การทำบุญและการชวนคนทำบุญ : หน้า 9/39

ชวนกันตื่นแต่เช้า สวดมนต์ แล้วก็ทำอาหารใส่ปิ่นโต ไปถวายวัดแถวบ้าน ซึ่งช่วงนั้น เราได้รับผ้ากฐินมาอธิษฐาน 3 วัน แต่ 2 วันแรกไม่กล้าถือไปบอกบุญเพื่อนบ้านเลย เพราะ เกรงใจเขา แต่การทำอย่างนี้ กลับทำให้เราไม่สบายใจ นอนกระสับกระส่ายอยู่ 2 วัน พอถึงวันที่ 3 ซึ่งเป็น วันที่เขาจะมารับผ้าไตรคืน เพื่อเวียนไปให้คนอื่น อธิษฐานต่อ เราถึงเพิ่งจะคิดได้ว่า หากเราไม่ไปชวน คนทำบุญ ก็คงตะขิดตะขวงใจและคาใจไปตลอดว่า ทำไมเราถึงปัญญาน้อย คิดไม่ออกหรือว่า นี่คือ โอกาสสร้างบุญใหญ่ของเราในการชวนคนทำความดี จะปล่อยให้หลุดลอยไปเฉย ๆ ได้อย่างไร เราต้อง ทำให้เพื่อนบ้านมีโอกาสได้บุญที่ยิ่งใหญ่ไปกับเราด้วย เมื่อคิดได้อย่างนี้ เราก็ออกเดินบอกบุญทุกบ้านตั้งแต่ เช้า บอกจนถึง 2 ทุ่มกว่า ซึ่งเขาก็ร่วมบุญกันมาคนละ 10 บาท 20 บาท 100 บาท จนกระทั่งไปเจอคน คนหนึ่งที่แอนตี้วัด เขาบอกว่า “ไม่ทำหรอก..วัดนี้ 81-3794 รวยแล้ว คนไปทำบุญที่นี่..สุดท้ายก็หมดตัว” เราก็บอก เขาว่า... “เจ๊หวังไปดูวัดนี้มากับตาเลย คนไปกัน เยอะแยะ ถ้าเขาไปทำบุญที่นี่แล้วหมดตัวจริง ๆ เขาจะไปอีกทำไมให้โง่ แต่คนไปทำบุญที่วัดนี้เขา รวยขึ้น หรือไม่ก็มีชีวิตที่ดีขึ้น ไม่งั้นเขาคงไม่ลงทุน จ่ายค่าเครื่องบินแพง ๆ ไปทำบุญที่วัดนี้กันหรอก” พอพูดอย่างนี้จบ เขาก็อึ้ง นิ่งคิดอยู่สักครู่ เราก็เลยถาม เขาต่อไปว่า “แล้วคุณไม่อยากรวยกับเขาบ้างหรือ 16 17