การเตรียมอาหารและการบำรุงวัด : หน้า 29/60

ได้รับข้อความในภาพแล้วค่ะ นี่คือข้อความที่อ่านได้: "ได้เตรียมอาหารเลิศรสแล้วพากันมาใส่บาตรท่านอย่างเน้นนิีย์ มีได้ขาดเลย จึงส่งผลให้พระพากเณรสามารถถอดจุดดูงค์ข้อ “อัญธิกุณฑ์” คือการอุปาปเป็นวัตถุอย่างลูกกุญแจได้ตลอดชีวิต และที่สำคัญ บุญปฏิสังขรณ์บำรุงวัดย่อมีส่วนส่งผลให้ท่าน มีความอุดมสมบูรณ์ด้วยปัจจัย 4 โดยไม่บังสนานแสนเลย คือ เป็นผู้มีจิริวใช้ของเหลือเฟือ ทัง ๆ ที่ในสมัยนั้น พระภิกษุ ต่างลำบากมากในการหา จีรวมาใช้จอย เพราะต้องบังลุกผ้าผี มาช่วยกันตัด เย็บ ย้อม และกว่าจะแต่ละฝีมือเสียเวลา และเสียเวลาคนไปมาก แต่ด้วยบุญที่พระพากเณรสงสมมา ทำให้ท่านไม่ต้องเสียเวลาไปหา ไปดื่ม ไปยิ้ม ไปย่อมจีรวได้ ๆ เลย ด้วยเหตุฉะนั้นจึงทำให้ท่านมีเวลานั่งสมาธิมากกว่ากีฏู์ ทั่วไป การที่ท่านจิจิรใช้จอยใช้เหลือเฟือ เพราะบุญที่ท่านสงสมมา บันดาลให้ท่านไปเกิดในตระกูลเศรษฐีมหาศาล และมีพ่อแม่มี่ ยกใหญ่ถึง 2 ตระกูล ซึ่งมังหน้าที่วี๊วส่งไปถวายให้นำ ใช้จอย โดยครั้งเดือนแรก ตระกูลของท่านที่อยู่เมืองโกสิมี จะส่งไปถวายผืนหนึ่ง เวลาจำปีอีกครั้งเดือน คนในตระกูล ที่อยู่เมืองพารานติ จะทำจีรวอีกผืนหนึ่งไปถวาย สลับกันไป ถวายทุกครั้งเดือนใดบาเลย อีกทั้งจีรวของท่านยังเป็นจีรวที่ประณีต จัดทำด้วยผ้า เนื้อละเอียดชั้นดี ซึ่งเอามาอ้อมและใส่ในผอบส่งไปถวาย โดย จะวางไว้ที่ประตูห้องน้ำ ในเวลาที่พระเณรสงน้ำเสร็จจิ้งจะนุ่มนิ่ม จีรวที่วางไว้ แลท่านก็บริจจจีรวเก่าให้บรรพชิตทั้งหลายไป" เมษายน ๒๕๕๔ อยู่ในบุญ ๒๗