ข้อความต้นฉบับในหน้า
ย้อนไปเมื่อราว 23 ปีที่แล้ว บริเวณชายฝั่งแดนตะวันตกของเกาะสลังกา ณ กรุงเทพฯ เมื่อวันที่ ๘-๑๔ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๔ มีการจัดประชุม International Buddhist Conference ขึ้น ซึ่งมีผู้แทนจากหลากหลายประเทศที่นับถือพระพุทธศาสนาเข้าร่วมด้วย ไม่ว่าจะเป็น ประเทศบังคลาเทศ จีน ลาว เกาหลีใต้ เวียดนาม ภูฏาน อินโดนีเซีย เนปาล กัมพูชา อินเดีย ปากีสถาน และไทย โดยผู้แทนจากประเทศดังกล่าวนี้ ต่างตกลงที่จะเสนอโครงการให้ องค์การสหประชาชาติ (UN) รับรองและประกาศให้วันวิสาขบูชาซึ่งเป็นวันหยุดขององค์การสหประชาชาติ เดิมขององค์การสหประชาชาติ มีการประกาศวันหยุดเป็นจำนวนมากอยู่แล้ว และอาจจะก่อให้เกิดการตัดขัดข้องของงบประมาณและการบริหารจัดการองค์การสหประชาชาติได้ ทางผู้เสนอร่างข้อมูล เรื่องการประกาศให้วันวิสาขบูชาเป็นวันหยุดขององค์การสหประชาชาติ โดยมีประเทศศรีลังกาเป็นผู้แทนคณะ จึงคิดสนใจที่จะเสนอย้ำร่างข้อมูล ขอให้วันวิสาขบูชาเป็นวันสำคัญสากลขององค์การสหประชาชาติเทนการเสนอให้เป็นวันหยุด เมื่อวันที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2552 ที่ประชุมสมัชชาสหประชาชาติ สมัยสามัญ ครั้งที่ 54 พิจารณารับรองว่าจะเป็นวันสำคัญสากลของโลก ซึ่งเป็นการรับรองจากสมัชชาสหประชาชาติในครั้งนี้ก็ถือว่า วันวิสาขบูชา นับเป็นวันสำคัญ