ผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติ
บทความธรรมะ Dhamma Articles > ผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติ >
ตอนแรกที่นั่ง ก็มืดมิดครับ ไม่เห็นอะไร พอนั่งไปนานๆ ก็รู้สึกว่า มีแสงสว่างเกิดขึ้น แสงสว่างจากน้อยๆ จะค่อยๆสว่างขึ้นเรื่อยๆ ผมรู้สึกปีติและมีความสุขมากๆครับ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
เพิ่งหลับตาไปแค่ 10 นาทีเท่านั้น ผมก็เห็นดวงแก้วผุดขึ้นมาอย่างง่ายๆ เพียงเห็นครั้งแรกผมก็รู้สึกมีความสุข และประทับใจมาก เหมือนรักแรกพบครับ เพราะเพียงแค่แรกเห็น ผมก็ตกหลุมรักดวงกลมใสนั้นในทันที แต่ครั้งนั้น ผมยังไม่รู้วิธีที่จะรักษารักแรกพบภายในนี้ได้อย่างไร เพียงไม่นานภาพดวงแก้วจึงลางเลือนไป อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
พอเริ่มนั่งสมาธิลูกก็จะวางใจสบายๆ นึกถึงศูนย์กลางกายและนึกถึงองค์พระ ซึ่งลูกก็นึกได้ค่ะ เห็นองค์พระขนาดเท่าองค์พระธรรมกายประจำตัว เป็นองค์สีทอง อยู่ที่กลางท้อง พอเห็นแล้วก็รู้สึกมีความสุขและอบอุ่นใจ เหมือนมีที่พึ่งในตัว อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
เพราะแม้นว่าถ้าผมเป็นมหาเศรษฐีที่รวยขนาดไหน แต่จะช่วยคนทั้งโลกนั้น คงช่วยได้ยาก เอาอะไรไปให้ก็ไม่เพียงพอ สักวันก็หมด แต่ถ้าเอาธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปมอบให้เขา เราให้ได้ทั้งโลก ให้เท่าไหร่ก็ไม่มีวันหมด ให้อริยทรัพย์ดีกว่าให้โลกียทรัพย์ งานของนักบวชจึงเป็นงานที่แท้จริงของชีวิต อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ตอนนี้มีคนลาวได้ดูหลวงพ่อจากฝีมือของพวกลูกๆ ประมาณ 10 กว่า ครัวเรือนแล้วค่ะ และอานิสงส์ก็เหมือนเงาตามตัว ก่อนเข้าวัดธุรกิจบางตัวของ ลูกมักจะถูกโกง คนละน้อยๆโกงยิบโกงย่อยโดนโกงบ่อยๆรวมหลายคนมันก็ไม่น้อยแล้วค่ะ จะตามทีก็ยากเย็น ลูกจึงต้องให้ทาน และอภัยทานอยู่บ่อยๆ แต่ตอนนี้ไม่เคยถูกโกงเลยแม้แต่บาทเดียว มีแต่เงินสดๆเข้ามา เพราะลูกได้นำเศรษฐกิจกับจิตใจไปให้ด้วยกัน ถูกตามหลักวิชชาเป๊ะ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ผมเคยไปวัดปากน้ำเมื่อ 3 ปีที่แล้ว และมีสาธุชนคนหนึ่งที่วัดปากน้ำ ได้เอาหนังสือสอนวิธีการฝึกสมาธิเพื่อเข้าถึงพระธรรมกายซึ่งเป็นฉบับที่แปลเป็นภาษาอังกฤษ เมื่ออ่านแล้ว ผมรู้สึกว่าเป็นวิธีที่ไม่ยากในการปฏิบัติ อธิบายได้ชัดเจน โดยปกติทั่วไป หนังสือที่สอนแนวปฏิบัติจะสอนยากและซับซ้อน เพราะว่าในหนังสือได้อธิบายหนทางที่จะนำไปสู่ผลที่จะได้รับ มีมรรค4 ผล4 และนิพพาน1 เมื่อผมอ่านจบ ผมก็ได้แปลเป็นภาษาสิงหลได้ครึ่งเล่มแล้วครับ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ผมได้เปิดสอนสมาธิ ในทุกวันอาทิตย์ และทุกวันพระจันทร์เต็มดวง ซึ่งมีสาธุชนตั้งแต่เด็กๆ รวมไปถึงผู้ปกครองกว่า 500 คน ผมสอนนั่งสมาธิตามแบบ DMC ที่หลวงพ่อสอน คือให้นำใจมาหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ภาวนา “สัมมา อะระหัง” โดยไม่ต้องทำอย่างอื่นเลย ปรากฏว่า มีสาธุชนหลายท่าน ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ได้เห็น crystal ball ที่ใส สว่าง เหมือนกันเลยครับ ทั้งๆที่ไม่รู้มาก่อนเลย และพวกเขาเหล่านั้น ดูมีความสุขมากจากการนั่งสมาธิ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ผมบวชเป็นสามเณรตั้งแต่อายุ 8ขวบ เพราะได้เรียนรู้เรื่องราวของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตั้งแต่สมัยเด็กๆ และคิดว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นต้นบุญต้นแบบที่ดีที่สุด ผมเห็นว่า พระองค์บวชตั้งแต่วัยหนุ่ม เพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง ผมจึงรีบบวช และมุ่งหวังจะทำพระนิพพานให้แจ้งบ้าง อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
การฝึกสมาธิทำให้ดิฉันมีสุขภาพดีขึ้น มีจิตใจที่สงบสมดุลมากขึ้น ความโกรธลดน้อยลง สามารถอดทนต่อสิ่งต่างๆที่เข้ามากระทบได้มากขึ้นกว่าแต่ก่อน ตอนนี้ดิฉันได้กลายเป็นคนใหม่ ซึ่งเป็นคนที่มีความสุข และมีความรุ่งเรืองมั่งคั่งในจิตใจ ตอนนี้กลายเป็นคนที่สงบเงียบเรียบร้อยมาก และหากใครทำผิดอะไร ดิฉันสามารถที่จะให้อภัย เข้าใจเขา โดยที่ไม่เก็บมาเป็นอารมณ์ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ตอนนี้ผมไม่ต้องศึกษาความรู้ต่างๆจากหนังสือแล้วครับ เพราะศูนย์กลางกายของผมเอง เป็นหนังสือที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก ที่เราสามารถอ่านมันได้ด้วยการทำใจ หยุดนิ่ง หากมีปัญหาอะไรเพียงทำใจนิ่งๆเฉยๆผมก็พบวิธีแก้ไขครับ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ผมก็รู้สึกว่า ผมมี 2 ขาแล้วครับ ที่กล่าวอย่างนี้ไม่ใช่ผมพิการนะครับ แต่ผมอยากจะเปรียบเทียบว่า ที่ผ่านมาผมในฐานะที่เป็นพุทธมหายานเหมือนคนที่เดินด้วยขาข้างเดียวมาโดยตลอด ผมอยากให้มีพุทธเถรวาทอยู่ในมองโกเลียมานานแล้ว เมื่อพระอาจารย์และคณะได้นำ DMC มาติดที่นี่ เหมือนผมมีขาครบ 2 ข้างแล้ว ทีนี้จะวิ่งไปไหน เดินไปไหน ก็สามารถวิ่งไปได้เร็วๆ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
พอนั่งนิ่งไปสักพัก ความว่างก็เกิดขึ้น เหมือนไม่มีตัวลูกอยู่ในโลก อยู่ๆก็มีแสงเกิดขึ้น ช่วงแรกๆเป็นแสงใสๆลูกก็ไม่ได้สนใจ พอหยุดไปเรื่อยๆ แสงก็ค่อยๆสว่างขึ้น สว่างขึ้นเรื่อยๆ สว่างขึ้น ชัด สว่างมาก สว่างเหมือนตอนกลางวันเลยค่ะ เป็นแสงที่นวลตา เหมือนแสงนีออน ใสๆ เย็นๆ ดูไปเรื่อยๆแล้วก็เห็นเศียรพระพุทธรูปค่อยๆผุดขึ้นมากลางตัว อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
