ข้อความต้นฉบับในหน้า
ขอบคุณ
www.thaireaderclub.com
เด็กน้อยรับคำและลงมออนหญ้าอจากแปลงผัก ที่ตะต้น ที่สะต้น จนกระทั่งตัวจากของชาวไร่ทยไปจากแปลงผักจนหมดสิ้น
"ไปพักก่อนไม่ได้ดันมะม่วงก่อน ไป" เด็กน้อยรับคำและเดินไปพัก
"กลับมาเร๊ว ๆ นะ ยังก็อีกแปลงหนึ่ง" เสียงพ่อสั่งตามหลังเด็กน้อย
หลังจากได้พักกินน้ำได้รับจ้องใจเด็กน้อยพร้อมกับพูดว่า "เอาไปรากศูน้า" เด็กน้อยรับจ้องและตรงไปยังแปลงผักเพื่อภารกิจต่อ
ดูเหมือนกับเด็กน้อยจะพึงพอใจกับการใช้จอภาพหยามว่าการใช้มะม่วงเหตุผลคือบ่ทำให้ทานมารทำงานได้รวดเร็ว ซึ่งไม่มานานเขาก็จัดการกับตัวฉัตรวัวของชาวไร่อย่างราบรื่น
หลังจากที่ทำการกิจเสร็จสิ้นลงอุ้งอุ๊กกับบ้านระหว่างทางเด็กน้อยถาม "ทำไมไม่ได้แบ่งให้ชั้นแต่แรกล่ะ พัง ๆ ที่ทำงานได้เร็วกว่า"
พ่อไม่ตอบ ได้แต่ยิ้ม เก็บข้อน้ำคำตอบไว้เพียงผึ้ง
ผ่านไป 1 สัปดาห์ พ่อก็พาเด็กน้อยกลับไปที่ไร่ ฮึ่งที่เด็กน้อยเห็นคือ แปลงที่ไม่ใช้ออน บัดนี้ไม่มีหญ้าให้เขาอ่อนเลยแทนแต่เดียว แต่แปลงที่ใช้อย่างกล่า กลับมืนต้นหญ้าปกคลุมเหมือนเดิม
"ทำไมมันเป็นอย่างงั้นล่ะ" เด็กน้อยถามด้วยความสงสัย
ทั้งๆ ที่เขาได้จัดการแล้วหมดไปเมื่อสัปดาห์แล้ว พ่อตอบ "'แปลงที่เจ่าใช้มออน เจ้าได้ออนมันยังราก็โคนส่วนแปลงที่เจ้าใช้จนอาบา เจ้เพียงแต่เอาส่วนปลายออกมันออกเท่านั้น มันจะเหมือนกันกับปัญหาๆ ที่เรา เจอเจอกันแล้ว ถ้าเราแก้ปัญหาปลายเหตุโดยปล่อยสารทอปจอเขาหัว ไม่ manะ นักปัญหานี้ก็จะคลายบสร้างความเดือดร้อนให้เจ้าก่า แต่ ถ้าเรานับปัญหาที่ต้นๆ มันอาจจะกลัดกันแต่แน่นก็ ทำให้ปัญหานั้นหมดไปได้"
เด็กน้อยยิ้มรับด้วยความเข้าใจ