การสร้างบารมีและการเข้าวัด : หน้า 18/52

ทางมาร่วมงานด้วยความยากลำบาก เพื่อมาที่นี้ แต่เราอยู่ที่นี้ เป็นเจ้าของงานเจ้าของบุญ น่าปลื้ม ขนาดไหน ในส่วนตัวภาคภูมิใจมาก แอบคิด แทนหลาย ๆ คนว่า ถ้าเขารู้จักที่นี้ เขาก็คงจะมา เป็นแบบเรา แต่นี้เขามาช้า จึงทำไม่ได้ พี่นกมีวิธีการอย่างไร ถึงสร้างบารมีได้ยาวนานถึง วันนี้ เติมคำว่าเร็วได้ไหมค่ะ เพราะพิมา สัมผัสที่วัดและจากการมาบ่อย ๆ ถี่ ๆ ทำให้พี่ คุ้นเคยและอาลัยอาวรณ์ในการที่จะก้าวขาออก ไปจากวัดในทุก ๆ ครั้ง โดยไม่รู้สาเหตุ เกิดจาก อะไร ขนาดกลับบ้านไปต่างจังหวัด ก็จะกลับ คิดถึงแต่วัด รู้แต่ว่า เรียนจบเมื่อไหร่เราจะเข้าวัด อธิฐานจิตตลอดเวลา ว่า “ให้ที่บ้านสนับสนุน อย่าได้ขัดขวาง ให้เราเป็นอุบาสิกา จะได้นั่งสมาธิ บก.อาสาสมัครพิเ ผิด นั่งสมาธิค่ะ คือ นังเยอะมากอ่านคำสอน หลวงพ่อซึ่งโอวาทที่พี่จดจำใช้สอนตัวเองตลอด เราจะต้องเป็นคนป่วยที่เป็นกำลังใจให้กับคนที่มา เยี่ยมไข้ ฉะนั้นเวลาที่พี่เจอวิบากกรรมในชีวิต พี่ จะเอาโอวาทนี้มาสอนตนเองทำให้พี่อดทนและ ยิ้มได้ ข้อคิดตัวเองที่ว่า อุปสรรคคือขั้นตอน ของการสร้างบารมี สอนตัวเองว่า ถ้าเราข้าม มันพ้นได้ เราจะไม่เจออีกแสดงว่า เราสอบผ่าน ฉะนั้นเวลาพี่เจอปัญหาอุปสรรคที่จะมีกำลังใจ สามารถฝ่าฟันอุปสรรคมาได้ตลอด ด้วยใจที่เบิก บาน นี้คือหลักเลย อะไรที่ทำให้พี่นกตัดสินใจมาสร้างบารมีเขตใน มี มโนปณิธานอย่างไรในการเข้าวัดคะ ใกล้ชิดหลวงพ่อและคุณยาย” นี่คือคำอธิษฐาน จิตที่อยู่ในใจตลอดเวลา ไม่ว่าจะหลับตาบูชาข้าว พระ เก็บเพชรพลอย นั่งสมาธิ หรือทำบุญทุก ๆ บุญ ช่วงนั้นจะไม่อธิษฐานอะไรเลย มุ่งเป้าอย่าง เดียว จนกระทั่งได้อยู่วัดสมความปรารถนา จึง อธิษฐานอย่างอื่นอีกมากมาย อีกอย่างทําไม ถึงเข้ามาอยู่วัดเร็ว ไม่เรียนให้จบปริญญาตรีเสีย ก่อน หรือมีประสบการณ์ทางโลกก่อน ตรง นี้ถ้าใครเคยฟังเคสของพี่ มีคำถามตอนหนึ่งว่า “ทำไมลูกถึงฝันว่าตายบ่อย ๆ มาตั้งแต่จำความ ได้ถึงปัจจุบัน และความเจ็บยังส่งผลมาถึงกาย มนุษย์หยาบในทุกครั้ง” คําตอบไปหาฟังได้นะ บอกตัวเองว่า ถ้า ค่ะ 2 มีนาคม 2551 นี้คือสาเหตุหลักที่ทำให้ พี่รีบเข้าวัด ตั้งแต่จบ ปวส. เราอายุสั้นตายในช่วงที่ เรารอสั่งสมประสบการณ์ 18 V-PEACE