ความงมงาย

1 นาที เพื่อชีวิต

 

หาไม่ทันกิน

     เหตุที่ทำให้คนเรามีความต่างกันอย่างหนึ่งก็คือ ความกระฉับกระเฉงว่องไวทันการ กับความอืดอาดยืดยาดเช้าชามเย็นชาม ไม่ทันการ  เมื่อไม่ทันการก็ไม่ทันกิน และหากกินไม่มันกัน อุปนิสัยอย่างนี้ดูเหมือนจะแก้ยาก แต่ถ้าพยายามแก้ก็สามารถแก้ได้ นอกจากไม่ยอมแก้เท่านั้น

ต้องแก้ที่เหตุ

     เมื่อกายเดือดร้อนและใจเร่าร้อนเพราะราคะและกาม ก็ต้องแก้ด้วยการกำจัดราคะ และหนีห่างจากกามมิใช้ไปหมกมุ่นคลุกคลีอยู่กับกามเมื่อถูกกระแสทุกข์เข้ามาทับถมเพราะไปยึดมั่นถือมั่นว่ามีตัวมีตน ก็ต้องยกตัวยกตนออกจากใจให้ได้เสียก่อน จึงจะพบความสุขที่แท้จริงหากใจยังเปี่ยมด้วยราคะ ยังพกความมีตัวมีตนอยู่ ป่วยการ ที่จะกู่ร้องขอความสงบสุขในชีวิต

 

ความงมงาย

 

     โรคตื่นผู้วิเศษย่อมหมดไปไม่ได้ ถ้าคนงมงายยังมีอยู่ ความงมงายทำให้เสียรู้คน เสียประโยชน์ ถ้ายอมเสียเวลาใช้สติปัญญาไตร่ตรองให้รอบคอบ นึกถึงหลักความจริงต่างๆ ย่อมจะรู้ได้ในไม่ช้าอะไรของจริง อะไรของปลอม เพียงอย่างใจเร็วด่วนตัดสินใจเชื่อเท่านั้น

จงอย่างคิดรอกินบุญเก่า

     ท่านว่า ทรัพย์สมบัติที่ได้มานั้น ควรใช้เลี้ยงปาก เลี้ยงท้องเลี้ยงครอบครัว เก็บเผื่อไว้วันหน้าบ้าง ทำบุญทำกุศลเพื่อทำตนเป็นแอ่งบุญบ้าง อย่าคิดรอกินบุญเก่านั้น ตนจะเคยทำเอาไว้บ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ที่แน่ ๆ คือทำด้วยตนเองเสียวันนี้

เรียบเรียงโดย พระธรรมกิตติวงศ์ ป.ธ.9. ราชบัณฑิต

 

http://goo.gl/hnhCJ