แรงบันดาลใจ...3
วิชาของชีวิต
โลกนี้ เป็นดั่งอาณาจักรแห่งวิชาความรู้ที่คอยให้มนุษย์มาศึกษาค้นคว้าใครจะศึกษามากน้อยแค่ไหนก็ย่อมได้เพราะขึ้นชื่อว่าการศึกษาย่อมเป็นสิ่งที่มีคุณค่าต่อชีวิตเพียงแต่...จะมีใครบ้างที่รู้ว่า สุดยอดของวิชาความรู้มีอยู่เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น นั่นคือ วิชาของชีวิต เป็นวิชาที่...หากใครยังไม่ได้ศึกษา ต้องถือว่าตลอดชีวิตที่ผ่านมานั้น ว่างเปล่า...น่าเสียดายเป็นที่สุดมีศาสตราจารย์คนหนึ่ง เป็นผู้มีความรู้มาก รอบรู้ทุกอย่าง วันหนึ่งเขาต้องเดินทางโดยเรือเพื่อข้ามมหาสมุทร ในขณะที่อยู่บนเรือเวลาที่เขารู้สึกเหงา เขาก็จะไปคุยกับกัปตัน และด้วยความที่เขาเป็นคนรอบรู้ในทุกเรื่อง จึงทำให้กัปตันเลื่อมใสในตัวเขามาก
แย่เลยครับท่านผมไม่ได้เรียนวิชาที่ท่านถามมา นับว่าเสียเวลาไปค่อนชีวิต แต่ท่านไม่ได้เรียนวิชาว่ายน้ำมา ท่านคงต้องเสียทั้งชีวิตเย็นวันหนึ่ง ขณะที่คุยกัน ศาสตราจารย์ได้ถามกัปตันว่า
"กัปตันคุณเคยเรียนวิชาอย่างหนึ่งไหม"
"วิชาอะไรครับ"
"ประวัติศาสตร์""ไม่เคยเรียนครับ"
"น่าเสียดายที่ไม่เคยเรียน เพราะวิชาประวัติศาสตร์นี้ บอกเรื่องราวของชีวิตได้หลาย ๆ อย่าง เขาถือกันว่า คนที่ไม่ได้เรียนวิชานี้ ต้องเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ ถึงหนึ่งในสี่ของชีวิตทีเดียว"
กัปตันฟังแล้วก็รู้สึกไม่สบายใจ เพราะเขาเชื่อถือในความรู้ของศาสตราจารย์มาก
เย็นวันต่อมา เขาก็คุยกัยศาสตราจารย์เช่นเคย ด้วยหวังว่า ศาสตราจารย์จะแนะนำความรู้ใหม่ ๆ ให้บ้าง ศาสตราจารย์ก็ถามเขาอีกว่า"กัปตันคุณเคยเรียนวิชาอย่างหนึ่งไหม"
"วิชาอะไรครับ"
"ภูมิศาสตร์"
"ไม่เคยเรียนครับ""น่าเสียดายมากที่ไม่เคยเรียน เพราะวิชาภูมิศาสตร์นี้ ทำให้เรารู้จักโลกได้กว้างขึ้น เขาถือกันว่า คนที่ไม่ได้เรียนวิชานี้ ต้องเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ ถึงครึ่งหนึ่งของชีวิตทีเดียว"
วันต่อมาเมื่อคุยกัน กัปตันก็ถูกถามอีกเช่นเคยว่า
"กัปตันคุณเคยเรียนวิชาหนึ่งไหม"
"วิชาอะไรครับ"
"ปรัชญา"
"ไม่เคยเรียนครับ แค่ฟังชื่อก็ไม่รู้เรื่องแล้วครับ""โอ...น่าเสียดายที่ไม่เคยเรียน เพราะวิชาปรัชญานี้เป็นวิชาชั้นสูง เป็่นต้นกำเนิดของทุก ๆ วิชา เขาถือกันว่าคนที่ไม่ได้เรียนวิชานี้ ต้องเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ ถึงสามในสี่ของชีวิตทีเดียว"กัปตันบ่นเสียดาย และเสียใจที่มีชีวิตสูญเปล่าไปมากมายขนาดนั้น เขาไม่สบายใจ จน นอนไม่หลับ จึงขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือ เฝ้าครุ่นคิดถึงชีวิตที่ผ่านมาด้วยความเศร้า แต่แล้วทันใดนั้นเอง เขากลับพรวดพราดวิ่งลงมาเคาะประตูเรียกศาสตรจารย์ "ศาสตราจารย์ๆ ตื่นหน่อยครับ ท่านศาสตราจารย์"
"เรียกผมทำไม นี่มันดึกมากแล้วนะ"
"ผมอยากทราบว่า ท่านเคยเรียนวิชาหนึ่งไหม"
"วิชาอะไร""ว่ายน้ำครับ ท่านเคยเรียนไหม"
"ไม่เคยเลย และฉันก็ว่ายน้ำไม่เป็นด้วย""แย่เลยครับท่านผมไม่ได้เรียนวิชาที่ท่านถามมา นับว่าเสียเวลาไปค่อนชีวิต แต่ท่านไม่ได้เรียนวิชาว่ายน้ำมา ท่านคงต้องเสียทั้งชีวิต"
"ทำไมล่ะ"
"เรือของเรารั่ว และมันกำลังจะจมครับ"
เภทภัยทั้งหลายที่เกิดขึ้นในชีวิต จึงเป็นดั่งบททดสอบว่า ในบรรดาวิชาความรู้ที่มีให้ศึกษาอย่างมากมายนั้น วิชาใดที่จำเป็นต่อชีวิตอย่างแท้จริง ดังเช่น กัปตันผู้ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยมีความรู้สักเท่าใด แต่วิชาว่ายน้ำที่เขามีกลับเป็นสิ่งที่ช่วยเขาได้ ในยามที่เรืออับปางเมื่อเราทุกคนต่างก็เป้นผู้เดินทางไกลในวัฏฏสงสาร อันเป็นการเวียนว่ายในทะเลแห่งความทุกข์ เราจะไปถึงฝั่งแห่งความสุขได้นั้นจำเป็นต้องมีวิชาติดตัว ที่เรียกว่าวิชาของชีวิต
วิชาของชีวิต คือการศึกษาธรรมปฏิบัติฝึกในให้บริสุทธิ์หยุดนิ่ง เข้าสู่ความสุขภายในอันจะนำมาซึ่งปัญญาที่สว่างไสว และใจที่เปี่ยมไปด้วยพลัง เพื่อให้สามารถเดินทางได้อย่างเข้มแข็งและปลอดภัย จวบจนถึงฝั่งแห่งความสุขที่แท้จริงได้ในที่สุด
วิชาของชีวิตจึงเป็นวิชาที่เราต้องใส่ใจขวนขวายเรียนรู้ให้ได้เป็นอันดับแรก เพราะวิชานี้คือ วิชาเพื่อการดับทุกข์นั่นเอง
ไม่ว่าทะเลแห่งความทุกข์
จะเวิ้งว้าง
น่าหวาดกลัวเพียงใด
ขอเพียงเรามีวิชาของชีวิตติดตัวไว้
เราย่อมจะปลอดภัยแน่นอน
พระมหาสุวิทย์ วิชฺเชสโก ป.ธ.9
http://goo.gl/Tvr91