ความโกรธอาจมีสาเหตุมาจากการตีความโดยไม่ตั้งใจ

เขาทำให้ฉันโกรธมาก

เธอมักจะทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจ

คนอื่นๆ ทำให้คุณมีอารมณ์แบบนี้หรืออารมณ์แบบอื่นรวมไปถึงทำให้มีความสุขได้หรือไม่?  ถ้าคุณตอบว่า ใช่ แล้ว คุณเชื่อได้เลยว่าอย่างน้อยที่สุดอารมณ์บางอย่างของคุณเกิดมาจากอิทธิพลภายนอก  แต่โดยทั่วไปแล้วมันไม่ใช่เหตุการณ์ที่ทำให้คุณฉุนเฉียวหรือมีความสุข มันคือสิ่งที่คุณคิดเกี่ยวกับสถานการณ์ที่มีอิทธิพลต่อการตอบสนองตามอารมณ์

มาเปรียบเทียบคนขับรถคนหนึ่งในชั่วโมงเร่งรีบ ผู้ที่กำลังโกรธมาก เขากำลังทำให้คนขับรถคนอื่นที่ยังใจเย็นอยู่หัวใจจะวาย  ต่างคนก็ต่างคิดและคิดต่างกัน  คนขับที่โมโหอยู่กำลังคิด “@~!%#!”  คนขับที่ใจเย็นอยู่อาจกำลังคิดถึงเรื่องอื่นที่ไม่เกี่ยวกับการจราจร  คุณคิดว่าจะไปที่ไหนนั่นคือสถานที่ที่คุณจะไป

 
อารมณ์ประเภทโทสะมีความเป็นไปได้อย่างยิ่งว่าจะแสดงข้อบกพร่องของตนออกมา    ตัวอย่างเช่น ผมมีสมาชิกในครอบครัวคนหนึ่งที่ชอบมาสาย 1 – 2 ชั่วโมงเมื่อเชิญเขามาทานอาหารเย็นด้วยกัน  เธอทำให้ผมโกรธมาก ผมโกรธจนควันออกหู ผมไม่เคยโดนใครที่ไม่เกรงใจและหยาบคายใส่ผมมาก่อน แต่การตำหนิเธอทำให้ผมปฏิเสธที่จะเกี่ยวข้องด้วย

ขณะที่ผมเขียนหนังสืออยู่เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว การตัดสินใครบางคนในแง่ร้ายก็เหมือนกับการใส่ปุ๋ยให้ความขัดแย้งโตขึ้น ดังนั้นการที่ผมตัดสินเรื่องเธอเริ่มกลายมาเป็นปัญหา  เธออาจจะรู้สึกถึงเรื่องนี้ในระดับหนึ่งและต่อต้านผม เป็นการพิสูจน์การตัดสินเรื่องเธอในแง่ร้ายว่าเป็นจริง

 
ตั้งแต่ผมได้เรียนวิชาพระพุทธศาสนาเกี่ยวกับสิ่งที่ยั่วให้โกรธตอบ ซึ่งผมตัดสินใจว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่ผมถูกยั่วยุให้โกรธแล้ว ผมจะไม่ทำเช่นนั้น

ต่อมา เหมือนกับสายฟ้าฟาด มันเกิดขึ้นกับผม  ขณะที่ผมกำลังอ่านเรื่องจิตวิทยาของ Jung ว่า ความหยาบคายและไม่เกรงใจ ของเธอกำลังกระตุก เงา ของผม เงาที่เป็นส่วนหนึ่งของใจของเราที่ไม่ยอมรับและกดเอาไว้ และจะแสดงออกมากับคนที่เราพยายามป้องกันและระงับเงานั้น ครั้นเมื่อผมยอมรับว่า ความหยาบคาย ของเธอที่จริงแล้วเป็นเงาของผมที่โผล่ออกมา มันเห็นได้ชัดว่าความโกรธของผมมาจากการตีความอย่างไม่ตั้งใจ สิ่งนี้ทำให้ผมรับมือความล่าช้าของเธอได้ต่างไปจากเดิม: จากนั้นมาเมื่อผมเชิญเธอให้มาถึงตอน 6 โมงเย็นเพื่อทานอาหารเย็นตอน 7 โมง  ถ้าเธอมาถึงช้า ผมก็ทำให้ดีที่สุดโดยการเก็บอาหารบางอย่างไว้ให้เธอ  ผมประหลาดใจมากที่การจัดการแบบนี้ทำให้เธอพอใจ

เมื่อไหร่ก็ตามที่คุณโทษคนอื่นว่าคุณรู้สึกอย่างไร ให้ยอมรับเถอะว่าการตอบสนองตามอารมณ์ของคุณถูกตัดสินมาจากการตีความของคุณโดยเฉพาะอย่างยิ่งการตีความแบบไม่ตั้งใจ    คนที่จุดชนวนคุณมากที่สุดให้ถือว่าเป็นครูของคุณ   พวกเขากำลังถือกระจกให้คุณ  การตอบสนองตามอารมณ์ของคุณไม่ว่าถูกหรือผิดก็ตามนั้นเป็นสิ่งที่คุณเลือก  แม้ว่าบ่อยครั้งจะเป็นการเลือกแบบไม่ได้ตั้งใจและส่วนใหญ่อยู่ภายใต้การควบคุมของคุณ

การรับผิดชอบต่อสิ่งทั้งหมดที่คุณเลือกรวมไปถึงการตอบสนองตามอารมณ์เป็นสิ่งจำเป็นต่อการเป็นผู้จัดการความเครียดผู้ยิ่งใหญ่  ขั้นแรกก็คือให้หยุดพูดว่า พวกเขาทำให้ผมโมโห และหัดพูดว่า ผมโกรธในสิ่งที่พวกเขาทำ  จากการยอมรับว่าต้องรับผิดชอบต่อการตอบสนองตามอารมณ์ของคุณ คุณน่าจะแยกแยะปัญหาของคุณที่ซ่อนอยู่ได้มากขึ้น 
สิ่งนี้ทำให้คุณมีการควบคุมตนเองได้ดียิ่งขึ้นมากกว่าการโดนเป่าไปในทิศทางเดิมๆ จากสิ่งที่คนอื่นพูดหรือทำ
 
 
 
ที่มา- http://www.news-press.com/apps/pbcs.dll/article?AID=2009906300312

 

 
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

บทความที่เกี่ยวข้อง