ข้อความต้นฉบับในหน้า
ในอดีตชาติมี พระพากุลเก De เคยสร้างบุญใหญ่ โดยการปฏิสังขรณ์บูรณะวัดในสมัยพระกัสสปพุทธเจ้า
ในยุคของพระกัสสปพุทธเจ้า พระพากุลเกะได้เกิดเป็นมาวาสผู้ครองเรือน อาศัยอยู่ในกรุงเทพฯ และวันหนึ่งท่านพิจารณาดูบ้านที่ตัวเองอยู่อีกรู้สึกว่าเก่า ทุจริตจึงออกเดินทางไปยังชายแดนกับพวกช่างไม้ เพื่อจัดหาวัสดุอุปกรณ์มาซ่อมแซมบ้านของตน แต่ระหว่างเดินทางก็ได้พบวัดใหญ่ ซึ่งเก่าค่าร่ำราญหักพัง เพราะตกการบำรุงรักษา ท่านจึงบอกกับพวกช่างไม้ทั้งหลายว่า ขอซะลาอาคารซ่อมแซมบ้านของท่านให้ก่อน โดยให้เว้าสุขูปกรณ์ทั้งมวลมาช่อมแซมวัดและสร้างโรงฉนด สร้างโรงฉัน โรงไฟ (ที่จงกรม) เถื่อนไฟกับปิยกูฎ (เถื่อนพระบาล) ที่พักกลางคืน ที่พักกลางวัน วัจักษ์ (ส้ม) และสำคัญ ยังจัดเตรียมใช้และยานสำหรับภิกษุสงฆ์ไว้วครบถ้วนทุกอย่าง
ด้วยอานิสงส์ผลบุญอันนี้เอง หลังจากละโลกแล้ว ท่านได้เวียนว่ายอยู่ใน ๒ ภพภูมิ คือ เทวโลกและมนุษย์โลกตลอดระยะเวลาหนึ่งพุทธันดร
และในชาติสุดท้ายที่ท่านบรรลุเป็นพระอรหันต์ ด้วยบุญนี้มีส่วนส่งผลให้พระพากุลเกะมีอัตตาหรอดสมบูรณ์เลิศคา แม้จะอยู่ในป่าและไม่ได้นักบวช
พระพากุลเกะถือคฤหัสถ์อยู่ป่าเป็นวัตร ท่านจึงไม่รับกิจจินต์ไปบ้านใครเลยตลอดชีวิต แม้เป็นอย่างนี้ท่านก็ไม่ลำบากด้วยข้าวปลาอาหารใด ๆ เลย ตรงกันข้ามด้วยบุญในตัวท่านลำทำให้ท่านได้รับตาหารอันประณีตเลิศรส โดยไม่ต้องเสียเวลารับกิจจินต์แล้วตั้งเวลาอภิวาทธิของท่านไป เพราะชาวเมืองและท่านตะกูล ๒ นการของท่าน
เมษายน ๒๕๔๕ อยู่ในบุญ ๒๕