บทความเกี่ยวกับการสร้างบุญและกำลังใจในชุมชน : หน้า 15/25

เช่น เป็นปี ๆ คิดดูว่าจะไม่ให้ชาวบ้านเขาลือว่าชาวบ้านอุ้ยได้อย่างไร คือ เขาเห็นรังวิมวาม มีปฏิภาณอาบญเต็มรณก พอ.อธิการถอยไป ทางจิ้งจ้าง เห็นว่าอาจวิธีเปิดให้ญาตด้วย ใช้ คือความบญญ์ งานบญญ์มันเยอะเลยเอากงานบญญ์ที่แล้วมาเปิดให้เขาดูด้วยความปลาบปลื้ม แล้วบอกว่ารึงณีและจะจบเป็นแสนไม้งานในอนาคต ขยายความให้เห็นภาพไปเลย ชาวบ้านก็จะยิ้มฟัง ถ้าเราถูกนี้พอจะมีกำลังจะแบกงานอุ้ยเลย การทำหน้าที่มนมในอธิการฯ เบิดเขาไปวรานบาญไป ๙,๐๐๐ องค์ ซึ่งรู้สึกว่าทำอาจจะทำสุขชีวิต มีคนหลายๆ คนไม่เข้าใจ บอกว่ามันเว่อร์ มันเกินไปจะทำได้หรือ เราไม่รู้ว่ามันเกินไปหรือเปล่า รู้เพียงแต่ว่าถ้าทำจะได้รึด ทำถึงจะมะม่อง เชิญแปลก พออารมณสรี่ก็เกิดอุทกพยัญญ์กัน คิด หายจากอัมพพฤ จาว่า ทุกๆตน ต้นแผลงของปีเบญจ์รู้ว่าจัดสรรมาให้ตามรึป่าว ตามตอนหลังพี่เบญจ์รู้ว่าจัดสรรมาให้ตามรึป่าว ตามตอนหลังพี่เบญจ์รู้ว่าจัดสรรมาให้ตามรึป่าว แต่ตรงนี้ไมเอยก็เลยเอาผมไปดูแดน ไปอย่างปลูกฯ เป็นการเล่าจากแรก พอได้ผล ครานี้ก็ได้รับเชิญให้ไปเลื่อย ๆ เอาไปอามตอนอยู่กรุงเทพฯ เดินสายกับคุณศิวลาวจัดเลย ไปว่าประเทศ ไปต่างประเทศไปทั่วทุกงานพูดเรื่องอานภาพบุญของพระ แต่ละครั้งงานพูดเสร็จมีคนมาสร้างองค์คิระเป็นหลักพัน ก็เลยถึงก็ว่าสิ่งว่า พวกเราอารณา ๙, ๐๐๐ องค์ ทำให้พระอิ้นพทหวัลออกเล .ดให้เป็นการทางไปพูดทั่วไปหมดเลย แล้วมันเลยสนุกกับตรงนี้ ก่อนที่คุณเมาะยะอากอัปตวของตอนนี้ท่านเป็นอย่างไร ในช่วงนั้น แมกะลูกสันหลังผืนเส้นประสาท เป็นครั้งแรกตอนอายุ ๙๐ ต่อมาอายุ ๙๐ กว่า ขาก็ก็ถูกอีกแล้วจึงต้องไปพึ่งที่สอง หลังผ่าผ่าไม่ลุก ขาไม่กระดิกล้า ไม่ปวดแล้ว ก่อนผ่า ยังปวด แต่หลังผ่าผ่าไม่ปวด ขากระดิกล้าไม่ได้ และแม่ก็ไม่อยามทำกายภาพ ขาก็ล้มลงๆ ผมก็เลยบวมๆ กว่าแม่งไม่หยาน แต่หลังจากลาสิกขาและทำบูรสร้างองค์พระรี ไม่เริ่มลุกขึ้นเกิดกำลังใจไม่รู้เพราะอะไรนะ พอใจอแม่ แม้บ้องอับผืนพระเต็มไปหมดเลย แม่ก็มีลูกซึ่งมันทำกายภาเอามตวน ขณะทำภาพหมอว่าคนก็บอกว่ามีออกๆ