ข้อความต้นฉบับในหน้า
จะทำบุญไปหลายบุญ ท่านบุญจิณหลินและบุญคอหลวงปู่ด้วยทองคำ จึงมีเงินเก็บอยู่ไม่มาก เรียกว่าทำไม่มีเงินในบัญชีแล้วผมก็ตัดใจทำเลย ให้หัวใจเอง ทำให้รถยา ทำให้ลูกสาวที่เกิดทำให้พ่อ ทำให้แม่ ทำด้วยความดีใจเพราะอวัยวะสร้างงานเสร็จแล้วทำบูชองค์พระแล้ว ถามว่ากำไลปลอกใครไหมไมกล้า ปรากฏว่าหลังจากนั้นไม่นาน หลวงพี่ปรีมรัษณย์ก็โทรศัพท์บอกประมาณเดือนเดียว บอกว่า “พี่หนู มีกำไลว่าสคัญอย่างหนึ่งจะทำงานสำคัญเลยแปงบนที่พูด okก็นั่งได้แล้ว” ผมจึงจะเข้าไปหา หลวงพี่วัด หลวงพี่เจี๊ยบไปนั่งสมาธิกับหลวงพ่อผม หลวงพ่อท่านบอกว่า ใครก็ถามว่าที่สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวประดิฐูฐาน ณ มหาธรรมกายเจดีย์ แม่เพียงองค์เดียว หากไม่ได้ท่านนั่งตรียกราม คอยจะเวียนอยู่ ๆ ภูมิคือ ภูมิของมนุษย์กับเทวดา บุญจากการสร้างพระที่เจดีย์เป็นบุญใหญ่เท่าทีฟ้าผนวกหลายๆ ฟ้าผ่า” พอได้แน่ๆ ผมชอบกล่าวไปหมดเลย คือ ดีและดีดี ตั้งแต่เกิดมาร์ก็ไม่รู้เลยว่า เราจะเป็นอะไรโดน โชคดีเพราะเราได้มาปฏิบัติ ทำให้พ่อให้แม่ ให้ลูกสาว บุญจะปิดประตูภูมิให้เขานั้นแล้วผมก็ตัดต่อว่าก็จะอยู่เอยๆ ไม่ได้แล้ว ผมต้องทำท่านที่นำบุญไปขวนให้โอกาสได้ทำบุญใหญ่ๆในครั้งนี้ จนท่านผมเลยขอไปสร้างองค์พระ ขอท่านไปปีหนึ่ง (ขนาดสูงประมาณ ๓ ฟุต) ไปถึงบ้านก็ไปปลุกรยา แล้วก็อบก็ว่า มีบุญใหญ่มา ใครได้ทำแล้วจะปิดประตูจีโก้ พอรวยได้ผมก็เช่นกัน คืนนี้ภรรยาผันเนื่องออกกี่ปีชีวิตไปแล้วตอนนี้ คืนนั้นวรรรงานเห็นออกว่าก็จะปิดจีโก้กันเดินไปเดินมา ตื่นเช้ามาเล่าให้ฟังว่า ทำไมฝันเห็นนางกวาง ผมก็เลยบอกว่า อาจก็ย่อมได้?