การอนุรักษ์พระคัมภีร์โบราณ Dhamma TIME เดือนพฤศจิกายน พ.ศ.2558 หน้า 37
หน้าที่ 37 / 41

สรุปเนื้อหา

บทความนี้อธิบายถึงคุณค่าของการอนุรักษ์ผุ้มโบราณอายุ 1,300 ปี โดยนักวิจัยจาก Oslo (UniO) และ Dhammachai International Research Institute (DIRI) และประสบการณ์ในการพบปะนักวิชาการที่มีบทบาทสำคัญในการศึกษาพระคัมภีร์ภาษาอาหรับ รวมไปถึงการประชุมวิชาการด้านพุทธศาสตร์ศึกษา ณ มหาวิทยาลัยลอนดอนซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการวิจัยที่มีคุณค่า และเตรียมเผยแพร่ผลงานเพื่อสาธารณะในภายหลัง.

หัวข้อประเด็น

-การอนุรักษ์พระคัมภีร์
-การวิจัยเกี่ยวกับพระคัมภีร์โบราณ
-การประชุมวิชาการด้านพุทธศาสตร์
-หลักฐานการศึกษาธรรมกาย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

www.dmc.tv คุณค่าเนีย (Conservator) แผนอนุรักษ์ผุ้มโบราณ กำลังอธิบายวิธีการเก็บรักษาและซ่อมแซมเพื่อการทำงาน ขั้นตอนต่อไป ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของข้อมูลชุดใหญ่ ต้นฉบับเก่าแก่ อายุยาวนานกว่า 1,300 ปี Oslo (UniO) และ Dhammachai International Research Institute (DIRI) อีกทั้งผู้เขียนและทีมงานนี้ได้โอกาสพบปะและเข้าไปทำความรู้จักกับทีมงานนักวิชาการที่เป็นผู้บุกเบิกงานวิจัยเกี่ยวกับพระคัมภีร์ทุกโบราณ ฉบับภาษาอาหรับ ได้แก ศ. วิศิษฐ์ ซาโลมอน, ศ. คอลเลดท์ คอร์ซ, ดร. แอนดรูว์ กาลาส และท่านภิาสนุเนียนเทียนช่าง ในการประชุมวิชาการด้านพุทธ-ศาสตร์ศึกษานานาชาติ ครั้งที่ ๑๒ พ.ศ. ๒๕๕๙ ณ ภาควิชาตะวันออกและอเฟิร์ฟกันคอมพิวเตอร์มหาวิทยาลัย ลอนดอน ประเทศอังกฤษ จึงเป็นผลงานของนักวิจัยสถาบันดีที่สามารถค้นพบหลักฐานร่องรอยธรรมกาย ซึ่งเป็นอยู่สู่วงแหงด้วยกัน และเป็นเรื่องที่น่าสนใจ โดยผู้เขียนจะทยอยนามเผยแพร่ได้ ทรวบรวมในฉบับต่อไป เรื่อง: พระครูวินเทศสุธรรมญาณวิ (สุธรรม สุขโม) และคณะนักวิจัย DIRI จากภาราวาสอยู่ในบุญปลื้มเดือนกันยายน พ.ศ. ๒๕๕๙
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More