ข้อความต้นฉบับในหน้า
Dhamma TIME
ความรู้สึกของแม่เมื่อคลายขยาย วนให้
ตอน...ความหวังของแม่
เรียนเรียงจากรายโรงเรียนอนุบาลในฝันในฝันวิตา
กราบบูชาด้วยพระเดชพระคุณหลวงพ่อ
ที่เคารพอย่างสูงค่ะ
ลูกชื่อ กัลสุดจิต วงค์สุวรรณ์ ลูกทั้งจักวัดพระ-ธรรมาถึงแต่มัยยังเป็นนักศึกษา นับไปบับมากกว่าๆ จะ 30 ปี แล้วค่ะ
เวลาภิม่ความทุกข์ในชีวิตลูกก็จะมีหลวงปู่
หลวงพ่อ และคุณนายอาจารย์ เป็นที่พึ่งค่ะ มีอะไร
ไม่สบายใจก็จะปรับทุกข์และอธิษฐานขอให้หลวง
ปู่ช่วยเสมอ แล้วเรื่องที่ขออย่ที่สุดคือ...ขอให้
หลวงปู่ช่วยคุ้มครองลูกชายค่ะ
ลูกต้องเลี้ยงลูกชายตามลำพังมาเกือบ 10 ปี
ค่ะ เพราะพ่อของเขาเสียชีวิตไปก่อน ซึ่งการต้อง
เลี้ยงลูกตามลำพังไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่เรื่องที่จะ
ต้องทำงานเพื่อให้มีเงินเพียงพอคับใช้จ่าย ที่นับ
วันค่ำควรชีพจะยิ่งสูงขึ้นกันราวหน้ากนกา
เหน็ดเหนื่อย พอเลิกงานก็ต้องคอยดูแลเรื่องความ
เป็นอยู่และเรื่องเรียนของลูก จนตัวคนเป็นแม่แทบ
จะไม่มีเวลาให้ตัวเองเลย แต่ก็ว่าได้ลุกชาย
เติมโตมีความสุขมันก็ความสุขใจของแม่ค่ะ แต่
ในเวลาที่ลูกชายไม่ตั้งใจเรียน ติดเกม แอบโดด
เรียน แอบซบูร์ มันคือความทุกข์อย่าง
มาหาศาลของแม่ ถึงแม้ลูกชายของลูกจะไม่ถึง
ขั้นกะเกลา แต่การที่เขาแต่งเล่นเกมจาก
เที่ยงวันยันเที่ยงคืน และมีผลการเรียนต่ำๆ แค่ยัน
ก็ทำให้หัวใจของแม่เป็นทุกข์มาก ห้วนมาก เป็น
กังวลมากค่ะ ถึงแม้จะเดินมาด้วยความอยาก
ลำบากมากกว่า 20 ปี แต่แม่ก็เต็มใจเสมอค่ะ และ
ไม่ได้หวังให้เขาตอบแทนหรือรอคำขวัญใจร้อย
จากลูกชายเลยค่ะ แค่อยากเห็นเขาเป็นคนดี และ
หวังให้เขารักให้เยอะขึ้นหนึ่ง 1 พรจากค่ะ
มาปีนี้ลูกชายของลูกอายุครบ 8 ขวบ
อ่อนน้อม พังอ้อม น้อมนำเขาทุกวันว่า "บอให้
แม่จะ บอให้พ่อจะ เพราะแม่ขอ
หลวงปู่ไว้ว่าลูกเข้ามหาวิทยาลัยได้จะให้ลูก
บอซ" แล้วกิฟดอกช่ำๆ ตลอดค่ะ ที่ร้องลูกชาย
ขนาดนี้ เป้นหมายคืออยากเห็นเขาเป็นคนดีค่ะ
อยากให้เขาได้เห็นแบบอย่างดีๆ จากพระอาจารย์-
พระพี่เลี้ยง ซึ่งลูกก็รู้ตัวเองว่าไม่ค่อยมีเวลาสอน
ลูกชายสักเท่าไหร่ จึงอยากให้ความรู้ในพระพุทธ-
ศาสตร์ช่วยสอนเขา ช่วยกล่อมกลาดจิตใจเขาค่า
แล้วอีกไม่ก็ปีตัวเองก็จะยังเข้าช่วยเกษียณ
แล้ว เวลในชีวิตมันก็จะนับถอยหลังทุกที จน
กลัวว่าจะไม่ได้เห็นผ้าเหลืองของลูกชายก่อนวัน
สิ้นไปค่ะ
ดั่งนี้จึงพยายามขอให้บวชให้ทุกวัน และ
สุดท้ายลูกชายก็อบบวชค่ะ ลูกเลยพามาบวชใน
โครงการ 1 แสนรูป ตอนนี้อยู่ที่ระเบียง 3 วัดพระ