สาเกตชาดก ชาดกว่าด้วยวางใจคนที่ชอบใจ

ครั้งเมื่อพระพุทธเจ้าประทับอยู่วัดอัญชนวัน เมืองสาเกต เช้าตรู่วันหนึ่ง พระพุทธองค์พร้อมหมู่ภิกษุสงฆ์ได้เข้าไปบิณฑบาตในเมืองสาเกต พบพราหมณ์ผู้หนึ่งเดินสวนไปนอกเมือง จู่ๆ พราหมณ์ผู้นั้นก็เข้ามาหมอบแทบเท้า จับข้อเท้าไว้แน่น “ ลูก ธรรมดาบุตรต้องปรนนิบัติบิดามารดาในยามแก่ชรามิใช่หรือ ทำไมลูกจึงไม่มาเยี่ยมเราเลย https://dmc.tv/a22225

บทความธรรมะ Dhamma Articles > นิทานชาดก 500 ชาติ
[ 2 ก.พ. 2560 ] - [ ผู้อ่าน : 18259 ]

ชาดก 500 ชาติ

สาเกตชาดก-ชาดกว่าด้วยวางใจคนที่ชอบใจ

สาเกตชาดก ชาดกว่าด้วยวางใจคนที่ชอบใจ

สาเกตชาดก ชาดกว่าด้วยวางใจคนที่ชอบใจ
  
     ครั้งเมื่อพระพุทธเจ้าประทับอยู่วัดอัญชนวัน เมืองสาเกต เช้าตรู่วันหนึ่ง พระพุทธองค์พร้อมหมู่ภิกษุสงฆ์ได้เข้าไปบิณฑบาตในเมืองสาเกต
พบพราหมณ์ผู้หนึ่งเดินสวนไปนอกเมือง จู่ๆ พราหมณ์ผู้นั้นก็เข้ามาหมอบแทบเท้า จับข้อเท้าไว้แน่น 
 
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงประทับอยู่ ณ วัดอัญชนวัน
 
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงประทับอยู่ ณ วัดอัญชนวัน
 
     “ ลูก ธรรมดาบุตรต้องปรนนิบัติบิดามารดาในยามแก่ชรามิใช่หรือ ทำไมลูกจึงไม่มาเยี่ยมเราเลย ไปเถอะ พ่อจะพาไปพบแม่ของเจ้า ” 
เรื่องราวที่เกิดขึ้นสร้างความแปลกใจให้กับผู้พบเห็นยิ่งนัก แม้แต่ในกลุ่มพระภิกษุสงฆ์เอง ก็ยังไม่เข้าใจในเหตุการณ์นั้น “ อะไรกันรึท่าน
เหตุใดพราหมณ์ผู้นี้ จึงเรียกพระตถาคตว่าลูกกันละ ”
 
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงออกบิณฑบาตพร้อมหมู่สงฆ์
 
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงออกบิณฑบาตพร้อมหมู่สงฆ์
 
     “ นั่นนะซิ เราเองก็ไม่เข้าใจ ดูซิ พราหมณ์ผู้นี้ปฏิบัติดังกับเคยสนิทกับองค์พระศาสดามาก่อนอย่างนั้นแหละ ” “ พราหมณ์ผู้นี้เป็นใครกันนะ ใยถึงมา
ครำครวญ ต่อหน้าองค์พระศาสดาอย่างนี้ ” “ เอ้ หรือว่าแกประสาทไม่ดีกันนะ บ้าหรือเปล่า ” “ ไม่หรอกน่า ดูท่าทางเป็นคนสมบูรณ์อยู่นะ แปลกจัง”  
 
