ข้อความต้นฉบับในหน้า
ลุงกับป้าและลูกๆ ที่ชวนเข้าวัดมาสร้างบุญด้วยกันตลอด
...เดิมลุงเป็นครูสอนพิมพ์ดีดธรรมดา ๆ จน ๆ
คนหนึ่ง ที่พ่อแม่ไม่ได้มีสมบัติพัสถานอะไรให้เลย
อีกทั้งยังต้องเร่ร่อนเช่าบ้านเขาอยู่ทั่วเมืองโคราช แต่
ด้วยความที่ลุงเป็นครู จึงเป็นที่รู้จักและนับถือของ
ชาวบ้าน ก็เลยมีคนมาฝากขายที่ ขายทาง แต่ลุงไม่ได้
สนใจอะไร ไม่ได้คิดเอาดีในอาชีพนี้ เขามาฝาก
ก็รับปากเขาไปอย่างนั้นว่า “ไว้จะลองถาม ๆ ให้” ปรากฏ
ว่า ที่ดินที่เขามาฝากไว้กลับขายได้ ทำให้ลุงเริ่มคิด
28
หักเหชีวิตตัวเอง หันมาทำอาชีพนายหน้าขายที่ดิน
เพราะมันไม่ต้องลงทุนอะไรเลย แต่กลับได้เงินจำนวน
มากอย่างง่าย ๆ หรือพูดง่าย ๆ ก็คือ จับเสือมือเปล่า
แต่ตอนทำใหม่ ๆ นาน ๆ ลุงถึงจะขายได้สักแปลง
จนกระทั่งมีโอกาสไปวัดพระธรรมกายครั้งแรก
ในปี พ.ศ. 2526 ตอนนั้น ลูกสาวที่เป็นนักศึกษา
ตั้งกองกฐิน ลุงกับป้าก็เลยช่วยลูกบอกบุญ เรารวบรวม
เงินได้ถึง 8,000 บาท เป็นเหตุให้ลุงและครอบครัวได้
ไปทำบุญทอดกฐินกับวัดครั้งแรกด้วยความปลื้มใจ
หลังจากนั้น ลุงก็เริ่มมีฐานะดีขึ้นจากการเป็น
นายหน้าขายที่ จนสามารถทยอยซื้อที่ดินเป็นของ
ตัวเองได้มากถึง 2,000 กว่าไร่ ซึ่งลุงเอาที่นี้มาปลูก
มันสำปะหลัง ขณะเดียวกันก็จัดสรรที่ดินขายไปเรื่อย
ๆ
ช่วงนั้นลุงกับป้าไปวัดพระธรรมกายกันถี่ขึ้น จนเข้าใจ
และซาบซึ้งในธรรมะ จึงหันมาทำทาน รักษาศีล
เจริญภาวนาอย่างเข้มข้น แถมยังชวนคนไปวัดจำนวน
มาก จนกระทั่งกลายเป็นผู้นำบุญหลักของโคราช
29