การบวชเพื่อกอบกู้พระพุทธศาสนา : หน้า 12/34

กระผมต้องนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรง พยาบาลเกือบ 1 เดือนเต็มเลยครับ และทันทีที่คุณ กระผมก็รีบพาตัวเอง หมออนุญาตให้กลับบ้าน กลับไปหาพ่อทันที ทั้งๆ ที่ตอนนั้นกระผมยังเดินไม่ ถนัดเลยครับ ยังต้องใช้ไม้เท้าคอยค้ำยันตลอด เวลาที่เดินไปไหนมาไหน แต่กระผมเองก็รู้สึกดีใจที่ ได้กลับไปดูแลพ่อ เพราะไม่นานท่านก็ได้ตายจาก กระผมไปจริงๆ และช่วงนั้นเองครับที่ทำให้กระผม เริ่มเห็นสัจธรรมของชีวิตว่า “ไม่มีอะไรคงที่ ไม่มี อะไรแน่นอน แม้แต่ตัวเราเอง” กระผมคิดไปก็หา งานใหม่ทำไปด้วย แล้วก็ไปได้งานเป็นลูกจ้างเลี้ยง วัวอยู่กับพี่นุชและพี่รวย สองสามีภรรยา ซึ่งต่อมา พวกเขาได้ชวนกระผมให้เข้ามาบวชในโครงการ บวชพระแสนรูปรุ่นเข้าพรรษาครับ ตอนที่พวกเขามาชวนกระผมบวช แค่ได้ ฟังเป้าหมายของโครงการว่า “บวชเพื่อกอบกู้ พระพุทธศาสนาให้เจริญรุ่งเรืองต่อไป” กระผมก็ รู้สึกว่า....ใช่เลย โดนใจกระผมเลย กระผมจึงรีบ กรอกใบสมัครทันทีครับ ตั้งแต่วินาทีแรกที่กระผม ได้กรอกใบสมัคร กระผมก็รู้สึกปลื้มใจและภูมิใจ ในตัวเองมากที่จะได้เป็นพระหนึ่งในแสนที่จะช่วย กอบกู้พระพุทธศาสนา อันเป็นงานที่ทรงคุณค่า และยิ่งใหญ่ระดับประเทศ และพอได้เข้ามาอบรม กระผมก็ยิ่งรู้สึกดีใจและภูมิใจเป็นสองเท่าที่ กระผมได้มีโอกาสฝึกตัวตามพระธรรมวินัยใน พระพุทธศาสนาทุกอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการ ได้ฝึกนั่งสมาธิ(Meditation) อันเป็นแก่นแท้ตาม หลักธรรมของพระพุทธองค์ หลวงพ่อครับ กระผมขอสารภาพว่าตอนที่ กระผมนั่งสมาธิแรกๆ กระผมจะ ผมจะรู้สึกฟุ้งซ่าน รำคาญใจมากครับ กระผมจะเห็นแต่ภาพธรรม ลำธาร หรือไม่ก็หมู่บ้านครับ แต่พอก ระผมได้ยินหลวงพ่อเล่าถึงประสบการณ์ของ ชาติ, ภูเขา, พระรูป อื่นๆ ที่ท่านเห็นดวงแก้ว, เห็นองค์พระ แล้ว มีความสุข กระผมจึงอยากจะนั่งได้อย่างนั้นบ้าง โดยกระผมจะคอยฟังว่าแต่ละท่านนั่งและทำใจกัน อย่างไร แล้วกระผมก็ลองทำตามบ้างครับ กล่าว ๑๒ DMC WWW.dmc.tv พระนบ ธมฺมปาโล DMC www.dmc.tv ภาพวาดประสบการณ์ภายในของพระนบ ธมฺมปาโล คือ ก่อนที่กระผมจะนั่งสมาธิทุกครั้ง กระผมจะทำ ใจสบายๆโดยมองไปที่องค์พระแก้วใสที่อยู่บนโต๊ะ หมู่บูชาข้างหน้าห้อง แล้วกระผมก็นึกอาราธนา น้อมท่านให้มาที่กลางท้องของกระผมครับ จากนั้น กระผมจะภาวนา “สัมมาอะระหัง” ไปเรื่อยๆ แล้ว สักพักกระผมก็เห็นองค์พระลอยมาหาจริงๆครับ องค์พระมีลักษณะเป็นแก้วใสๆ สว่างๆ ทั้งองค์ สวยงามมาก ที่แรกที่กระผมเห็น องค์พระจะมี ขนาดเท่ากำปั้นได้ครับ โดยท่านนั่งขัดสมาธิหัน หน้าออกไปทางเดียวกับตัวกระผม แต่พอมองท่าน ไปนานๆเข้า องค์พระก็ค่อยๆขยายใหญ่ขึ้นจนเท่า ตัวกระผมเลยครับ ครั้งแรกที่กระผมเห็นองค์พระ ลง กระผมดีใจมากจนเก็บความดีใจเอาไว้ไม่อยู่ ต้องเอาไปเล่าให้พระอาจารย์ฟัง ซึ่งพระอาจารย์ได้