ความทรงจำและการสำนึกคุณงามความดี : หน้า 131/158

....จากไปไม่หวนคืน... พอถึงช่วงที่ท่านเศรษฐินีต้องถวายปัจจัยนั้น ท่านก็ถวายเรียงไปเรื่อย ๆ โดยไม่พูดอะไร แต่พอมาถึงคุณยายอาจารย์เท่านั้นท่านก็ รำพึงขึ้นว่า “แม่จันทร์นะแม่จันทร์ ไปแล้ว ไม่กลับมาเลยนะ” ฝากถ้อยคำความในใจ เอาไว้แล้วจึงถวายปัจจัยให้ แสดงให้เห็น ว่าคุณงามความดีของคุณยายนั้นไม่เคย ลางเลือนไปจากหัวใจของท่านเศรษฐินีเลย แม้ว่าท่านจะตระหนักและซาบซึ้งถึงคุณค่า ของการประพฤติปฏิบัติธรรมของคุณยาย และอนุโมทนาสาธุการด้วย แต่การที่จะหาใคร สักคนมาทดแทนบุคคลอย่างคุณยายได้นั้น 131