0 ครั้ง
บทความนี้อธิบายถึงคุณค่าของการอนุรักษ์ผุ้มโบราณอายุ 1,300 ปี โดยนักวิจัยจาก Oslo (UniO) และ Dhammachai International Research Institute (DIRI) และประสบการณ์ในการพบปะนักวิชาการที่มีบทบาทสำคัญในการศึกษาพระคัมภีร์ภาษาอาหรับ รวมไปถึงการประชุมวิชาการด้านพุทธศาสตร์ศึกษา ณ มหาวิทยาลัยลอนดอนซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการวิจัยที่มีคุณค่า และเตรียมเผยแพร่ผลงานเพื่อสาธารณะในภายหลัง.
-การอนุรักษ์พระคัมภีร์
-การวิจัยเกี่ยวกับพระคัมภีร์โบราณ
-การประชุมวิชาการด้านพุทธศาสตร์
-หลักฐานการศึกษาธรรมกาย