พราหมณ์ผู้หนึ่งได้จับข้อเท้าองค์พระศาสดาแล้วร้องไห้คร่ำครวญ
 
พราหมณ์ผู้หนึ่งได้จับข้อเท้าองค์พระศาสดาแล้วร้องไห้คร่ำครวญ
 
     พราหมณ์ผู้นั้นหลังจากครำครวญกับองค์พระตถาคตแล้ว ก็นิมนต์พระองค์ให้ไปที่เรือนของตน “ เชิญทางนี้เถิด เราจะพาไปพบกับแม่เจ้า แม่เจ้าคงจะยินดี
ไม่น้อยเลยทีเดียว ” เมื่อมาถึงเรือนของพราหมณ์ผู้นั้น พระพุทธองค์ประทับนั่งเหนืออาสนะพร้อมภิกษุสงฆ์ นางพราหมณีมาหมอบแทบเท้าแล้วร่ำไห้
ครำครวญเช่นกันกับพราหมณ์
 
เหล่าภิกษุสงฆ์ต่างสงสัยในพฤติกรรมของพราหมณ์ที่แสดงต่อพระพุทธองค์
 
เหล่าภิกษุสงฆ์ต่างสงสัยในพฤติกรรมของพราหมณ์ที่แสดงต่อพระพุทธองค์
 
     “ พ่อคุณทูนหัว พ่อไปไหนเสียนานถึงป่านนี้ ธรรมดาบุตรต้องบำรุงบิดามารดายามแก่มิใช่หรือ ” นางพราหมณีเมื่อร้องไห้ครำครวญแล้วก็เรียกบุตร
ของตนให้มากราบองค์พระศาสดา “ มาเถิดลูกเอ๋ย มาไหว้พี่ชายของเจ้าซะ ” “ พี่พระพุทธเจ้า จะทรงเป็นพี่ของพวกเราได้อย่างไรกัน น้องไม่เข้าใจ ”  
 
ชาวบ้านต่างพากันวิจารณ์กับการกระทำที่แปลกยิ่งนักของพราหมณ์
 
ชาวบ้านต่างพากันวิจารณ์กับการกระทำที่แปลกยิ่งนักของพราหมณ์
 
     “ นั่นนะซิ แม่กับพ่อของเราเป็นอะไรไปนะ เหตุใดท่านจึงคิดว่าองค์พระศาสดาเป็นลูกของท่านอีกคน ” ครอบครัวของพราหมณ์ ได้ถวายมหาทาน
แก่พระพุทธองค์และพระภิกษุสงฆ์ พระพุทธองค์ได้ตรัสชราสูตร ทำให้พราหมณ์ทั้งสองเป็นอนาคามี แล้วเสด็จกลับวัด เรื่องราวที่เกิดขึ้นครั้งนี้
เป็นที่โจษจันกันไปแพร่หลาย แต่ละคนที่ได้สดับรับฟังต่างเกิดความสงสัยงุนงง
 
พราหมณ์ได้นิมนต์พระศาสดาและเหล่าภิกษุสงฆ์ไปยังบ้านของตน
 
พราหมณ์ได้นิมนต์พระศาสดาและเหล่าภิกษุสงฆ์ไปยังบ้านของตน
 
     “ ฉันละงง ทำไมพราหมณ์ผู้นั้นจึงร้องห่มร้องไห้ กอดที่ข้อเท้าพระองค์ แล้วก็บอกว่า องค์พระศาสดาเป็นลูกของเขา” “ นั้นนะซิ งงเป็นไก่ตาแตก
แม้แต่องค์พระศาสดาเองวันนั้นก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร ยังตามพราหมณ์ไปที่เรือนอีก ”
 
นางพราหมณีได้ร้องไห้คร่ำครวญต่อหน้าพระพักตร์ขององค์พระศาสดา
 
นางพราหมณีได้ร้องไห้คร่ำครวญต่อหน้าพระพักตร์ขององค์พระศาสดา
  
     “ นั้นซิ ยิ่งคิดก็ยิ่งงง ปวดหัวไปหมดแล้วเนี่ย พราหมณ์ก็รู้อยู่ว่า พระบิดาของพระตถาคต คือ พระเจ้าสุทโธทนะ พระมารดา คือ พระนางมหามายา
ทั้งๆ ที่รู้อยู่ ก็ยังบอกพระตถาคตกับนางพราหมณีว่าบุตรของเรา ถึงพระศาสดาก็ทรงรับ ข้อนี้เป็นเพราะเหตุไรหนอ ”
 
