การเปลี่ยนแปลงชีวิตด้วยพระธรรมกาย : หน้า 9/33

16 เก้าแก่ กระเทาะ ภาค 1} หรือเชื่ออะไรในวัดนี้เลย ทั้ง ๆ ที่ลูกน้องคุณแม่ชวน ท่านไปบ่อยมาก จนกระทั่งในช่วงปี 2540 คุณแม่ได้รับ ผลกระทบหนักจากวิกฤตฟองสบู่แตก ทำให้ธุรกิจ หยุดชะงัก รวมถึงไม่มีเงินผ่อนทรัพย์สิน ที่ดิน บ้าน หลายหลัง และรถหลายคันที่มีอยู่ ซึ่งสถานการณ์ตอนนั้น ตึงเครียดมาก จนอยู่ ๆ ลูกน้องคุณแม่คนเดิม..พี่เปี่ยมศักดิ์ ได้มาชวนคุณแม่สร้างพระธรรมกายประจำตัว เพื่อเอา บุญช่วยให้รอดพ้นวิกฤต ซึ่งบอกตรง ๆ ว่า ภาวะชอร์ตเงินตอนนั้น...จะมาให้คุณแม่ทำบุญ 30,000 บาท ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่ภาพจำลอง การสร้างมหาธรรมกายเจดีย์ ที่มีองค์พระราช ล้อมเป็นแสน ๆ องค์ ช่างน่าอัศจรรย์จริง ๆ จนคุณแม่เกิดความศรัทธา ทำแล้วยังได้พระ ของขวัญเป็นของที่ระลึกอีกด้วย คุณแม่จึงตัดสินใจ สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว โดยมีข้อ ตกลงว่า ขอยืมพระของขวัญ 1 วัน เพราะ พี่เปี่ยมศักดิ์บอกว่า พระองค์นี้เป็น “พระเป็น ที่สามารถพูดขอพรจากท่านได้ จะขอนำมา อธิษฐานจิต เพื่อให้ขายบ้านราคา 3.3 ล้าน ที่ คุณแม่มีอยู่ได้ และเอาเงินมาปลดหนี้ ซึ่งก็เกิด เหตุการณ์อัศจรรย์ ที่ทำให้คุณแม่เชื่ออย่างไม่มี ข้อแม้ว่าพระศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ เพราะหลังจาก อธิษฐานจิตตอนเช้าแล้วขับรถออกไปทางานตาม ปกติ ยังไม่ถึงที่ทำงานเลย ก็มีเพื่อนที่สนิทกัน โทรมาบอกว่ามีฝรั่งสนใจจะเช่าบ้าน และพอฝรั่ง มาคุยที่บ้าน คุยไปคุยมา ก็ตัดสินใจซื้อด้วย ราคา 3.3 ล้านจริง ๆ และได้รับเงินสดภายใน 7. วันอีกด้วย ทั้ง ๆ ที่เศรษฐกิจช่วงนั้นตกต่ำ สุด ๆ จนไม่คาดคิดว่าใครจะมีกำลังมาซื้อ จาก เหตุการณ์นั้นทำให้ครอบครัวเราพ้นจากวิกฤตได้ อย่างเหลือเชื่อ นับจากนั้นคุณแม่ก็เข้าวัด พระธรรมกายอย่างเข้มข้น ปลุกผมตื่นตั้งแต่ตี 5 พาผมไปวัดด้วยทุกครั้งไม่ขาดเลย แม้กระทั่งผม จะสอบในวันรุ่งขึ้นก็ไม่เคยขาดการไปวัด เพื่อ ไปทำบุญบูชาข้าวพระวันอาทิตย์ต้นเดือน และ คุณแม่ยังให้ผมขึ้นปฏิบัติธรรมที่สวนพนาวัฒน์ ทุกปี เพื่อฝึกการนั่งสมาธิ รักษาศีล 8 และ า จับกระเดา 1 171 ยังให้ผมเข้าร่วมกิจกรรมเป็นอาสาสมัคร กลัวจะต้องซื้อรถราคาแพง ๆ ให้ผมขับ ต้องเปลี่ยน แผนกวีแอคทีฟของที่วัด ซึ่งทำให้ผมเจอเพื่อน รถให้ผมบ่อย ๆ อีกทั้งค่าเทอมก็ยังแพงลิบ จนผมไป วัยเดียวกันเป็นจำนวนมาก และได้รับการ อธิษฐานขอบารมีคุณยายว่า ขอให้ผมได้เรียนในสิ่งที่ หล่อหลอมโดยคำสอนของหลวงพ่อนับจากนั้น ผมชอบและเป็นตัวผมมากที่สุด และผมก็มีความสุข กับมันด้วย เหลือเชื่อจริง ๆ ครับ ผมได้โควตา ของโรงเรียน ได้ทุนเรียนฟรีที่ ABAC ตอนนั้นผม ดีใจจนบอกไม่ถูกเลยครับ ซึ่งแม่ก็ยินยอมให้เรียน มาโดยตลอด... ต่อมาในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของการเรียน ตอนใกล้จะสอบเข้ามหาวิทยาลัย แม่อยากให้ ผมสอบเข้าจุฬาฯ หรือธรรมศาสตร์ให้ได้ แต่ ในใจลึก ๆ ผมไม่อยากเรียนที่นั่นเลย เพราะ อยากเรียนที่ ABAC อยากเรียนแบบอินเตอร์ หรู ๆ เพราะรู้สึกมันเหมาะกับจริตของผม มากกว่า แต่แม่ก็ไม่เห็นด้วย กลัวว่าหากส่งผม ไปเรียนที่นี่แล้วจะเสียคน หัวสูง จมไม่ลง จากนั้น ผมก็อธิษฐานขอคุณยายต่อไปว่า ขอให้ ผมได้เพื่อนกลุ่มที่ดี ๆ ไม่โอเวอร์ติดหรูจนต้องทำให้ ผมเสียคน ขอให้ได้เพื่อนที่รักเรียน และสามารถเข้ากัน ได้ดีด้วย ซึ่งก็จริง ๆ ครับ เมื่อผมเข้าเรียนที่นี่ สังคมของเขาไฮโซสมกับคำร่ำลือจริง ๆ แต่ผมกลับ ได้เพื่อนที่แม้รวยก็จริง แต่ไม่เวอร์ อีกทั้งยังรักเรียนด้วย