ไม่ว่าเราจะมองสิ่งใด เราควรมองสิ่งนั้นด้วยใจ

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตร เฉิน เผย คุณ

ผมชื่อ เฉิน เผย คุณ เป็นชาวจีนที่มาจากประเทศสิงคโปร์ อายุ 40ปี ผมเคยทำงานในตำแหน่ง Product Manager ของ บริษัท WPI International จำกัด ซึ่งเป็นบริษัทที่ใหญ่ของประเทศสิงคโปร์ มีสาขาในประเทศต่างๆ หลายประเทศ ทำการขายส่ง Chips ให้กับบริษัทใหญ่ๆ มากมายเพื่อนำไปใช้ผลิตอุปกรณ์ Electronic ต่างๆมากมาย เช่น คอมพิวเตอร์ โทรทัศน์ เครื่องใช้ไฟฟ้าต่างๆ เป็นต้น 

    เดือนกันยายน ปี พ.ศ.2544 วันหนึ่ง ขณะที่ผมไปเล่นเทนนิสกับเพื่อน ชื่อ ลิม วี ปิง เพื่อนได้ชวนผมมาเรียนสมาธิที่ศูนย์สิงคโปร์ ซึ่งอยู่ใกล้ๆของบ้านผม ผมตอบตกลงทันที ผมได้มาเข้าคอร์สเรียนสมาธิเป็นเวลา 3เดือน จากนั้นได้ไปนั่งสมาธิที่พนาวัฒน์ จังหวัดเชียงใหม่ แล้วได้มาร่วมงานบุญใหญ่ งานสลายร่างคุณยายอาจารย์ ในวันที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2545 เมื่อก่อนผมเป็นคนที่ไม่มีศาสนา แต่เมื่อได้มารู้จักกับวัดพระธรรมกายและฝึกสมาธิ ศาสนาพุทธเป็นศาสนาแรกที่ผมนับถือ 

    ปัจจุบัน ผมตัดสินใจลาออกจากงาน และมาอยู่ช่วยงานที่วัดพระธรรมกายได้เกือบปีแล้วครับ เมื่อประมาณหนึ่งปีก่อนหน้านี้ ได้มีรุ่นพี่คนหนึ่ง แนะนำผมให้มาช่วยงานที่วัดพระธรรมกาย ซึ่งในช่วงระหว่างหนึ่งปีที่ผมได้ช่วยงานอยู่ที่นี่ ทำให้ผมได้มีโอกาสเรียนรู้เรื่องราวของกฎแห่งกรรมมากมายจากงานที่ผมทำอยู่

    เมื่อคราวที่ผมได้กลับไปที่สิงคโปร์จัดการกับธุระบางอย่างที่บ้าน ทำให้ผมเห็นความแตกต่างของชีวิตในวัดกับที่บ้านอย่างชัดเจน สภาพแวดล้อมที่วัดและกฎข้อปฏิบัติต่างๆ ค่อนข้างเอื้ออำนวย ทำให้การรักษาศีลและปฏิบัติธรรมของผมค่อนข้างง่ายและมั่นคง ส่วนอยู่ที่บ้านระดับความเพียรของผมไม่ค่อยเป็นไปดังคาดสักเท่าไรนัก เพราะว่าชีวิตความเป็นอยู่สบายเกินไป ทำให้ผมมักจะหาข้ออ้างให้ตัวเองบ่อยๆ

ผลการปฏิบัติธรรม

    ผมจะแบ่งเวลานั่งสมาธิทุกวัน ประมาณ 2ชั่วโมงเป็นอย่างน้อย ทุกเช้า กลางวัน และก่อนนอน

