ความไม่มีโรค(ทางใจ) เป็นลาภอันประเสริฐ

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตร แพทย์หญิง ณัฐวรรณ วิเศษกุล

    ลูกชื่อ พญ.ณัฐวรรณ วิเศษกุล อายุ 61 ปี เป็นหมอสูตินารีเวช ทั้งที่รัฐเพนซิลวาเนีย สหรัฐอเมริกา มา 30 ปี ปัจจุบันเกษียณแล้วค่ะ ก่อนหน้านี้ลูกมีความทุกข์มาก ทั้งเรื่องส่วนตัว การงาน รวมถึงสุขภาพก็ไม่ดี ตั้งแต่เด็ก ลูกต้องอยู่กับคุณปู่ คุณย่า ไม่เคยเห็นหน้าคุณพ่อ คุณแม่เลย เพราะท่านแยกทางกัน ตอนอยู่มัธยมอยากเจอคุณแม่มาก พยายามหาที่อยู่ของคุณแม่ พอหาเจอ ก็ส่งจดหมายไปเชิญท่านมาร่วมงานมอบประกาศนียบัตรที่โรงเรียน แต่ก็ไม่ได้รับการตอบรับ ลูกเสียใจมาก มารู้ทีหลังว่า ลูกสาวใหม่ของแม่ ไม่ได้ส่งจดหมายให้ท่านอ่านเลย

ลูกได้เจอหน้าคุณแม่ครั้งแรก ตอนงานศพของคุณปู่ มีคนชี้ให้ดูว่า คนนี้เป็นแม่ของเรา แต่ลูกก็ไม่กล้าเดินเข้าไปหา เพราะคุณแม่มากับครอบครัวใหม่ของท่าน จึงได้แต่มองตามเฉยๆ และคิดว่า แม่คงไม่รักเรา จนได้มาพบพระเดชพระคุณหลวงพ่อ

 

พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอนว่า แม่มีบุญคุณกับเรามาก ไม่ว่าท่านจะเลี้ยงดูหรือไม่ ท่านก็ให้กำเนิดเรามา การเกิดเป็นมนุษย์เท่านั้น ที่ทำให้เราได้สร้างบุญบารมี ลูกจึงได้สร้างองค์พระให้คุณแม่ ที่ไม่เคยได้อยู่ด้วยกันเลยตลอดชีวิต

 

    ในช่วงที่ลูกไปอเมริกาใหม่ๆ ลูกเป็นแพทย์ที่ต้องร้องไห้ทุกวันค่ะ เพราะคิดถึงบ้าน และฟังภาษาไม่รู้เรื่อง พูดไทยปนอังกฤษ คนไข้ก็ฟังไม่ออก ต้องทำการบ้านเยอะมาก ต้องโดนโทรศัพท์ตามตัวตลอดแม้วันเสาร์-อาทิตย์ บางคืนนอนแค่ 1-2 ชั่วโมง ก็ต้องไปทำงานต่อ เป็นแบบนี้ติดต่อกันหลายปี

 

    จนวันหนึ่ง ลูกต้องกลายเป็นทั้งหมอ และคนไข้ในเวลาเดียวกัน ลูกรู้สึกป่วย และเพลียมากๆหมดแรง หัวใจเต้นถี่มาก ลูกคิดว่า ปล่อยมันไปเลย จะตายก็ตาย ตายไปก็คือหมดกรรม จนต้องเข้าโรงพยาบาล จึงรู้ว่าเป็น โรคหัวใจ หมอบอกว่า หัวใจเต้นถี่มาก เลือดไม่ปั๊ม ร่างกาย Shut down ไปหมด แล้วหัวใจก็หยุดเต้นไปแป๊บนึง แต่ก็ปั๊มขึ้นมาได้ แล้วหมอก็ส่งขึ้นเฮลิคอปเตอร์ ไปรักษายังโรงพยาบาลในเมือง จนปลอดภัย

 

