การทำความดีและประสบการณ์ของพรหม : หน้า 41/42

แน่นอนนอน" เมื่อเห็นว่าพราชมุณี่ความเข้าใจถูกต้องแล้ว พระเจ้าองค์นั้นว่า "พรหมแด่ ท่านมีหน้าที่กรงานที่ดี สามารถอ่านหนังป็นที่สร้างความดีได้ เช่น สนองคุณประเทศชาติ ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน นับเป็นบำแห่งบุณคุณ และยังสามารถเลี้ยงดูปฏิบัติต่อ ข้าราชสมบัติ ได้โดยไม่ต้องทุจริต นอกจากกิจการทั้งหลายที่ทำไป ถ้าหากยืนอยู่บนฐานของความถูกต้องดีงามแล้ว ย่อมจะได้รับความเจริญรุ่งเรือง และประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน" ธนบดีชาของหมอมัทธรดองตามที่เกิดความปีติ มีความลังเลใจที่จะประกอบกิจกรรม สร้างความดีไปพร้อมกับภารกิจหน้าที่ที่ตนต้องทำ ประกอบสัมมาอาชีวะโดยไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ต่อมาหมอนักเรียนป่วยหนัก ได้รับทุกข์มนจากการเจ็บป่วยให้จึงส่งคนไปนิมนต์พระะสารีญุด ให้ไปปลดถ่วงวะสุดท้ายของชีวิต ครั้นพระเจ้าองค์นั้นได้ถามอาการป่วยไข้แล้ว เพื่อจะได้แสดงคำดีและความพอใจของพรหมนั้นเกี่ยวกับภาพภูมิที่จะไป ท่านได้ถามเปรียบเทียบใส่ดัง ตั้งแต่นรกกับกำเนิดสัตว์ เดียวกัน ไฉ่รึเลยไปจนถึงสวรรค์ชั้น ต่างๆ ตลอดจนถึงพรหมโลกกว่า อย่างไหนจะดีกว่ากัน พรหมนบันฟังแล้วก็บอกว่า มีความพอใจในพรหมโลก ท่านจึงแนะนำให้เจริญพรหมวิหารธรรม ทำใจหยุดใจนิ่ง จนเข้าสู่สมาบัติ และเมื่อถึงวาระสุดท้ายของชีวิต พรหมก็ได้ไปบังเกิดในพรหมโลกสมปรารถนา จะเห็นว่า ดังวันเวลาล่วงมาแล้วสองพันกว่าปี แต่ฤดูเดิมๆ อย่างธนบชานพรามณ์เคยว่า เพื่อเป็นข้อเตือนใจในในกิจในความดี ทำให้ประมาณในการประพฤติธรรม ก็ยังคงพบเห็นในยุคปัจจุบัน ทั้งตัวของเราเองก็อาจเคยเอาเหตุผลเหล่านี้มาเป็นข้ออ้าง ข้อแม้ หรือเงื่อนไข ทำให้เสียโอกาส