    ทุกครั้ง เมื่อผมได้หลับตาลง ประมาณ 5นาที ใจผมก็จะหยุดนิ่งได้อย่างง่ายๆ (very easy) เห็นดวงสว่างที่ศูนย์กลางกาย ที่ทิศทั้งสี่ของศูนย์กลางกาย (เหนือ ใต้ ออก ตก) มีดวงสว่างเกิดขึ้นด้วย สว่างเหมือน พระจันทร์ในคืนวันเพ็ญ (full moon) แต่แสงของมันไม่ได้ทำให้แสบตาเลย ดวงสว่างทั้งสี่เคลื่อนเข้าหากันและรวมเป็นหนึ่งเดียวที่ศูนย์กลางกาย ขนาดเท่ากับไข่แดง หลังจากนั้น ก็มีดวงสว่างผุดซ้อนขึ้นมาจากศูนย์กลางกายอีกนับจำนวนไม่ถ้วน ผมนั่งมองไปเรื่อยๆ ไม่นานนักก็มีพระพุทธรูปใสนั่งขัดสมาธิเหมือนกับพระธรรมกายที่เคยเห็นในรูปภาพผุดซ้อนขึ้นมา ในลักษณะ Top view

 

 

    ผมนั่งแล้วมีความสุขมากๆ ความสุขมันครอบรอบตัวของผม รู้สึกเบา สบาย (very comfortable) ไม่ได้คิดถึงเรื่องอื่นเลย รู้สึกเหมือนไม่มีร่างกาย ไม่รับรู้เกี่ยวกับสิ่งรอบข้าง ใจของผมมีความรู้สึกอยู่นิดหนึ่ง (a little bit) เหมือนกับการ click mouse เอานิ้วไปสัมผัสแล้วก็ click ลงไปแล้วขึ้นมา แค่รับรู้ว่าตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ ความรู้สึก ความสุขต่างๆ ที่เกิดขึ้นเหล่านั้นมันเกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ (automatic) เป็นอย่างนี้ทุกครั้งจนกลายเป็นสิ่งที่เคยชินสำหรับผมไปแล้ว

 

    เมื่อเวลาว่างๆ นิ่งๆ ขณะลืมตาผมก็สามารถเห็นดวงแก้วได้ง่ายๆ ก่อนรับประทานอาหาร ผมก็จะบูชาข้าวพระนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณยายอาจารย์ ให้นำอาหารนี้ถวายแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

    ผมจึงอยากเอาความรู้สึกที่ดีๆ เหล่านี้ มาแบ่งปันให้กับคนอื่น จึงเขียนผลการปฏิบัติธรรมนี้ขึ้นมา

    เมื่อผมมีประสบการณ์ภายในที่เกิดจากการปฏิบัติธรรม ทำให้ชีวิตของผมเริ่มเปลี่ยนแปลงไป เริ่มมองทุกสิ่งทุกอย่างที่เห็นจากภายใน และรู้สึกถึงความไม่เที่ยงแท้ของชีวิต เช่น การเกิด แก่ เจ็บ ตาย สิ่งเหล่านี้ไม่มีใครสามารถจะหลีกหนีได้ ความต้องการเงินและไม่รู้จักพอของมนุษย์ ตั้งแต่คนยากจนกระทั่งถึงคนรวยต่างก็เหมือนกัน หรือความยึดมั่นถือมั่นจากคนที่เรารัก ยิ่งมีมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำร้ายตัวเองมากขึ้นเท่านั้น

 

    ซึ่งสิ่งเหล่านี้เราไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเนื้อ เหมือนกับการได้เกิดเป็นชาวสวรรค์ หากบุญในตัวใช้หมดไป ก็ต้องกลับสู่เส้นทางของวัฏสังสารอีก เพราะเรายังเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในภพสาม

    ผมจึงได้ข้อสรุปให้กับตัวเองว่า "ไม่ว่าเราจะมองสิ่งใด เราควรมองสิ่งนั้นด้วยใจ ที่ไม่ใช่เพียงใช้แค่ตาเนื้อมอง เพราะตาเนื้อสามารถมองเห็นแค่เพียงภายนอกเท่านั้น"