ลูกทั้งสองของพราหมณ์ต่างพากันสงสัยในการแสดงออกของพ่อแม่ตนที่มีต่อองค์พระศาสดา
 
ลูกทั้งสองของพราหมณ์ต่างพากันสงสัยในการแสดงออกของพ่อแม่ตนที่มีต่อองค์พระศาสดา
 
     แม้แต่เหล่าพระภิกษุเองก็ตั้งความสงสัย แล้วนำมาถกกันในธรรมสภาครั้งหนึ่ง “ ทำไม  พราหมณ์ทั้งสอง จึงเรียกตนเองว่า เป็นพ่อเป็นแม่
ของพระตถาคต ” “ เรื่องนี้คงไม่มีใครที่จะสามารถตอบได้ คงมีแต่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเท่านั้น ที่จะทรงอธิบายเหตุการณ์ครั้งนี้ได้ ”
 
 พราหมณ์ทั้งสองได้ถวายภัตตาหารแด่องค์พระศาสดาและเหล่าภิกษุสงฆ์
 
พราหมณ์ทั้งสองได้ถวายภัตตาหารแด่องค์พระศาสดาและเหล่าภิกษุสงฆ์
 
     เมื่อองค์พระศาสดาทรงทราบเรื่องที่เหล่าภิกษุสงฆ์สนทนาธรรมกัน จึงตรัสว่า “ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พราหมณ์นี้ในอดีตกาล ได้เป็นบิดาของเรา
ตลอด 500 ชาติ เป็นอาของเรา 500 ชาติ เป็นปู่ของเรา 500 ชาติ ติดต่อกันไม่ขาดสาย
 
ชาวบ้านต่างพากันพูดคุยถึงเรื่องราวระหว่างองค์พระศาสดากับพรามณ์ด้วยความสงสัย
 
ชาวบ้านต่างพากันพูดคุยถึงเรื่องราวระหว่างองค์พระศาสดากับพรามณ์ด้วยความสงสัย
  
     แม้นางพราหมณีนี้เล่า ก็ได้เป็นมารดาของเรา 500 ชาติ เป็นน้า 500 ชาติ เป็นย่า 500 ชาติ ติดต่อกันไม่ขาดสายเลย ดุจกัน เราเจริญแล้วในมือ
ของพราหมณ์ 1500 ชาติ จำเริญแล้วในมือของนางพราหมณี 1500 ชาติอย่างนี้ ” แล้วพระองค์ก็ทรงตรัสเล่าอดีตนิทาน 3000 ชาติ ดังนี้
 
เหล่าภิกษุสงฆ์ต่างก็พากันสนทนาในเรื่องของพราหมณ์ ณ เทวสภา    

เหล่าภิกษุสงฆ์ต่างก็พากันสนทนาในเรื่องของพราหมณ์ ณ เทวสภา
 
     อดีตชาติพราหมณ์ผู้นี้ เมื่อภรรยาได้คลอดบุตรชายให้แก่เขา เขาก็รักและดูแลบุตรคนนี้อย่างดีเสมอมา “ ลูกของพ่อ น่ารักจริงๆ พ่อรักลูกมากนะ ”
จนหมดบุญของชาตินั้น เมื่อถึงแก่ยถากรรมแล้ว พราหมณ์ผู้นี้ก็เกิดใหม่เป็นพ่อขององค์พระศาสดาอีก 
 
