Mobile Versionครอบครัวข้าวแกงยอดนักสร้างบารมีร้านแสป (แซบ) ริมทางรถไฟตลาดพลู ธนบุรี กรุงเทพฯวันพุธที่ 17 ตุลาคม พ.ศ.2550กราบนมัสการหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพอย่างสูงเจ้าค่ะลูกชื่อ สวาท ปรีอารมณ์ อายุ 38ปี เจ้าคะ กว่าลูกจะมีชีวิตที่ได้มีโอกาสทำบุญใหญ่ๆในวันนี้ ในวัยเด็ก ชีวิตลูกก็ลำบากมากค่ะ ลูกเป็นคนกาฬสินธุ์ มีพี่น้องทั้งหมด 9คน ลูกเป็นคนที่6 พอน้องสาวคนเล็กเกิดได้ไม่ถึงหนึ่งเดือน แม่ก็มาจากลูกไปอย่างไม่มีวันกลับ ลูกต้องเลี้ยงน้องตั้งแต่ตอนลูกอายุ 4ขวบ ต่อมาไม่นานพ่อก็มีแม่ใหม่ แล้วก็ไปอยู่กับเธอ ปล่อยให้ลูกทั้ง 9คน เผชิญชะตากรรมเลี้ยงดูกันเอง ทุกวันลูกต้องตื่นตั้งแต่ตี4 มารอแม่เป็ดให้มันออกไข่ จะได้เอาไข่เป็ดไปต้มกิน เพราะไม่มีอะไรจะกินเวลาอยากกินเงาะ ลูกก็เก็บเปลือกเงาะที่เขากินเสร็จแล้วโยนทิ้ง มาแงะตรงส่วนที่มีเนื้อเอามากิน ถ้าอยากกินลำไยก็จะเก็บเม็ดลำไยที่เขากินเสร็จแล้ว เอามาอมให้ได้รสชาติของลำไย แม้ลูกจะลำบากอย่างไร แต่ลูกก็ไม่เคยออกปากขอเงินใคร ลูกตั้งใจขยันเรียนจนตอนอยู่ ป.6 สอบได้ที่หนึ่ง แต่พอจบ ป.6 ลูกก็ต้องออกมาทำงานเลี้ยงน้อง เป็นแม่ค้าตั้งแต่เด็ก เริ่มหาบผักไปขายในเมืองพอโตมาก็มารับจ้างที่กรุงเทพฯ มาพร้อมกับถุงก๊อบแก๊บใส่เสื้อผ้ามา 1ชุด ไม่มีกระเป๋าใส่เสื้อผ้าเหมือนคนอื่นเขา มาเป็นลูกจ้างร้านขายก๋วยเตี๋ยวเป็ด ทำงานตั้งแต่ตี5 เก็บร้านตี2 นอนวันละแค่ 3ชั่วโมง ต่อมาได้มาพบรักกับแฟนที่เป็นผู้ช่วยกุ๊กที่ร้านอาหารข้างๆ คือ คุณวิชัย โพธิวัฒน์ เขาบอกว่าที่เขาชอบลูกเพราะลูกเป็นคนซื่อ (แต่ไม่เซ่อ) ไม่ใช่คนสวยแต่เป็นคนขยันพอคลอดลูกคนแรกได้ 7วัน เราสองคนก็ตกงานเพราะเถ้าแก่เลิกกิจการ จึงออกมาขายส้มตำ ผัวเข็น-เมียตำ เข็นรถเข็นไปเรื่อยๆ ลำบากกันมาก จนต่อมาได้ร้านแผงลอยริมทางรถไฟตลาดพลู เปิดเป็นแผงขายอาหารชื่อร้าน “แสป” ชีวิตลูกจึงเริ่มหยุดนิ่ง ไม่ต้องเดินเข็นรถเข็นไปไหนจนกระทั่งปี พ.