ข้อความต้นฉบับในหน้า
สามเณรวิชญ์ คำขัติอายุ ๑๓ ปี
สามเณรเป็นคนเชียงใหม่ครับ มีอยู่วันหนึ่งสามเณรได้ไปส่งพี่รุ้งกนมาบวชที่วัด พอเห็นพี่เขาบวช สามเณรเลยเกิดความคิดอยากวาบตามบ้าง
ช่วงนั้นสามเณรตัดสินใจนานเลย เพราะถ้าขาดก็จะไม่ได้บวชอีกแล้ว แต่ก็มีความคิดหนึ่งมันบอกว่ามาแนะว่า สามเณรเคยเขียนข้อความเป็นของขวัญให้แม่ในวันแม่ว่า สามเณรตั้งใจจะบวชตอบแทนคุณให้โยมแม่ ๑ พรรษา และสุดท้ายความตั้งใจฝ่าฝืนก็ชนะครับ เพราะสามเณรอยากรักษาสัจจะที่เคยบอกไว้กับแม่ จากนั้นพอป บ. ก็เลยตัดสินใจบวชเลย
เดิมทีเดียวก่อนบวชสามเณรยังไม่ได้เป็นเด็กดีอย่างที่อูปอกรครับ เพราะสามเณรคิดมากเล่นเกมวันละ ๕-๑๕ ชม. เลยทีเดียว จนโยมแม่ปัญแล้วบ่นอีก แล้วมาต่อรองกับสามเณรว่า “ถาจะเล่นเกมแม่ไม่ว่า แต่ต้องช่วยทำงานบ้านให้เสร็จก่อน”ซึ่งสามเณรก็ยอมทำตามข้อตกลง
แต่หลังจากที่สามเณรเขามาบวชแล้ว ชีวิตเปลี่ยนไปเยอะมาก ต้องขยันกว่าเดิมมาก ต้องตื่นแต่เช้า เล่นเกมก็ไม่ได้ ต้องตั้งใจท่องบาลีเพื่อให้สอบได้ ทุกวันนี้สามเณร observation แบบนี้และมีความตั้งใจว่า ถ้าตื่นนอนอยากจะเผยแพร่ธรรมกายไปทั่วโลก อยากจะเทคน็สอนเปลี่ยนความคิดผูดคนให้เป็นคนดี รู้จักบุญบารมี ซึ่งก็เคยมีคนมาพบกับสามเณรว่า “ไม่เชื่อว่านรกสุขหรือละทิ้ง จะทำดีทำไม” สามเณรตอบว่า “ตอนนี้...
เมษายน ๒๕๖๔ อยู่ในบุญ ๓๑