การชำระและอนุรักษ์พระไตรปิฎกโบราณ Dhamma TIME เดือนพฤศจิกายน พ.ศ.2558 หน้า 35
หน้าที่ 35 / 41

สรุปเนื้อหา

บทความนี้สำรวจการอนุรักษ์และชำระพระไตรปิฎกโบราณที่มีอายุราว 1,000 ปี ซึ่งมีการจารึกลงบนวัสดุต่าง ๆ โดยนักวิชาการระดับโลก ได้ร่วมมือเพื่อทำการศึกษาวิจัยและรักษาเอกสารสำคัญเหล่านี้ เอกสารโบราณเหล่านี้มีต้นกำเนิดจากรอบปี พ.ศ. 450-850 เป็นพระคัมภีร์ที่สำคัญในพระพุทธศาสนา โดยนักวิชาการเช่น ศาสตราจารย์ซอล์ แซนเดอร์ และศาสตราจารย์เจนส์ อูบา ฮาร์เมนต์ เป็นส่วนหนึ่งของทีมที่พยายามรักษาความรู้เหล่านี้ให้คงอยู่

หัวข้อประเด็น

-การอนุรักษ์พระไตรปิฎก
-เอกสารโบราณ
-การวิจัยทางศาสนา
-นักวิชาการระดับโลก
-การศึกษาภาษาสันสกฤต

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ภาพข้างบนมีข้อความเป็นภาษาไทย ซึ่งเป็นข้อความในบทความ เราจะทำการ OCR เพื่อดึงข้อความออกมาดังนี้: ภาพชาววัด ผู้เขียนได้รับมอบหนังสือผลงานการชำระและแลพระไตรปิฎกฉบับเก่าแก่ ซึ่งมีอายุแน่นอน 1,000-1,000 ปี ของสถาบันอนุรักษ์เอกเขน คร.เจนดี โว (ชื่อยังไม่ชัด) นักวิชาการที่ช่วยวัตถุขึ้นสมบัติ ซึ่งเรื่องมาอย่างเดิมแนวคิดมั่งบูรณ์ว่า ไก และออกทิ้งถึงความเชื่อและความคีดในอดีตว่าการชำระพระไตรปิฎกฉบับเก่าแก่ของวัดและสถาบันอนุรักษ์เอกเขน ถือเป็นอย่างสูง ซึ่งท่านทำการศึกษาผลและสืบค้นองค์ความรู้ในฐานะพื้นฐานในแต่ละฐานั้นบันทึกไว้ในพระครัม เรียง เรื่องธรรมาภิบาล จากที่นี่ต่อ แซนเดอร์ ให้ช่วยเขียนอธิบายความเป็นมาของเอกสารโบราณเหล่านี้ ซึ่งเป็นเอกสารสำคัญจะพบว่า เอกสารโบราณเหล่านี้ถูก จารึกขึ้นเป็นภาษาสันสกฤตด้วยตัวอักษรพราหมี (อ่านวาพรม-มิ่ง) ในช่วงราวปี พ.ศ. 450-850 เป็นพระคัมภีร์พระพุทธศาสนาที่ถึงพระสุตต คำบรรษฎจารีพระเวียนยกอดอดพระอรหันต์(ภาพอัร) หลายหลาย บางเรื่องเป็นเรื่องที่ชาวบ้านได้ยิน หลายเรื่องเป็นเรื่องที่อีชอบอัญชัติให้รู้มาก่อน และเรียกได้ว่าเป็นเอกสารสำคัญในฐานะสกุลเดิมโบราณที่สุดของพระศาสนา (ที่มีฐานเหล็ออยู่) พระคัมภีร์พระศาสนาโบราณเหล่านี้ถูกจารึกอยู่บนแผ่นวัสดุต่าง ๆ ได้แก่ ไบนา เปลือกไม้ หนัง และแผ่นทองเหลือง เป็นต้น เจาะล้างร้อยด้วยรวมหรือเป็นแผ่น บางแผ่นอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์แต่เป็นเศษเล็กเศษน้อยนั้นมีจำนวนมาก และเมื่อสืบหาข้อมูลต่อไป ท่านศาสตราจารย์ได้พบว่าแหล่งที่มาของเอกสารโบราณเหล่านี้ค่าหลายด้านมีอายุใกล้ แต่เป็นต่าง ๆ บริเวณหนเขามยืนยันซึ่งตั้งอยู่ไม่ห่างจากพระพุทธรูปประทับยืนหยินเกาะสลักที่สูงที่สุดในไทยนเอง ต่อมาศาสตราจารย์เจนส์ บาริว ได้เป็นผู้เชิญชวนให้บริการระดับโลก ที่อยู่ในสถาบันการศึกษาที่มีชื่อเสียงทั่วโลกให้มาร่วมมือกันทำงานสำคัญ เพื่อการตรวจชำระปริวรรดิเป็นเอกสารโบราณเหล่านี้ ซึ่งเป็นเอกสารสำคัญจะพบว่า เอกสารโบราณเหล่านี้ถูก จารึกขึ้นเป็นภาษาสันสกฤตด้วยตัวอักษรพราหมี (อ่านวาพรม-มิ่ง) ในช่วงราวปี พ.ศ. 450-850 เป็นพระคัมภีร์พระพุทธศาสนาที่ถึงพระสุตต คำบรรษฎจารีพระเวียนยกอดอดพระอรหันต์(ภาพอัร) หลายหลาย บางเรื่องเป็นเรื่องที่ชาวบ้านได้ยิน หลายเรื่องเป็นเรื่องที่อีชอบอัญชัติให้รู้มาก่อน และเรียกได้ว่าเป็นเอกสารสำคัญในฐานะสกุลเดิมโบราณที่สุดของพระศาสนา (ที่มีฐานเหล็ออยู่) นักวิทยากรที่ร่วมกันทำงานเหล่านี้ประกอบด้วยนักวิชากร คณาจารย์ระดับโลกของเยอรมันมีศาสตราจารย์ซอล์ แซนเดอร์ ผู้เชี่ยวชาญด้านอักษรโบราณจากพิพิธภัณฑ์คาเลออินเดียที่เบอร์ลินท่านศาสตราจารย์เจนส์ อูบา ฮาร์เมนต์ จากมหาวิทยาลัยลุดวิก แม็กซิมเลียน มิวเดน และทีมจากประเทศฝรั่งเศส คือ ท่านศาสตราจารย์กาขมอปบัณฑิต มหาวิทยาลัยเคอเดีย เกี่ยวโต และต่อมา มาสด้ารับมวลพอล แซร์ช (ชาวนิวซีแลนด์) จากมหาวิทยาลัยแทนอาตอเมริกา อีกด้วย ท่านเหล่านี้ได้ร่วม มาตั้งแต่ปี พ.ศ. 450 จนถึงปัจจุบันนี้มีนักวิชาการระดับโลกและ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More