมีปฏิสัมพันธ์ทางศาสนาระหว่างอารยธรรม

หัวข้อประเด็น

-ประวัติศาสตร์เส้นทางสายไหม
-พระพุทธศาสนาในอัปกาณสถาน
-พระถังซัมจัง
-คัมภีร์โบราณ
-อารยธรรมและการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เส้นทางสายไหม ในสมันยืนพันปีก่อนโน้น อัพกาศสถานเป็นดินแดนอยู่บนเส้นทางสายไหมอันลือชื่อเชื่อมทอระหว่างยุโรปกับจีน และยังเป็นทางผ่านจากจีนไปสู่อินเดีย พระภิกษุในพระพุทธศาสนาได้จาริกจากจีนไปเผยแพร่ระหว่างเมืองจีนด้วยเส้นทางนี้ และเนื่องจากเป็นทางอันยาวไกล จึงได้ผ่านน้ะระหว่างทางโดยอาศัยอาศัยต่าง ๆ ที่อยู่บนมากมาย ณ เชิงเขามยืน ซึ่งไม่ไกลจากกรุงคาแนว ประเทศหลวงของอัปกาณสถานเท่าใดนัก ผู้หวัดิรศาสนและนักเดินทางทั้งหลายต่างได้พบปะสนทนา และแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในด้านอารยธรรมระหว่างกันในถ่ามนี้ จึงมีภารกิจพระภิกษุสงฆ์เป็นภาษาจีน ๆ และเส้นทางสายไหมนี้ เป็นเส้นทางที่สำคัญในการเผยแพร่พระพุทธศาสนาเป็นอย่างมาก และเป็นแหล่งอารยธรรมทางพระพุทธศาสนา เพราะในสมันนั้น พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองมากในดินแดนแถบนี้ พระถังซัมจัง (พระภิษุสุยเจี่ย) ก็ใช้เส้นทางนี้ ในการตามศึกษาพระพุทธศาสนาที่ลานนาทในอาณาแบ่ง และในระหว่างเดินทางกว่า 25,000 กิโลเมตร ใชเวลาเดินทาง 17 ปี การเดินทางข้ามผ่านหลายประเทศ ก็ได้บรรยายถึงพระฐูปล สลักฐานขนาดใหญ่ และความเจริญรุ่งเรืองของพระพุทธศาสนาที่มันยั่งด้วย พบพระคัมภีร์พระชินเจ้าที่เก่าแก่ที่สุด..ในถ้ำอันลานิสถาน คัมภีร์เหล่านี้ถูกจารึกขึ้นเป็นภาษาจีน ๆ ในช่วงราวปี พ.ศ 540-940 เป็นพระคัมภีร์ในพระพุทธศาสนาที่ว่าจากพระสูตร พระวินัย ตลอดจนจารึกเหตุการต่าง ๆ หลากหลาย หลายชิ้นนี้มีเรื่องราวที่ไม่เคยปรากฏให้ลุกขึ้นมาก่อน และเรียกได้ว่าเป็นเอกสารสำคัญที่เก่าแก่ที่สุดของพระพุทธศาสนา ถูกจารึกอยู่บนแผ่นวัดอุดต่าง ๆ ได้แก่ ใบกล้า เปลือกไม้ และหนังแกะ เจาะรูแล้วร้อยยางรัดไว้เป็นแผ่น งามอยู่ในสภาพสมบูรณ์ ถ้าจะเทียบพระคัมภีร์พระพุทธศาสนาในกาวที่บันทึกไว้ ก็ลักษณะดนุเดียวกันพระคัมภีร์ในดุมแดนเดดซี (Dead Sea Scrolls) ของชาวอิวนั้นเอง คัมภีร์โบราณถูกค้นพบที่กาต่าง ๆ ที่บ่มยืน และในหลาย ๆ ถ้ำที่อพกาณสาน ค.เจน บาราว์ ศาสตราจารย์ด้านโบราณคดีแห่งศูนย์การศึกษา กว่าเน่า ประเทดาวอร์ฯ และสถานอนุรักษ์เคอเจน ได้ใด้ความพยายามขยาย พระคัมภีร์ที่ยังเหลืออยู่ในอากรินจาก สถานอาา opgebรักษาเอาไว้ให้มากที่สุด ก่อนหน้านี้พระพุทธรูปแห่งบันจุดส์ก็ถูกรบกวนทำลาย และอัพกาณสถานจะถูกกองทัพพันธมิตรเข้าโจมตีทำลาย
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More