หลังจากบวชแล้ว ชีวิตของผมก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ผมมีงานที่ดี และมีความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นกับครอบครัว ผมได้เรียนรู้จากการบวชว่า ชีวิตของการอยู่วัด ต้องอดทนมาก หากมีอะไรมากระทบใจ ก็ปล่อยให้มันผ่านไป คือ จากเดิมผมเจออะไรก็เก็บมาคิดหมด คิดเล็กคิดน้อย แต่ตอนนี้ผม let it be (ปล่อยให้มันเป็นไป) ได้เลยครับ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ซึ่งตัวของเทพบุตรเองเขาก็ออกตัวว่า “ผมเป็นพุทธนะ กินทุกอย่างได้ แต่ไม่ทำบาป ศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่เป็นอิสระ คุณเชื่อคุณก็นับถือ ไม่เชื่อก็ไม่ต้องนับถือ ไม่เป็นไร อย่าเชื่อในสิ่งที่ผมพูดต้องคิดดูก่อนแล้วลองดู” ซึ่งตอนนั้นดิฉันก็ใช้หลัก “ความเชื่อก็ส่วนความเชื่อ แต่ความจริงคือส่วนที่ต้องศึกษา และปฏิบัติให้เห็นจริง” อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ผมจึงตัดสินใจติดจานดาวธรรมที่อินโดนีเซีย เพราะดาวธรรมนี่เอง ที่ทำให้ผมได้รู้จัก เรื่อง บาป บุญ ทำให้เลิกอย่างเด็ดขาดได้ทุกอย่าง ทั้งเรื่อง เหล้า บุหรี่ เที่ยวผู้หญิง เพราะไม่อยากตกนรก และติดตามทำบุญทุกบุญ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
สักพักก็เกิดเป็นดวงสว่างปรากฏขึ้นมากลางท้อง ดวงนั้น ใสและสว่างมาก เป็นดวงที่ไม่เล็กไม่ใหญ่ และแสงนั้นก็ไม่แสบตา ผมมีความสุขมาก รู้สึกสงบ สบายและในขณะที่กำลังมองเพลินๆ อยู่ๆก็มีพลังบางอย่าง ดูดตัวผมลึกลงไปตรงกลาง วืด...วืด...ลงไปเลย ผมตกใจมาก จึงรีบลืมตาขึ้นมา อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
เธอเคยแอนตี้วัด เพราะฟังจากข่าวสารต่างๆ แต่พอได้มีโอกาสมาวัดพระธรรมกายแล้วเธอกลับประทับใจในทุกๆ สิ่งทุกอย่างที่ได้เห็น แล้วเธอยังได้บอกอีกว่า "ฉันได้รับปริญญาชีวิตแล้ว เพราะ DMC" เพราะเธอได้เรียนรู้แล้ว ว่า "ชีวิตจะมีค่าได้ก็ต่อเมื่อได้เข้าถึงสิ่งที่ล้ำค่า คือองค์พระและแสงสว่างภายในเท่านั้น" อะไรทำให้เธอพูดได้อย่างนั้น อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
แคนนี่ ลิม อายุ 34 ปี ชาวจีนบรูไน ผู้ที่ติดบุหรี่ ยิ่งกว่าเมีย ซึ่งมีคติประจำใจที่ว่า "ภรรยาหาย ยังไม่เสียดายเท่าบุหรี่ดับ" จนสุดท้าย ภรรยาของเขาก็หายไปจริงๆ เพราะเขารักบุหรี่มากกว่านั่นเอง แต่จนแล้วจนรอด เขาก็ไม่คิดว่า ในโลกนี้จะมีอะไรที่ทำให้เขาเลิกบุหรี่ได้ จนเมื่อได้มาพบกับ DMC...สมาธินี่เอง เป็นตัวเปลี่ยนความคิดของเขา... อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
