การสร้างบารมีในวัดพระธรรมกาย นิตยสาร V-Peace เดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ.2555 หน้า 17
หน้าที่ 17 / 52

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงประสบการณ์การสร้างบารมีในวัดพระธรรมกาย โดยเน้นที่ความร่วมมือและการทำงานของอาสาสมัครในยุคนั้น พร้อมทั้งความทุ่มเทในการสร้างสรรค์กิจกรรมศาสนา ทั้งการเตรียมงานและการส่งสาธุชนกลับบ้าน เป็นภาพสะท้อนของความเสียสละและการเข้าถึงที่ยากลำบากในยุคนั้น บรรยากาศในงานประทับใจและเสริมสร้างความทรงจำที่ดีกับเหล่าอาสาสมัคร ซึ่งทุ่มเทความพยายามและเวลาเพื่อสนับสนุนพระพุทธศาสนา

หัวข้อประเด็น

-บรรยากาศการสร้างบารมี
-การทำงานของอาสาสมัคร
-ความร่วมมือในองค์กร
-ประสบการณ์ในยุคนั้น
-อุดมการณ์การเป็นอาสาสมัคร

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ว่า จะได้มาวัดพระธรรมกาย จึงตั้งจิตมาแต่ ไกล ตั้งใจมาจากบ้าน (นอก) จะสอบเข้าให้ ได้เพื่อเราจะได้มาวัด ในที่สุดก็สมปรารถนา สอบเข้าได้ ที่วิทยาเขตบพิตรพิมุข ทุ่งมหาเมฆ สมหวังได้มาเป็นอาสาสมัคร ช่วยงานวัด แผนกมัคคุเทศก์ และช่วยงานเอกสารใน office สํานักศรัทธาภิบาล อยากให้พี่นกเล่าถึงบรรยากาศเก่า ๆ ของการ สร้างบารมีเมื่อก่อนให้ฟังหน่อยคะ การสร้างบารมียุคนั้น ทุกแผนกจะรู้จัก กัน เราจะช่วยเหลือกันและกัน แผนกไหนยัง เตรียมงานไม่เสร็จ และเก็บงานไม่เสร็จ เราจะ แห่ไปช่วยกัน โดยเนื้องานที่หนัก ๆ ในช่วงนั้นคือ แผนกบุญสถาน เช่น กวาดสภาจาก ในวันเสาร์ ซึ่งมีหลายครั้งที่เรามาถึงก็กวาดกัน 3 - 4 คน ทั้งสภาฯ เคยทำไหมอย่างนี้ ก็ปลื้มดีเหมือนกัน แล้วเราก็ช่วยกันโยนเสื่อ ปูเสื่อ ช่วยกันจัดดอกไม้ ของแผนกอธิษฐานธรรม หรือเช้าวันอาทิตย์ มา ช่วยกันรับบุญศูนย์กลางพิธี เดินไปทางไหน ก็ จะรูจากนางหมด งานบุญใหญ่เราเตรียมงาน กันหนักมาก เรียกว่า ได้นอนกันครึ่งชั่วโมง แถม พอเข้าบ้านไม่มีที่นอนอีก ต้องนั่งหลับ ซึ่งน้อง ยุคใหม่คงนึกไม่ออกว่า ทำไมพี่ ๆ จึงไม่นอนกัน นั้นนะซิ เพราะยุคนั้นคนยังน้อยอยู่ และสถาน ที่ไม่พร้อมอย่างยุคนี้ วิทยุยุคนั้นมีน้อยมาก การ ประสานงานในส่วนงานต้องเดินหากันให้เจอ แต่ ระหว่างหน่วยงานจะมีวิทยุ ให้ประสานงานกัน ได้ จึงเป็นเรื่องปกติว่า ในแต่ละงานเราจะเดินกัน เยอะมาก เสร็จแล้วเราจะช่วยกันไปส่งสาธุชน กลับจนรถคันสุดท้าย ไม่ใช่ปล่อยให้ ส่วนงาน ส่งกลับประทับใจทำส่วนเดียว เราจะไปช่วยกัน ทั้งหมด ทุกคนเบิกบานกันมาก พอส่งกลับเสร็จ แล้วเราก็จะประคับประคองกันเพื่อเดินกลับมา ที่ สำนักงาน เพราะรถมีน้อยอีกเช่นกัน เดินมา 41-7404 ถึง ทุกคนจะมีบรรยากาศเดียวกัน คือ น็อตหลุด ไม่อาจจะยืนอยู่ได้ ล่วงลงกองกับโซฟาทีเดียว นี้ แล้ว เป็นบรรยากาศที่ประทับใจในความทุ่มเท ปานะอาหารยุคนั้นนะ เท่าที่มี ปานะไม่ต้องพูด ถึง มีเท่าไหร่เราก็แค่นั้น อาจจะใช้คำว่า อดทน ทนหิว กันก็ว่าได้ แต่ก็กลายมาเป็นความทรงจำ ที่ประทับใจสุด ๆ นะวันนี้ แล้วอุดมการณ์ในการเป็นอาสาสมัครของพี่นก คืออะไรคะ 2535 พี่เข้าวัดมาใน 2 เดือน ก็ตั้งใจรักษา ศีล 8 เพื่อ บูชาธรรมหลวงพ่อวาระคล้ายเดือนเกิด 22 เม.ย ทำในช่วงนั้น เจอกระแสไม่เข้าใจเยอะ มาก ทั้งที่บ้าน และ บริษัทที่เราเข้าไปฝึกงาน เขา ไม่ได้ปฏิเสธวัดนะ แต่เขาเป็นห่วงเรา เพราะยัง อยู่ในวัยที่ต้องใช้สมอง แต่ในที่สุด ทุกคนก็เข้าใจ ทำให้สามารถรักษาศีล 8 มาได้ตลอด ถึงปัจจุบัน ถามว่า อุดมการณ์ในการเป็นอาสาสมัคร คืออะไร ตอนนั้นไม่มีอุดมการณ์ รู้แต่เพียงว่า เรียนจบแล้วเราจะมาเป็นอุบาสิกา จะมาช่วยงาน พระศาสนาองค์กรพุทธที่ยิ่งใหญ่ระดับโลก ตอนนั้น คือ ปี 35 ความรู้สึกอย่างนั้น ภาค ภูมิใจนะ น้อง ๆ ลองคิดดูว่า แต่ละคนเขาเดิน V-PEACE 17
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More