อดีตชาติพราหมณ์เคยเป็นพ่อ เป็นอา เป็นปู่ ขององค์พระศาสดารวมแล้ว 1500 ชาติ
 
อดีตชาติพราหมณ์เคยเป็นพ่อ เป็นอา เป็นปู่ ขององค์พระศาสดารวมแล้ว 1500 ชาติ
  
     “ ลูกเอ๋ย ศึกษาตำรับตำราให้ดีเถิด พ่อจะจ้างอาจารย์สำนักอื่นมาสอนศิลปวิทยาให้เจ้าอีก เจ้าจะได้มีวิชาความรู้ติดตัว ” พราหมณ์ผู้นี้ได้เคย
เป็นบิดาของพระศาสดามาแล้ว 500 ชาติ แต่ละภพแต่ละชาตินั้นเขาทั้งรัก และใกล้ชิดและสนิทสนมกับลูกของเขาเป็นอย่างมาก แม้ชาติอื่น
ที่เขาเป็นอา ก็ยังอุ้มชูเลี้ยงดูหลานซึ่งเป็นอดีตชาติของพระศาสดาอย่างดี “
 
อดีตชาติที่พราหมณ์เคยเป็นพ่อขององค์พระศาสดา
 
อดีตชาติที่พราหมณ์เคยเป็นพ่อขององค์พระศาสดา
 
     มาๆ เจ้าหลานรัก อาจะวิ่งเล่นกับเจ้าเอง พ่อเจ้าคงไม่มีเวลามาเล่นกับเจ้าหรอก อาจะเป็นเพื่อนเล่นให้เจ้าเอง” แม้ในอดีตชาติที่เป็นอาหลาน
ทั้งสองก็ยังสนิทสนมผูกมิตรกันแนบแน่นกันถึง 500 ชาติ และเมื่ออยู่ในอดีตชาติที่เป็นปู่หลานทั้ง 500 ชาติ ทั้งพราหมณ์และองค์พระศาสดา
ก็มีความสนิทสนมรักและเกื้อกูลกันอย่างดี
 
อดีตชาติที่พราหมณ์เคยเป็นพ่อขององค์พระศาสดา รวมแล้ว 500 ชาติ
 
อดีตชาติที่พราหมณ์เคยเป็นพ่อขององค์พระศาสดา รวมแล้ว 500 ชาติ
 
     เมื่ออดีตชาติของการเป็นพ่อ 500 ชาติ เป็นอา 500 ชาติ เป็นปู่อีก 500 ชาติ จึงทำให้ชาตินี้ แม้จะเคยพบเจอกับองค์พระศาสดาในครั้งแรก
ก็ทำให้รู้สึกคุ้นเคยเหมือนยังเป็นพ่อลูกกันอยู่ เหมือนอดีตชาติที่ผ่านๆ มา เหมือนกับพราหมณีครั้งนี้ที่เคยเป็นมารดาขององค์พระศาสดามา 500 ชาติ

ชฎิลเริ่มมีความคิดที่จะจับนกพิราบมาทำเป็นอาหาร
 
อดีตชาติที่พราหมณ์เคยเป็นปู่ขององค์พระศาสดา รวมแล้ว 500 ชาติ
 
     เมื่อให้กำเนิดลูกแต่ละครั้งก็ต้องพบเจอกับความเจ็บปวดทรมานปานขาดใจ แต่ก็เป็นความรู้สึกที่เป็นสุขที่สุดเหมือนกัน “โอ้ยเจ็บเหลือเกินลูกรักของแม่
ออกมาลืมตาดูโลกเถิด” หลังจากผ่านการเจ็บปวดมาอย่างทรมาน
 