"การทำอาหารนั้นเป็นสิ่งที่วุ่นวาย ร้อน ทำให้หงุดหงิดง่าย และน่าปวดหัวอย่างที่สุด" นี่คือสิ่งที่ จีฮาน อะบีวีรา ชาวศรีลังกา เข้ามาทำงานเป็นพ่อครัว อยู่ที่ประเทศบรูไน พูด เพราะเขาอารมณ์ร้อน ถึงกับเอาถังน้ำที่มีน้ำล้างพื้นคว่ำใส่หัวของลูกน้อง เมื่อตอนที่เขาสั่งแล้วไม่ยอมทำเสียที แต่หลังจากที่เขาฝึกสมาธิ ก็ทำให้เขาใจเย็นลง พร้อมกับเอ่ยว่า "ความเย็นภายใน ก็ทำให้ผมอารมณ์เย็นขึ้นด้วย" แล้วก็ทำให้เขาทำอาหารได้อร่อยขึ้น... อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ที่นี่ มีเพื่อนๆชาวไทยอยู่จำนวนมาก แต่ก็แปลก ที่บางคนอยู่มาก็ 20-30 ปี แล้ว แต่ก็ยังไม่ รวยสักที คงเป็นเพราะติดอบายมุข ทั้ง เหล้าและการพนัน แม้บรูไนจะไม่อนุญาต ให้ขายเหล้า-เบียร์ เพราะถือเป็นสิ่งผิด กฎหมาย แต่พวกเราก็อุตส่าห์ข้ามไปซื้อถึง ต่างประเทศ หามาเมากันได้ทุกวัน อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ทั้งเก่งและดีแบบนี้ หาได้ที่ไหน...ก็จะใครซะอีก นอกจากหนูน้อยสหัสชัย วัย 3ขวบ ที่เป็นล่ามระดับโลก แปล DMC ให้คุณแม่ไอวี่ฟังทุกวัน นอกจากนี้หายใจเข้าหายใจออก มีแต่การสั่งสมบุญแบบผู้ใหญ่ยังอาย...เด็กเก่งและดีแบบนี้ เขาใช้ชีวิตอย่างไร ตามไปดูกัน... อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ผมได้ยินข่าวงานบวชตั้งแต่อยู่ที่วัดเจริญภาวนาลอนดอน ผมเลยตัดสินใจมาบวชที่เมืองไทยเพราะผมชอบหลวงพ่อมากๆ เคยเห็นแต่ใน DMC อยากมาเห็นองค์จริงครับ และเมื่อได้มีโอกาสมาถวายปัจจัยหลวงพ่อใกล้ๆ ผมก็ยิ่งปลื้มมากขนลุก เดินยิ้มทั้งวันเลยทำให้อยากนั่งสมาธิมากขึ้นๆไปอีกครับ อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ผมมองเห็นแสงสว่างกลมๆ เหลืองๆ ลอยวาบไป แวบมา เป็นองค์พระบ้าง พยายามประคองให้เห็นอยู่นานๆ ก็หายไปกลับมาใหม่ เมื่อมีเสียงดังรอบข้าง ก็จะหายไป แต่ช่วงหลังๆ ยิ่งได้รับการแนะนำจากพระอาจารย์ต่างๆ ก็ยิ่งเข้าใจหลักการ และวิธีการปฏิบัติมากขึ้น ก็ยิ่งสบายใจมากขึ้น อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
การบวชทำให้ผมนั่งสมาธิได้ดีขึ้น ผมชอบนั่งสมาธิในตอนเย็นๆ เพราะตอนเช้าผมง่วงนอนมาก ผมเห็นแสงสว่าง สว่างมากๆ เหมือนกับ มองขึ้นฟ้า แล้วเห็นพระอาทิตย์สว่างจ้ามากๆ ผมตื่นเต้นนิดหน่อย แต่ก็ยังนั่งต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเห็น crystal ball ลูกเล็กๆ ที่ไม่ใหญ่มากนัก ผมรู้สึกสงบ และมีความสุขมากๆ ก่อนหน้าที่ผมจะบวช ผมไม่เห็นมันมาก่อนเลย ผมมีความสุข มากกว่าได้เกรด A ในตอนสอบเสียอีก อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
ผมได้นั่งนิ่งๆ แล้วภาวนา "สัมมา อะระหัง" ไปเรื่อยๆ ผมได้เห็นแสงสว่างสีขาว ผมรู้สึกว่า ร่างกายของผมเบาขึ้นเรื่อยๆ จนหายไป แล้วผมก็เห็นลูกบอลแก้วใส ความสว่างของลูกบอล เหมือนกับการที่ผมจ้องเข้าไปในแสงแฟลชของกล้องถ่ายรูป ผมรู้สึกถึงความสุข ความสงบที่เปี่ยมล้นออกมา อ่านเรื่องผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติต่อ