    ยกตัวอย่างเช่น ถ้ามีคนมาถามผมว่า ผมจะรู้ได้อย่างไรว่าผลของกรรมมีจริง ผมก็จะบอกให้เขาลองสังเกตดูสภาพแวดล้อมรอบๆตัวของเขาเอาเองว่า ทำไมเขาถึงได้นั่งทำงานในห้องที่มีแอร์เย็นสบาย แต่คนอื่นได้แค่เพียงทำความสะอาดห้องนี้เท่านั้น

 

    คำถามต่างๆเหล่านี้ ไม่สามารถเพียงแค่อาศัยวิธีการหรือการทดลองต่างๆทางวิทยาศาสตร์ มาตอบคำถามได้ แต่ต้องอาศัยความเป็นเหตุเป็นผลในเรื่องของกฎแห่งกรรมทางพระพุทธศาสนามาอธิบาย ซึ่งก็แน่นอนว่า จะต้องมีความเชื่อและศรัทธาในธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าด้วย เพราะถ้าหากว่าไม่มีความเลื่อมใสศรัทธาแล้ว แม้ว่าจะสามารถพิสูจน์หาคำตอบได้ แต่ก็จะไม่สามารถทำให้เป็นที่น่าเชื่อถือ และน่าเลื่อมใสได้เลย

    ก่อนที่ผมจะเริ่มต้นศึกษาพระพุทธศาสนา และปฏิบัติธรรม (ทั้งทางทฤษฎีและปฏิบัติ) ผมมีทัศนคติต่อเรื่องกฎแห่งกรรมต่างๆเหล่านี้ว่า มันเป็นสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง แต่ครั้นเมื่อผมได้เริ่มต้นปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง ทำให้ผมมีความชัดเจนในเรื่องนี้มากยิ่งขึ้น เพราะเป็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ผมมองชีวิตด้วยทัศนคติที่เปลี่ยนไปอย่างมาก มีความเชื่อมั่นในธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามากยิ่งขึ้น เพราะว่าธรรมะของพระพุทธองค์สามารถอธิบายสิ่งต่างๆที่อยู่รอบตัวของผมได้ ทำให้ไม่มีสิ่งใดที่เป็นปริศนาในใจของผมอีกต่อไป ผมสามารถปล่อยวางสิ่งต่างๆได้มาก เปลี่ยนเป็นคนอารมณ์เย็น และผ่อนคลายสบายๆ ไม่ซีเรียสเหมือนเมื่อก่อน รู้สึกเหมือนกับได้รับการปลดเปลื้องพันธนาการบางอย่างออกจากตัวเอง

    ผมเริ่มเข้าใจว่า ทำไมนักศึกษาที่นี่มากมาย จึงได้ยอมละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง และยอมลำบากมาศึกษาความรู้ต่างๆเหล่านี้ที่นี่ ใช้ความรู้ความสามารถด้านต่างๆ มาช่วยงานพระเดชพระคุณหลวงพ่อ เผยแผ่วิชชาธรรมกายให้กับชาวโลก ไม่ว่าจะเป็นพระ อุบาสก อุบาสิกา หรืออาสาสมัครทั่วไป

    ผมอยากจะให้ทุกๆท่าน ทะนุถนอมโอกาสในการสั่งสมบุญบารมีที่มีค่าเหล่านี้ไว้ เพราะว่าทุกท่านยังโชคดีกว่าชาวต่างชาติอย่างผม ที่ได้มาศึกษาวิชชาธรรมกายตั้งแต่เนิ่นๆ ซึ่งบางคน แม้ทั้งชาติก็อาจจะไม่ได้รู้ไม่ได้ยินคำว่า "ธรรมกาย" เลยด้วยซ้ำไป ผมขอกราบอนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยนะครับ สาธุ...สาธุ...สาธุ

    I hope Loung por could continue spreading the Dhammakaya meditation methods throughout the world. Let others like me could rejoice the source happiness during meditation.

http://goo.gl/cYqYj