ศ.2538 เป็นช่วงที่เกิดการเปลี่ยนแปลงในชีวิตของเราสองคน เมื่อมีคนมาชวนลูกสร้างพระธรรมกายประจำตัว ลูกตัดสินใจสร้างพระทันที แม้จะไม่มีเงินครบองค์ แต่ก็ทยอยบุญจนได้ครบสององค์ เป็นของลูกหนึ่งองค์ และของสามีอีกหนึ่งองค์หลังจากสร้างพระธรรมกายประจำตัวแล้ว ชีวิตลูกก็ดีขึ้นเรื่อยๆ แม้เศรษฐกิจจะตกต่ำ จนเขาปิดกิจการกันไปหลายร้าน แต่ร้านของลูกกลับขายดีมากๆ ภายในเวลาเพียง 3ปี ลูกและสามีสามารถเก็บเงินซื้อบ้านได้ด้วยเงินสดจำนวน 5ล้านบาท ชีวิตลูกดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ จนลูกมานั่งคิดว่า ชีวิตเราที่มาถึงวันนี้ได้เป็นเพราะบุญพาไป ดังนั้นถ้ามีบุญอะไรมาถึง เราต้องทำทุกบุญและต้องทุ่มสุดใจแต่เดิมของขายดีค่ะ แต่ไม่มีเงินเหลือให้เก็บ พอมาเริ่มเข้าวัด นั่งสมาธิ แปลกเจ้าค่ะ เงินก็มีให้ลูกทำบุญที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อบอก ได้ทุกบุญ แถมมีเหลือให้เก็บอีกต่างหาก นี่แหล่ะค่ะทำบุญแล้วมันดีอย่างนี้ตั้งแต่เข้าวัดพระธรรมกาย ชีวิตของลูกและสามี เปลี่ยนไปมากเลยค่ะ เดิมสามีสูบบุหรี่ แต่พอดู DMC ฟังพระเดชพระคุณหลวงพ่อ สามีก็ได้คิดแล้วก็เลยเลิกแบบหักดิบ ทุกทีเราทำอาหารสดขาย คือ ฆ่าเองสดๆ เดี๋ยวนี้เราเลิกฆ่าแล้ว เพราะไม่อยากมีวิบากกรรม จากเดิมที่ลูกค้าเรียกลูกว่า “เจ๊โหด” คือ เวลาไม่ถูกใจอะไรลูกก็จะด่าและจะหงุดหงิดโมโหเหมือนนางยักษ์ แต่เดี๋ยวนี้ลูกก็จะฝึกยิ้มและพูดดีๆเหมือนที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอน จนเดี๋ยวนี้ลูกค้าเรียกลูกว่า “เจ๊ยิ้ม”ลูกมาวัด ทุกวันอาทิตย์ต้นเดือนและงานบุญใหญ่ สั่งสมบุญทุกอย่าง ศึกษาธรรมะด้วยการเข้าโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาไม่ให้ขาด ยังแถมด้วยการเรียน DOU ด้วยค่ะ เพราะชาตินี้ลูกเรียนมาน้อย เลยอยากสั่งสมปัญญาบารมีให้มากๆ โดยในแต่ละวันลูกเริ่มทำงานตั้งแต่ 7โมงเช้า จน 3ทุ่ม 4ทุ่ม ก็เข้าบ้านดูฝันในฝัน (รอบทบทวน) จนเกือบเที่ยงคืน ลูกก็จะทำการบ้าน DOU และนั่งสมาธิต่อจนเกือบตี1 บางวันนั่งดีก็ตี1 ครึ่ง ถึงจะนอน, ในระหว่างวันระหว่างที่เฝ้าร้าน ถ้าลูกค้าไม่มากลูกก็จะเอา DOU มาอ่านและทำการบ้านไปด้วยเป็นอย่างนี้ทุกวัน เพื่อที่ลูกจะได้บุญทุกๆบุญพอมาถึงบุญล่าสุด บุญของการสร้างมหารัตนวิหารคด ลูกก็คิดอยู่ว่า จะทำเท่าไรดี พอได้ดูเรื่องราวของ ครอบครัวน้ำแข็ง แล้ว ทำให้คิดว่า “เราน่าจะทำได้” แล้วลูกก็ไปนั่งสมาธิที่ห้องพระ อธิษฐานจิตว่า “หลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยายเจ้าขา