ข้อความต้นฉบับในหน้า
ออกเป็นพระสุตตันตปิฎก ๒๑,๐๐๐ พระวินัยปิฎก
๒๑,๐๐๐ ส่วนพระอภิธรรมปิฎก มีมากถึง
๔๒,๐๐๐ เพราะฉะนั้น อภิธรรมปิฎกจึงมีความ
สำคัญมาก ที่พวกเราเหล่าพุทธศาสนิกชนควรหา
โอกาสศึกษาและรับฟังจากผู้ที่ได้ศึกษามาอย่าง
ดีแล้ว
ในสมัยที่พระผู้มีพระภาคเจ้าของเราได้
ตรัสรู้ธรรมเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าใหม่ๆ
พระองค์ก็ทรงย้อนกลับมาพิจารณาพระอภิธรรม
ทบไปทวนมาถึงความรู้อันสุขุมลุ่มลึกนี้นานถึง
สัปดาห์ เพื่อจะให้ทรงแตกฉานและรู้แจ้งยิ่งๆ ขึ้นไป
แล้วทรงนำไปแนะนำสั่งสอนเหล่าเวไนยสัตว์ให้รู้
แจ้งเห็นจริงตามพระองค์ไปด้วย สมัยนั้นพระพุทธ
องค์ทรงนั่งขัดสมาธิ (Meditation) เสวยวิมุตติสุข
๑ สัปดาห์ ต่อจากนั้นพระพุทธองค์เสด็จ
จงกรม ณ รัตนจงกรมซึ่งอยู่ระหว่างรัตนบัลลังก์กับ
ที่เสด็จประทับยืน ใช้เวลา ๑ สัปดาห์ พอสัปดาห์ที่
๓ เหล่าเทวดาเนรมิตเรือนแก้วขึ้น พระผู้มีพระภาค
เจ้าเสด็จนั่งขัดสมาธิที่เรือนแก้วนั้น ทรงพิจารณา
อภิธรรมปิฎกคือสมันตปัฏฐาน ซึ่งมีนัยที่ไม่สิ้นสุด
ตลอด
ทรงใช้เวลานานถึง ๑ สัปดาห์ทีเดียว
เนื่องจากว่าบุคคลอื่นไม่มีปรีชาสามารถ
พอที่จะกล่าวจำแนกอภิธรรมปิฎกได้ เพราะเป็น
วิสัยของพระพุทธเจ้าเท่านั้น เมื่อทรงจำแนกได้
อย่างละเอียดละออ แล้วค่อยๆ นำมาถ่ายทอดให้
เหล่าพระสาวกได้รับฟังกัน เช่นพระองค์ทรง
พิจารณาสมันตปัฏฐานอนันตนัย ๒๔ อย่าง ว่า
มีชื่อเรียกว่าอะไรบ้าง พระองค์ทรงกำหนดรู้หมด
ทบไปทวนมา ทรงพิจารณาปฏิจจสมุปปบาททั้ง
อนุโลมและปฏิโลมจนชำนาญ ทรงทราบว่า ธรรมนี้
ชื่อสติปัฏฐาน อริยมรรคมีองค์ ๘ ขันธ์ ๕
อายตนะ ๑๒ ธาตุ ๑๘ อินทรีย์ ๒๒ อริยสัจ ๔
เหตุ ๙ อาหาร ๔ ผัสสะ ๗ เวทนา ๗ สัญญา ๗
เจตนา ๗ จิต ๗ ธรรมทั้งหมดเหล่านี้ แบ่งเป็นกา
มาวจรธรรม รูปาวจรปรียาปันนธรรม อรูปาวจร
อปริยาปันนธรรม โลกิยธรรม โลกุตตรธรรม
พระองค์ทรงมีพระปรีชาญาณเป็นเยี่ยม จึงจำแนก
ได้อย่างละเอียดละอออย่างนี้
P
การพิจารณาพระอภิธรรมปิฎกของพระ
สัมมาสัมพุทธเจ้า ทำให้เข้าใจได้ว่า พระอภิธรรมมี