อดีตชาติที่พราหมณีเคยเป็นแม่ขององค์พระศาสดา
 
อดีตชาติที่พราหมณีเคยเป็นแม่ขององค์พระศาสดา
 
     แต่เมื่อได้ยินเสียงลูกร้องในวินาทีแรกที่คลอดออกมานั้น ผู้เป็นแม่ก็แทบจะลืมความเจ็บปวดนั้นเสียหมดสิ้น “ลูกรักของแม่ดูซิ หน้าตาน่ารักเชียว
ขอให้เจ้าแข็งแรง โตไวๆ นะจ๊ะลูกรัก ” เมื่อให้กำเนิดแล้วหน้าที่ของผู้เป็นแม่ก็ยังไม่จบสิ้น แม่ยังเฝ้าเลี้ยงดูลูกจนเติบใหญ่ แม้คราวที่ลูกไม่สบาย
 
พญานกพิราบเห็นการกระทำของชฎิลและรับรู้ถึงภัยที่จะมาถึงพวกของตน
 
อดีตชาติที่พราหมณีเคยเป็นแม่ขององค์พระศาสดา รวมแล้ว 500 ชาติ
 
     แม่นั้นก็แทบไม่ได้กินไม่ได้นอน เฝ้าไข้ลูกด้วยความเป็นห่วงเป็นใย “ เช็ดตัวหน่อยนะลูก ไข้จะได้ลด เดี๋ยวแม่ต้มข้าวมาให้นะ เดี๋ยวกินข้าวแล้ว
จะได้กินยา ” หัวอกของผู้เป็นแม่ แม้ลูกจะโตเป็นผู้ใหญ่เพียงใด ก็ยังถือว่าเป็นเด็กในสายตาแม่เสมอ แม่จะเฝ้าห่วงดูแลทุกข์สุขของลูกเสมอ
จนสิ้นลมหายใจ วนเวียนกันไปอยู่อย่างนี้ 500 ชาติ
 
นางพราหมณีมองลูกของตนเป็นเด็กอยู่เสมอว่าลูกจะโตเป็นผู้ใหญ่แล้วก็ตาม
 
นางพราหมณีมองลูกของตนเป็นเด็กอยู่เสมอว่าลูกจะโตเป็นผู้ใหญ่แล้วก็ตาม
 
     แล้วเมื่อได้เป็นน้าหลานกันแต่ละชาตินั้น พราหมณีผู้เป็นน้าก็รักและห่วงใยหลานไม่แพ้ผู้ที่เป็นแม่เช่นกัน แม้แต่คราวใดที่จะเกิดเภทภัย
แก่หลานชาย น้าสาวก็ให้การปกป้องดูแลอยู่ไม่ขาด “ อย่าไปใกล้มัน หมาตัวนี้มันดุ ไปไอ้หมาบ้า อย่ามายุ่งกับหลานชั้นนะ ไม่งั้นแกเจอไม้นี้
ฟาดแน่ๆ เลย ”
 
นางพราหมณีคอยปกป้องดูแลหลานของตนไม่ต่างกับมารดาที่ดูแลบุตร
 
นางพราหมณีคอยปกป้องดูแลหลานของตนไม่ต่างกับมารดาที่ดูแลบุตร
 
     เหตุการณ์หมุนเวียนวนกันไป พราหมณีได้เป็นน้าองค์พระศาสดาถึง 500 ชาติ ความสนิทสนมคุ้นเคยจึงฝังแน่นในจิตใจ เมื่อหมดชาติของ
การเป็นน้า พราหมณีก็ได้เป็นย่าขององค์พระศาสดาอีกถึง 500 ชาติ “ รอก่อนนะหลายเอ้ย เดี๋ยวย่าจะไปทำขนมอร่อยๆ ให้เจ้ากิน ” 
 
อดีตชาติที่พราหมณีเคยเป็นน้าขององค์พระศาสดา รวมแล้ว 500 ชาติ
 
อดีตชาติที่พราหมณีเคยเป็นน้าขององค์พระศาสดา รวมแล้ว 500 ชาติ
 
     ความรักของผู้เป็นย่าที่มีให้หลานวนเวียนกันถึง 500 ชาตินั้น มันลึกซึ้งมากมากมายนัก นางพราหมณีได้เป็นแม่องค์พระศาสดา 500 ชาติ
เป็นน้า 500 ชาติ เป็นย่าอีก 500 ชาติ ความรักอันลึกซึ้งนี้ จึงแนบแน่นในจิตใจของนางจนไม่อาจลืมเลือนได้
 
