การสร้างบารมีในสังคมพุทธ : หน้า 19/52

ล่ะ จะเอาบุญไหนช่วยตัวเอง อย่าช้าเลย เข้ามา อยู่วัดเรียน มสธ. เอาก็ได้ ช่วงเวลาแม้อาจจะตาย ภายใน 2 ปี เราก็ไม่เสียดายชีวิต และเมื่อเรามา ถึงตรงนี้แล้ว เดี๋ยวพ่อแม่ พี่น้องคณะญาติของเรา ก็จะได้ตามมาด้วย ตอนนั้นคิดยังนั้น เลยปฏิเสธ งาน ทั้งหมดที่สมัครได้ตั้งแต่ก่อนเรียนจบ นี่คือ สาเหตุหลักที่ทำให้เข้ามาอยู่วัด ตั้งแต่อายุ 19 ปี นอกเหนือจากความสุขและความคุ้นเคยที่ได้ สัมผัสเมื่อมาที่นี่ โดยมีเป้าในใจว่า มีโอกาสปฏิบัติธรรม ระยะยาว และสำคัญ ได้ทำวิชชา ไปแก้ไขวิบาก กรรมของตนเองในชาตินี้ น่าเห็นใจพี่นะ วิบาก ไม่ค่อยมีเท่าไหร่ กวาดสภาทีก็มีไม่กี่คน...แต่ก็เป็น ความทรงจำที่ได้ยินแล้วต้องอนุโมทนาบุญกับพี่ นกมากๆเลยล่ะค่ะ แถมพี่นกยังให้แนวคิดใน การสร้างบารมีที่เราสามารถนำมาปรับสร้างกำลัง ใจให้กับตัวเองเพื่อประคับประคองตัวเองในเส้น ทางสายนี้ให้ได้ยาวนานอีกด้วย คำเดียวว่า ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ อย่างนี้บอกได้ กรรมชาติ มันเยอะนะ เจอแต่ละอย่างไม่ค่อย เหมือนใคร มันทรมานมาก นี้ขนาดหลวงพ่อบอก ว่าแก้ไขไปเยอะเหลือ 10% ยังขนาดนี้ ต้องบอก ว่าประมาทไม่ได้ สุดท้ายอยากจะฝากอะไรถึงน้อง ๆ อาสาสมัคร บ้างคะ ให้มีความสุขกับการสร้างบารมี ท่ามกลางพี่น้องนักสร้างบารมี ให้เราอยู่ร่วมกัน อย่างพี่น้อง มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน รักกัน เหมือน พี่ ๆ ในรุ่นก่อน ไม่แบ่งสำนัก ไม่แบ่งกอง อีกครั้งว่า การอยู่ร่วมกัน ถ้าใจเราไม่มีอะไร ก็จะ ไม่มีอะไร ทุกอย่างขึ้นอยู่กับใจของเรา แล้วเราจะ อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข วัยน้อง ๆ ยังแข็งแรง ทุ่มเทให้สุด ๆ ให้เข้มแข็ง อดทน เมื่อเวลาผ่าน ไป เราย้อนกลับมามองแล้วเราจะปลื้มใจ เหมือน กับพี่ที่ยังคงปลื้มกับอดีตที่ได้รับบุญแบบสุด ๆ ไป เลย เป็นยังไงกันบ้างคะ พี่นกพี่สาวนักสร้าง บารมีของเรา สุดยอดไปเลยใช่ไหมคะ การสร้าง บารมีสมัยก่อนนั้นการสื่อสารลำบากกว่าสมัยนี้ เยอะเลยนะคะ มือถือก็ไม่มี วิทยุก็น้อย ปานะก็ V=PEACE 19