ข้อความต้นฉบับในหน้า
ว่า จะได้มาวัดพระธรรมกาย จึงตั้งจิตมาแต่
ไกล ตั้งใจมาจากบ้าน (นอก) จะสอบเข้าให้
ได้เพื่อเราจะได้มาวัด ในที่สุดก็สมปรารถนา
สอบเข้าได้ ที่วิทยาเขตบพิตรพิมุข ทุ่งมหาเมฆ
สมหวังได้มาเป็นอาสาสมัคร ช่วยงานวัด
แผนกมัคคุเทศก์ และช่วยงานเอกสารใน office
สํานักศรัทธาภิบาล
อยากให้พี่นกเล่าถึงบรรยากาศเก่า ๆ ของการ
สร้างบารมีเมื่อก่อนให้ฟังหน่อยคะ
การสร้างบารมียุคนั้น ทุกแผนกจะรู้จัก
กัน เราจะช่วยเหลือกันและกัน แผนกไหนยัง
เตรียมงานไม่เสร็จ และเก็บงานไม่เสร็จ เราจะ
แห่ไปช่วยกัน โดยเนื้องานที่หนัก ๆ ในช่วงนั้นคือ
แผนกบุญสถาน เช่น กวาดสภาจาก ในวันเสาร์
ซึ่งมีหลายครั้งที่เรามาถึงก็กวาดกัน 3 - 4 คน
ทั้งสภาฯ เคยทำไหมอย่างนี้ ก็ปลื้มดีเหมือนกัน
แล้วเราก็ช่วยกันโยนเสื่อ ปูเสื่อ ช่วยกันจัดดอกไม้
ของแผนกอธิษฐานธรรม หรือเช้าวันอาทิตย์ มา
ช่วยกันรับบุญศูนย์กลางพิธี เดินไปทางไหน ก็
จะรูจากนางหมด งานบุญใหญ่เราเตรียมงาน
กันหนักมาก เรียกว่า ได้นอนกันครึ่งชั่วโมง แถม
พอเข้าบ้านไม่มีที่นอนอีก ต้องนั่งหลับ ซึ่งน้อง
ยุคใหม่คงนึกไม่ออกว่า ทำไมพี่ ๆ จึงไม่นอนกัน
นั้นนะซิ เพราะยุคนั้นคนยังน้อยอยู่ และสถาน
ที่ไม่พร้อมอย่างยุคนี้ วิทยุยุคนั้นมีน้อยมาก การ
ประสานงานในส่วนงานต้องเดินหากันให้เจอ แต่
ระหว่างหน่วยงานจะมีวิทยุ ให้ประสานงานกัน
ได้ จึงเป็นเรื่องปกติว่า ในแต่ละงานเราจะเดินกัน
เยอะมาก เสร็จแล้วเราจะช่วยกันไปส่งสาธุชน
กลับจนรถคันสุดท้าย ไม่ใช่ปล่อยให้ ส่วนงาน
ส่งกลับประทับใจทำส่วนเดียว เราจะไปช่วยกัน
ทั้งหมด ทุกคนเบิกบานกันมาก พอส่งกลับเสร็จ
แล้วเราก็จะประคับประคองกันเพื่อเดินกลับมา
ที่ สำนักงาน เพราะรถมีน้อยอีกเช่นกัน เดินมา
41-7404
ถึง ทุกคนจะมีบรรยากาศเดียวกัน คือ น็อตหลุด
ไม่อาจจะยืนอยู่ได้ ล่วงลงกองกับโซฟาทีเดียว นี้
แล้ว
เป็นบรรยากาศที่ประทับใจในความทุ่มเท
ปานะอาหารยุคนั้นนะ เท่าที่มี ปานะไม่ต้องพูด
ถึง มีเท่าไหร่เราก็แค่นั้น อาจจะใช้คำว่า อดทน
ทนหิว กันก็ว่าได้ แต่ก็กลายมาเป็นความทรงจำ
ที่ประทับใจสุด ๆ นะวันนี้
แล้วอุดมการณ์ในการเป็นอาสาสมัครของพี่นก
คืออะไรคะ
2535
พี่เข้าวัดมาใน 2 เดือน ก็ตั้งใจรักษา ศีล 8 เพื่อ
บูชาธรรมหลวงพ่อวาระคล้ายเดือนเกิด 22 เม.ย
ทำในช่วงนั้น เจอกระแสไม่เข้าใจเยอะ
มาก ทั้งที่บ้าน และ บริษัทที่เราเข้าไปฝึกงาน เขา
ไม่ได้ปฏิเสธวัดนะ แต่เขาเป็นห่วงเรา เพราะยัง
อยู่ในวัยที่ต้องใช้สมอง แต่ในที่สุด ทุกคนก็เข้าใจ
ทำให้สามารถรักษาศีล 8 มาได้ตลอด ถึงปัจจุบัน
ถามว่า อุดมการณ์ในการเป็นอาสาสมัคร
คืออะไร ตอนนั้นไม่มีอุดมการณ์ รู้แต่เพียงว่า
เรียนจบแล้วเราจะมาเป็นอุบาสิกา จะมาช่วยงาน
พระศาสนาองค์กรพุทธที่ยิ่งใหญ่ระดับโลก
ตอนนั้น คือ ปี 35 ความรู้สึกอย่างนั้น ภาค
ภูมิใจนะ น้อง ๆ ลองคิดดูว่า แต่ละคนเขาเดิน
V-PEACE 17