ช่วยลูกด้วย ลูกอยากทำบุญนี้ ขอให้ลูกเปิดใจสามีได้ด้วยเถิดเจ้าค่ะ” พอนั่งสมาธิเสร็จ ลูกก็ไปเล่าให้สามีฟังว่า บุญครั้งนี้ใหญ่อย่างไร ครอบครัวน้ำแข็งเขาไม่มี เขาลำบากกว่าเรา เขายังทำได้ ครอบครัวเราก็น่าจะทำได้ ถ้าเราสู้เราก็จะต้องทำได้แน่ๆลูกรู้ว่า สามีมีเงินเก็บอยู่ก้อนหนึ่งซึ่งเก็บไว้ด้วยความรัก ตั้งใจจะเอาไว้ให้ลูกไปซื้อรถยนต์คันแรก แต่ลูกอยากให้เขาได้ทำบุญ ได้ปลื้ม เพราะชีวิตเราลำบากมาด้วยกัน ถ้าจะสบายไปสวรรค์ ไปดุสิตบุรี ก็อยากไปอยู่ด้วยกัน ลูกคิดว่า รถเราจะซื้อเมื่อไหร่ก็ได้ ซื้อแบบผ่อนก็ได้ ไม่ต้องซื้อเป็นเงินสด แต่บุญใหญ่ครั้งนี้สิ ถ้าเราไม่รีบทำแบบสุดๆตอนนี้ มันก็จะไม่ปลื้ม เราก็จะอดบุญลูกพูดจนเขาพูดว่า “อื้อ”ลูกก็ถามต่อว่า “รู้ไหมว่าเท่าไหร่”แล้วก็เขียนให้เขาดูว่า “ล้านนึงนะ”เขาก็บอกว่า “อื้อ” เป็นครั้งที่สองเขาบอกว่า “ถ้าเธอตัดสินใจดีแล้ว คิดดีแล้ว รอบคอบแล้ว ก็เอาเถิดฉันเชื่อเธอ”ลูกปีติมากเลยค่ะพระเดชพระคุณหลวงพ่อ หัวใจมันพองโต ปลื้มใจว่า สามีสุดที่รักคนข้างกายลูก เข้าใจและอนุโมทนาบุญกับการทำบุญครั้งนี้ด้วย ลูกและสามีไม่เสียดายทรัพย์ เพราะเงินหมดเราก็หาใหม่ได้ ใครได้ทำคนนั้นก็ได้ปลื้มใจ ลูกและสามีปลื้มใจมากที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการสร้างที่รวมสงฆ์ รวมพุทธบุตรเรือนล้านจากทั่วโลก อีกทั้งลูกทั้งสองคนของลูกก็ได้อนุโมทนาบุญร่วมกันไปด้วยตอนที่เอาทรัพย์มาถวายพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ลูกปลื้มมากเบิกบานแบบสุดๆ มันโล่ง โปร่ง สบาย มีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ ลูกรู้ว่าชีวิตลูกกับสามีกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ทุกอย่างคือบุญจัดสรรทั้งนั้นสุดท้ายนี้ลูกขอกราบขอบพระคุณ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่ให้บุญใหญ่ บอกเคล็ดลับในการสร้างบุญให้กับลูกๆ ทำให้ครอบครัวของลูกได้สร้างบุญมหารัตนวิหารคดค่ะ และเมตตาปิดนรก เปิดทางสวรรค์ ชี้ทางพระนิพพานให้ลูกและครอบครัว ขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อมีสุขภาพที่แข็งแรง อายุยืนสองร้อยซ่าวปี๋นะเจ้าคะ…สวาท ปรีอารมณ์
http://goo.gl/13IIB
พิมพ์บทความนี้
