ข้อความต้นฉบับในหน้า
ครั้งแรกที่othyธนาคารผมเอาสเตทเมนต์ไปให้เขา เขาบอกว่าผู้ไม่ผ่าน หมอมีรายได้แค่ไหนจะกี่ดอยอย่างไร ผมบอกว่า ผมมีรายได้เยอะนะแล้วก็ไปเอาใบโมฒนามบัตรที่เคยทำบูให้เขาว่าผมมีรายได้ตั้งหลายแสน ท้ายสุดเขาก็บอกผมว่าไหม้กูรูปผมไปผ่อนอีก ผมผ่อนดาวน์สุดท้ายที่ผมคารให้ผ่อน วันหนึ่งก็โทรมาหลังจากเกิด IMF เขาบอกว่าเงินหมอจะยื่นแล้ว ตอนนี้ไม่ผ่อนดอกแล้ว แต่เราไม่กลัวจวน ตอนนี้ผมสบายแพกเขาก็เร่ายาก เอามอบอญเป็นหลัก แล้วก็จะมาผสมเสมอ สภาพก็เป็นแบบนี้ เสร็จแล้วพอคลินิกทำท้องะฟื้น เขาสร้างราพากันบ้าน ตอกเสาเข็มกันนาน คิดว่าถนนจากบ้านมี 3 เลน หน้าบ้านเหมือนถนนเล่นเดี่ยว ลูกค้าหายไปก็จริง แล้วยังอยู่ดีดูสมบูรณ์แค่ไหน แม่บอกปีบู๋ หน้าบ้านก็ทำกัน สุขภาพเราดี ตอนนี้สิ่งที่เป็นพี่พิถีอญ พอที่กูว่าผ่อนใวะผ่อนใมหมดก็มีคลินิก สัตวแพทย์ซ้าย ฯ เขาจะเช่า เราเองก็ใจเอา โอเค.ร้านก็โล 8 ส่งลงจะอยู่ทางมาหากินเราก็แล้วสะ ผิดก็จบว่า เราไปก็เปิดร้านสัตว์เลี้ยงแบบเล็กพอดี เราก็เข้าไปปรับปรุง พอเข้าไปปรับปรุงตอนนี้เราก็มี 2 ร้าน พอมี 2 ร้าน ถนนเสร็จพอดี เราก็เลยไม่ได้ขาย พอไม่ได้ขายร้านลูกค้าหายไปก็กลับมาหาม จึงมีรายได้ตั้ง 2 ร้าน เวลาบู๋จะผลักร่างจริง เราจำชื่อบ้านตรงคู่บู่อได้สำเร็จ ต่อมีก็คือว่า เฮ้..แม่ยายเรอยูู่โล 4 คนเดียว เนื่องจากบ้านติดถนน เราดีเป็นคลินิกกลายเป็นคลินิกหลังที่ 3 ตอนนี้เราก็ได้ 3 ทาง ก็เป็นหัวหน้าหมอกู่นั่งลงลงทุนหาหลายเลย ตอนนี้ถ่ายเทกับมียืนช่มเขมมือเปล่าให้เรียกว่ามีฐานะคนหนึ่งในวงการสัตวแพทย