การเรียนรู้จากชีวิตที่เปลี่ยนไป : หน้า 30/62

คุณพ่อคุณแม่ทราบไหมคะว่าเราเปลี่ยนไปแบบนี้ จริง ๆ ตั้งแต่เรียนจบแล้ว พอได้ทำงาน หลวงพี่อออกมาข้างนอกเลย เริ่มทำงาน ปู่ก็อยากจะมีพื้นที่ส่วนตัว อยากไปใช้ชีวิตของเราเอง ตอนนั้นไม่เข้าใจความปรารถนาดี ของโยมพ่อโยมแม่ จะหยุดหงิดเวลาท่านสอน ไม่ค่อยฟัง เป็นคนค่อนข้างขี้งอ ไม่ค่อย อยากกลับบ้าน แต่งไป ๆ มา ๆ อยู่บ้าน พอทําร้านอาหาร ๖ เดือน ไม่ได้เจอหน้าโยมพ่อ โยมแม่เลย ไม่กลับบ้านเลย ไม่ได้คุยกันแม้กระทั่งโทรศัพท์ เพราะมันแต่งอยู่ที่บ้าน ทั้งสองท่านก็ส่งข้อความมาทุกวัน หลวงพี่ตอบบางไม่ตอบบาง จุดเปลี่ยนสำคัญที่ทำให้หลวงพี่เริ่มคิดได้คืออะไรคะ พอเวลาผ่านไปได้สัก ๖ เดือน หลวงพี่มีสงสัยตัวเองว่าจะผอมลงไปมาก ไม่ค่อยมีแรง หน้าตาดูโทรม เนื่องจากใช้ชีวิตอยู่ในวจร กิน-เที่ยว-นอน ไม่ได้ดูแลตัวเอง ไม่ได้สนใจ ร่างกายเลย สุขภาพจึงไม่ค่อยแข็งแรง ดื่น้ำจะเวียนศีรษะ มันตั้งแต่เช้า และอีกอย่าง พอหลวงพี่เริ่มติดการใช้ชีวิตกลางคืนกับเพื่อน ๆ ก็จะเลยแฟนที่คบกันมาหลายปี เขาบอกว่า หลวงพี่เปลี่ยนไปเป็นคนละคน เหมือนเป็นคนเดิมที่เขาเคยรู้จัก ทำให้เขาขอเลิก ตอนนั้น จะเรียกว่าอกก็ได้ นอกจากนี้ เงินที่หาได้มาจริง แต่ถูกใช้จ่ายไปกับการสังสรรค์กับเพื่อน หลวงพี่รู้สึก ว่าชีวิตขาดจะไม่มีความสุขมากขึ้นเรื่อย ๆ คู่ ๆ ๆ เหมือนมีอะไรมากดใจให้ทําถามถาม กับตัวเองว่า จริง ๆ มันดีแล้วหรือที่เราใช้ชีวิตแบบนี้ ที่ต้องทำงานบาดทุกวัน และ ใช้ชีวิตอยู่กับของมันมา หลายอย่างนี้ หลวงพี่เทสต์ดินใจคิดดีแต่ดีด ดโดยคิดว่าต้องเอา ตัวเองออกมาจากจุดนี้ให้ได้ก่อน จึงถอหนูออกมา นี่อาจเป็นเพราะบุญเก่าที่เคยทำมาคลอดใจ และตอนอบรมธรรมทายาท รุ่งอรุณศึกษา หลวงพี่อธิษฐานจิตทุกวันว่า ขอให้คิดสอนตนเองได้ มันก็เหมือนขึ้นมาเตือนสติว่า “ที่เรากำลังทำอยู่นี้มันไม่ดี เราควรอยู่ออกมา” พอออกมาจากการทำธุรกิจร้านอาหารแล้ว หลวงพี่ใช้ชีวิตอย่างไรต่อคะ หลวงพี่ปกลับไปอยู่บ้าน โยมพ่อโยมแม่ท่านก็ดีใจ ท่านไม่ค่อยอยากให้เราทำตรงนี้ อยู่แล้วเพราะมันผิดศีล หลวงพี่มีแต่เหล่าอาเดียวจากที่ออกจากตรงนั้นแล้ว ณ.ช่วงนั้น โยมพฤาพว่าใครบางคน จะได้런ชีวิตตัวเอง เราทำไกลจากพระพุทธศาสนานาน ครั้งนี้เป็นโอกาส ที่จะเติมบุญ ไปสั่งสมบุญด้วย ๒๘ อยู่ในบุญ กรกฎาคม ๒๕๖๔