    วันหนึ่ง ตอนที่ลูกขับรถจะไปเล่นสกี เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นคือ รถตกไหล่ทาง และพลิกคว่ำ คอบิด กล้ามเนื้อเกร็ง ทำให้ปวดหลังและคอมาตลอด แข็งไปทั้งตัว และนี่เองจึงทำให้ลูกเริ่มเบื่อตัวเอง เบื่องาน จนลูกมาเมืองไทย ลูกพี่ลูกน้องของลูกได้แนะนำให้รู้จักจานดาวธรรม ขณะนั้นลูกเหมือนคนไร้ที่พึ่งทางใจ พอรู้ว่า จะได้ดูพระเทศน์ทุกวัน กลับไปอเมริกาจึงรีบติดจานเลยค่ะ

 

    เมื่อเห็นพระเดชพระคุณหลวงพ่อครั้งแรก ลูกก็รู้สึกว่าพระเดชพระคุณหลวงพ่อใจดีและอารมณ์ดีตลอด เมื่อท่านหัวเราะ เราก็หัวเราะด้วย มีความสุขทุกครั้ง และ พอมีจาน ก็มีสติ ลูกได้ฟังธรรมจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อ จนตอนนี้เข้าใจแล้วว่า ถึงเราตายไปก็ยังไม่หมดกรรม เราต้องมีชีวิตอยู่เพื่อสร้างบุญ ตอนนี้ลูกจึงไม่อยากดูทีวีช่องไหนแล้ว เพราะมีแต่เรื่องเครียด สงคราม อาชญากรรม ดู DMC สบายใจกว่าเยอะ เพลงก็ไม่ฟังนอกจากเพลงตะวันธรรม และตั้งแต่เดือนมกราคม ลูกได้เริ่มถือศีล 8 มาตลอด

 

 

    แต่ละวันลูกจะนั่งสมาธิ และสวดมนต์ทุกเช้า โดยนึกถึงดวงแก้วสลับกับองค์พระใสๆ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ภาวนา "สัมมา อะระหัง" ไปเรื่อยๆ แล้วลูกก็เห็น ความสว่างเป็นโพรง แล้วมีดวงแก้วซ้อนๆกันขึ้นมา เร็วมาก แล้วก็เห็นคล้ายกรวยสว่างกลางดวงแก้ว แล้วรู้สึกเหมือนดิ่งลงไป มีแสงสว่างเพิ่มขึ้น ดวงแก้วก็ขยายๆออก ซึ่งตัวเราก็ขยายๆตาม แล้วก็หายไปเหมือนไม่มีตัวตน ลูกมีความสุขและสงบมาก

 

    เมื่อมองต่อไปเรื่อยๆ ก็พบว่ากลางตัวมีจุดสว่าง มองไปก็เห็นองค์พระ เริ่ม ชัดขึ้นๆ พุ่งขึ้นมา แล้วก็ขยายออกไป มีองค์ใหม่ขึ้นมาแทนอีก ตอนนั้น ตัวเองมีแต่ความสว่าง และสุขมากๆ นั่งได้เรื่อยๆไม่เคยเบื่อเลย จากที่เคยปวดหลัง ปวดคอ ตอนนี้ตัวก็เบาขึ้น ปวดน้อยลง แต่ก่อนทำงานก็มีเรื่องขัดแข้งขัดขา จนลูกแค้นใจ แต่พอนั่งสมาธิกลับไม่รู้สึกอะไรอีก สอนตัวเองได้ และอยากสร้างบุญมากๆ

 

    ลูกขอยืนยันว่า จานดาวธรรมมีประโยชน์กับทุกคนมากๆ คนไข้ได้รับคำแนะนำจากหมอ แต่หมอนี่ล่ะได้รับคำแนะนำจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อผ่านทาง DMC   ลูกชอบรายการฝันในฝันมาก เพราะไม่เคยรู้เรื่องกฎแห่งกรรมมาก่อน

 

    กราบขอบพระคุณ พระเดชพระคุณหลวงพ่อมากค่ะ ทุกอย่างใน DMC ทั้งผลการปฏิบัติธรรม กฎแห่งกรรม ลูกได้นำมาใช้ในชีวิตหมด ลูกจะทำบุญทุกบุญกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อค่ะ

http://goo.gl/jMQEy