อดีตชาติที่พราหมณีเคยเป็นย่าขององค์พระศาสดา รวมแล้ว 500 ชาติ
 
อดีตชาติที่พราหมณีเคยเป็นย่าขององค์พระศาสดา รวมแล้ว 500 ชาติ
 
     ด้วยความสัมพันธ์อันลึกซึ้ง ถึง 1500 ชาตินี้ จึงทำให้พราหมณ์กับพราหมณียังรู้สึกคุ้นเคยกับองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ความรัก
ความสัมพันธ์ที่เคยมอบให้ยังคงตราตรึงในใจของเขาทั้งสองคน 
 
ด้วยความผูกพันธ์อันลึกที่พราหมณ์และพราหมณีเคยมีต่อองค์พระศาสดาถึงคนละ 1500 ชาติ จึงทำให้ทั้งสองคุ้นเคยแม้ครั้งแรกที่เห็น
 
ด้วยความผูกพันธ์อันลึกที่พราหมณ์และพราหมณีเคยมีต่อองค์พระศาสดาถึงคนละ 1500 ชาติ จึงทำให้ทั้งสองคุ้นเคยแม้ครั้งแรกที่เห็น
 
     องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อทรงตรัสเล่าอดีตชาติแล้ว ทรงตรัสว่า “ ใจจดจ่ออยู่ในผู้ใด แม้จิตเลื่อมใสในผู้ใด บุคคลพึงคุ้นเคยสนิทสนม แม้ในผู้นั้นทั้งๆ ที่ไม่เคยเห็นกันมาก่อน”
 
 
พราหมณ์และพราหมณีในครั้งนั้น ได้มาเป็น พราหมณ์และนางพราหมณีคู่นี้
ส่วนฝ่ายบุตรและผู้เป็นหลาน ได้เสวยพระชาติเป็น องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
 

รับชมคลิปวิดีโอ
ชมวิดีโอ   Download ธรรมะ
 
 
 




พิมพ์บทความนี้



บทความอื่นๆ ในหมวด

      ธัมมัทธชชาดก ชาดกว่าด้วยพูดอย่างหนึ่งทำอย่างหนึ่ง
      เกฬิสีลชาดก ชาดกว่าด้วยปัญญาสำคัญกว่าร่างกาย
      ปานียชาดก ชาดกว่าด้วยการทำบาปแล้วรังเกียจบาปที่ทำ
      ชนสันธชาดก ชาดกว่าด้วยเหตุที่ทำจิตให้เดือดร้อน
      ฆตาสนชาดก ชาดกว่าด้วยภัยที่เกิดจากที่พึ่ง
      มหาสุวราชชาดก ชาดกว่าด้วยความพอเพียง
      ฌานโสธนชาดก ชาดกว่าด้วยสุขเกิดจากสมาบัติ
      สุนักขชาดก ชาดกว่าด้วยผู้ฉลาดย่อมช่วยตัวเองได้
      สังวรมหาราชชาดก ชาดกว่าด้วยพระราชาผู้มีศีลาจารวัตรที่ดีงาม
      อสัมปทานชาดก ชาดกว่าด้วยการไม่รับของทำให้เกิดการแตกร้าว
      สัจจังกิรชาดก ชาดกว่าด้วยไม้ลอยน้ำดีกว่าคนอกตัญญู
      สัมโมทมานชาดก ชาดกว่าด้วยพินาศเพราะทะเลาะกัน
      อภิณหชาดก ชาดกว่าด้วยการเห็นกันบ่อยๆ